Οι "Ιπτάμενοι Δίσκοι" των Ναζί, και τα Wunderwaffen

Αν και οι περισσότεροι οπαδοί των "Ιπτάμενων Δίσκων" σήμερα τους θεωρούν σαν εξωγήινες κατασκευές, υπάρχουν και αρκετοί που πιστεύουν ότι πρόκειται για ανθρώπινα δημιουργήματα, και μάλιστα ότι η αρχή των γήινων μοντέλων ανάγεται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική τεχνολογία. Ας δούμε αν μπορεί να είναι έτσι.

Foo Fighters

Tα Foo Fighters (καμία σχέση με το ομώνυμο ροκ συγκρότημα) ήταν φωτεινές σφαίρες που έμοιαζαν να ακολουθούν τα συμμαχικά αεροπλάνα επάνω από τη Γαλλία, τη Γερμανία αλλά και την Ιαπωνία, ιδιαίτερα προς το τέλος του Β΄ΠΠ.

Αν και αρχικά οι Σύμμαχοι φοβήθηκαν ότι επρόκειτο για μυστικό όπλο των Γερμανών, γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι τα Foo Fighters, παρότι έμοιαζαν να κατευθύνονται από κάποιου είδους νοημοσύνη, δεν εμφάνιζαν επιθετική συμπεριφορά, μάλιστα το ίδιο έκπληκτοι φάνηκε να είναι και οι Γερμανοί πιλότοι που τα αντίκριζαν.

Ο συγγραφέας R. Vesco, υποστήριζε ότι επρόκειτο για αυτοπροωθούμενες τηλεχειριζόμενες νάρκες, με στόχο να δημιουργήσουν σύγχυση στα πληρώματα των συμμαχικών βομβαρδιστικών, ή να προκαλέσουν δυσλειτουργία στα συστήματα έναυσης (μπουζί και καλώδια υψηλής τάσης) των κινητήρων των αεροσκαφών, με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εξέπεμπαν.

Tρία Foo Fighters, που επισημαίνονται με βέλη.

Υποτίθεται μάλιστα ότι επρόκειτο για δύο βασικά είδη ναρκών με τα ονόματα Feuerball και Kugelwaffen, η ύπαρξη των οποίων όμως δεν επιβεβαιώθηκε στις έρευνες που έγιναν μετά το τέλος του πολέμου.

Αντίθετα, οι Σύμμαχοι πρότειναν διάφορες φυσικές εξηγήσεις (με σκοπό ενδεχομένως να καθησυχάσουν τα πληρώματα), όπως το ότι επρόκειτο για σφαιρικούς κεραυνούς, εκκενώσεις στατικού ηλεκτρισμού, αντανακλάσεις στα παράθυρα, παγοκρύσταλλους στην ατμόσφαιρα, ή τέλος ότι τις θεάσεις τις προκαλούσε το άγχος των πληρωμάτων.

Πάντως μέχρι τώρα δεν έχει δοθεί ικανοποιητική ερμηνεία για το φαινόμενο,

ενώ υπάρχουν μερικές φωτογραφίες από την εποχή εκείνη που δείχνουν κάποιες φωτεινές σφαίρες, αν και όχι καθαρά.

Σήμερα παρόμοια (σφαιρικά) φαινόμενα αποδίδονται σε αντανακλάσεις, ειδικά εφόσον πρόκειται για φωτογραφίες, και είναι γενικά γνωστά με το όνομα orbs.

Haunebu και Die Glocke

Δύο συσκευές η Haunebu και η Die Glocke διεκδικούν κορυφαίες θέσεις στα Wunderwaffen, τα «θαυμαστά όπλα» με τα οποία οι Ναζί ήλπιζαν (ή μάλλον διέδιδαν) ότι θα κερδίσουν τον πόλεμο, και γύρω από τα οποία έχει αναπτυχθεί πολύ φιλολογία στην εποχή μας, χωρίς όμως να υποστηρίζεται και από αντίστοιχα τεχνικά ευρήματα.

Το Sack AS-6 (επάνω) ήταν πιθανότατα ότι κοντινότερο σε Ιπτάμενο Δίσκο (σαν σχήμα) κατασκευάστηκε ποτέ από τους Γερμανούς, λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ΠΠ. Φυσικά πρόκειται για συμβατικό αεροπλάνο, απλά με δισκοειδή πτέρυγα.

Για σύγκριση, και οι Αμερικανοί δοκίμασαν ένα παρόμοι σχέδιο, το Vought V-173 (flying pancake), κοντά στη λήξη όμως του πολέμου και όταν ήταν πλέον προφανές ότι το μέλλον ανήκε στα jets.

Μία φωτογραφία που υποτίθεται ότι δείχνει το πρώτο Haunebu.

Το Haunebu (από το όνομα μιας περιοχής) ήταν μια συσκευή που ανταποκρίνεται ακριβώς στο αρχέτυπο του Ιπτάμενου Δίσκου.

Υποτίθεται ότι κατασκευάστηκαν τουλάχιστον τρία διαδοχικά μοντέλα, με τα τελευταία να μπορούν να φθάσουν την εξωπραγματική ταχύτητα των 20.000 km/h, και μάλιστα έχοντας διάμετρο μερικών δεκάδων μέτρων και πλήρωμα 20 ατόμων!

Εξίσου στη σφαίρα της φαντασίας κινείται το υποτιθέμενο προωθητικό σύστημά τους, ένα ασαφές «μίγμα» ηλεκτρομαγνητισμού και αντιβαρυτικής ενέργειας!

Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν φωτογραφίες του Haunebu καθώς και ένα μέτριας ποιότητας φιλμ διάρκειας λίγων δευτερολέπτων από μια πτήση (που μοιάζει περισσότερο με άλμα), και που μάλλον τελειώνει απότομα.

Ενδεχομένως να κατασκευάστηκε πράγματι ένα τέτοιο σκάφος, με συμβατικό σύστημα προώθησης φυσικά, στο οποίο προφανώς δεν δόθηκε συνέχεια ή ίσως το όλο θέμα να ήταν προπαγανδιστικό τρικ για τα Wunderwaffen.

Όταν, το 1959 η Avro κατασκεύασε το δισκοειδές Avrocar VZ-9 προωθούμενο από κατακόρυφο κεντρικά τοποθετημένο αεροστρόβιλο, φάνηκαν τα μειονεκτήματα και προβλήματα ελέγχου μιας τέτοιας διάταξης και η ιδέα εγκαταλείφθηκε.

Το Avrocar, ήταν αντίστοιχα ότι πλησιέστερο σε Ιπτάμενο Δίσκο κατασκεύασαν οι Καναδοί (για λογαριασμό των Αμερικανών), στο τέλος της δεκαετίας του '50.

Ούτε ο σοβιετικός "Ιπτάμενος Δίσκος" ΕKIP-Tarielka, κατασκευασμένος τη δεκαετία του ΄80 και χρησιμοποιώντας για την ανύψωση το αεροδυναμικό φαινόμενο Coanda, ήταν πιο πετυχημένος.

Η Die Glocke (Η Καμπάνα) ήταν μία άλλη κατασκευή, σε σχήμα καμπάνας προφανώς, που σύμφωνα με τον Πολωνό συγγραφέα και δημοσιογράφο Igor Witkowski (και άλλους στη συνέχεια) κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς για να αξιοποιήσει τη "δωρεάν ενέργεια του Σύμπαντος" ή Vril για τους Ναζί μύστες του παραφυσικού. Η ιδέα, ανακατεμένη και πάλι με ηλεκτρομαγνητισμό και αντιβαρύτητα, ήταν να κατασκευαστεί μια "χρονομηχανή" που θα τους χάριζε την παγκόσμια κυριαρχία!

Μια και δεν σώζεται κάποια φωτογραφία από την Die Glocke (αν υπήρξε ποτέ), στην εικόνα παρουσιάζεται ένα πλαστικό μοντέλο μιας φανταστικής απεικόνισής της. H υποτιθέμενη πραγματική συσκευή είχε διάμετρο 3 μ, ύψος 4.5 μ, και εξέπεμπε θανατηφόρα ακτινοβολία.

Ίσως όχι κατά σύμπτωση, η «μηχανή» στην ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1997 «Contact» (Επαφή), μοιάζει αρκετά στην κινηματογραφική λειτουργία της με την υποτιθέμενη λειτουργία της Die Glocke.

Μέχρι και σήμερα, κοντά στο ορυχείο Wenceslas στη νότια Πολωνία, οι ντόπιοι δείχνουν τα ερείπια μιας πολυγωνικής κατασκευής από τσιμεντένιες κολώνες, εξωτερικής διαμέτρου 30 μ, που υποτίθεται ότι ήταν η βάση για την Die Glocke, αν και μοιάζει περισσότερο με βάση πύργου ψύξης θερμοηλεκτρικού εργοστασίου.

Η πραγματικότητα

Γεγονός είναι ότι όντως οι Γερμανοί κατασκεύασαν πρωτοποριακά εναέρια και μη όπλα την περίοδο του Β΄ΠΠ, όπως τα:
- Me-262, το πρώτο αεριωθούμενο αεροσκάφος,
- Me-163, το πρώτο πυραυλοκίνητο αεροσκάφος, 

- V1, τον πρώτο cruise missile,
- V2, τον πρώτο βαλλιστικό πύραυλο,
- V3, μια χημική παραλλαγή του σύγχρονου ηλεκτρομαγνητικού Railgun,
- Flettner Fl-282 Kolibri, το πρώτο πρακτικό ελικόπτερο (διασταυρούμενων στροφείων),
- Horten Ho-229, το πρώτο αεροσκάφος- ιπτάμενη πτέρυγα, που είχε και ιδιότητες stealth,

- Το υποβρύχιο Type XXI, το πρώτο που σχεδιάστηκε να κινείται κυρίως υποβρύχια παρά στην επιφάνεια, και το ιαπωνικό Ι-400 το μεγαλύτερο μη πυρηνικό υποβρύχιο, ικανό να μεταφέρει 3 αεροσκάφη.
- Fritz X, την πρώτη τηλεκατευθυνόμενη βόμβα βαρύτητας,
- Wurzburg, το πρώτο ραντάρ παρακολούθησης στόχου (tracking) που συνεργάζονταν με αντιαεροπορικό όπλο για αυτόματο προσανατολισμό και βολή,
- Wasserfall, την πρώτη τηλεχειριζόμενη ρουκέτα αεράμυνας τύπου beam riding,
- Zielgerat ZG-1229 Vampire, την πρώτη φορητή συσκευή σκόπευσης με υπέρυθρες ακτίνες,
- Panzerfaust, την πιο εύχρηστη αντιαρματική ρουκέτα κοίλης γόμωσης, αν και το bazooka είχε προηγηθεί,
- Henschel Hs-293, το πρώτο τηλεκατευθυνόμενο βλήμα (εφοδιασμένο με πυραυλοκινητήρα επιτάχυνσης) εναντίον πλοίων,
- ηλεκτρομαγνητικό κανόνι (Railgun), φτάνοντας μέχρι και την προδιαγραφή του αλλά τους πρόλαβε το τέλος του πολέμου,
- Werfer-Granate 21, το πρώτο (μη κατευθυνόμενο) βλήμα αέρα-αέρα,
- Kugelpanzar, "σφαιρικό" μίνι τανκ ενός ατόμου, που όμως δεν μπήκε στην παραγωγή,
- Sprengbombe Dickwandig (SD 2), ένα από τα πρώτα συστήματα βομβιδίων διασποράς εναντίον προσωπικού,

- Την πρώτη εγκατάσταση αλλά και χρήση εκτινασσόμενου καθίσματος (σε Heinkel He-280),

- Την πρώτη πρακτική αυτοκινούμενη βόμβα Goliath (Sd.kfz.302 και 303), ένα μικρό θυσιαζόμενο ερπυστριοφόρο μήκους 1.5m, που έφερε εκρηκτικά και κατευθύνονταν με ενσύρματο τηλεχειριστηρίου προς τον στόχο του, σε απόσταση μέχρι και 650m,

- Το μηχανικά τηλεχειριζόμενο πολυβόλο (με περισκόπιο) στην κορυφή του καταστροφέα αρμάτων Hetzer TD (Jagdpanzer 38t), 

- Tο Nebelwerfer, έναν πολλαπλό εκτοξευτήρα αυτοπροωθούμενων όλμων, με το παραπλανητικό όνομα "όλμος καπνού", 

- Την τορπίλη FaT (Flächenabsuchender Torpedo), με δυνατότητα αυτόνομων ελιγμών για τη σάρωση μιας περιοχής,

- Το πρώτο πολεμικό αεροσκάφος εμπροσθοκλινών πτερύγων, το βομβαρδιστικό(!) Ju-287V1, το οποίο όμως δεν πρόλαβε να μπει σε παραγωγή,

- Το "ταπεινό" αλλά εξαιρετικά εύχρηστο και ασφαλές κάνιστρο μεταφοράς καυσίμου, το οποίο οι Σύμμαχοι ονόμασαν jerry can και αντέγραψαν κατά εκατομμύρια,

- Το χαρακτηριστικό κράνος Stahlhelm, με σχεδίαση από τον Α' ΠΠ, που το βασικό σχήμα του χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, παρότι με άλλα υλικά,

- Τον "φράχτη" γύρω από το "σκάφος" και τον πυργίσκο των αρμάτων (slat armor) για να προκαλείται πρόωρη έκρηξη στα αυτοπροωθούμενα βλήματα (RPG) κοίλης γόμωσης,

- Το σύστημα Kommandogerät στον κινητήρα BMW 801 του μαχητικού FW 190 (εικόνα κάτω), το οποίο συγκέντρωνε σ' έναν μοχλό τις λειτουργίες "γκαζιού", μίγματος και βήματος έλικας, κάτι που μείωνε σημαντικά τον φόρτο εργασίας του πιλότου,

- Την πρώτη χρήση εκρηκτικών κοίλης γόμωσης (ΗΕΑΤ) κατά την επίθεση στο οχυρό Eben Emael στο Βέλγιο,

- Το τυφέκιο εφόδου StG 44,

- Την πρώτη πρακτική μηχανή κρυπτογράφισης (Enigma) ήδη από το τέλος του Α'ΠΠ (βλ και άρθρο https://geometax12.blogspot.com/2021/03/enigma.html, στο ίδιο blog),

- Tο Pervitin, ουσιαστικά μεθαμφεταμίνη σε χάπια, που χρησιμοποιούνταν σαν διεγερτικό ώστε οι στρατιώτες να αντιμετωπίζουν τη σωματική και ψυχική κόπωση.

- Τη βιομηχανική χρήση της μεθόδου Fischer-Tropsch για την παραγωγή υγρών υδρογονανθράκων (καυσίμων) από τον άνθρακα.

Οι Σύμμαχοι βρήκαν και πολλές ακόμα ρηξικέλευθες ιδέες σε σχέδια, που δεν είχαν προλάβει να μελετηθούν αναλυτικά ή να ξεπεράσουν το στάδιο των δοκιμών.

(Έναν αναλυτικό κατάλογο των προηγμένων γερμανικών όπλων, μπορείτε να βρείτε εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Wunderwaffe) 

Το Μe-163 Comet, το πρώτο πυραυλοκίνητο αεροσκάφος, που χρησιμοποιήθηκε σαν αναχαιτιστικό προς το τέλος του Β΄ΠΠ.

To κάθετης εκτόξευσης Ba-349, που δεν ξεπέρασε πάντως το στάδιο των δοκιμών.

Αλλά και εκτός του καθαρά οπλικού τομέα:

- Την παραγωγή συνθετικών καυσίμων σε βιομηχανική κλίμακα, με τη μέθοδο Fischer -Tropsch*.

- Την "ενίσχυση" της αντοχής των στρατιωτών με δισκία μεθαμφεταμίνης (Pervitin), ήδη από την εισβολή στην Πολωνία. Κυκλοφορούσε ακόμα και σαν συστατικό ειδικής σοκολάτας για τους άντρες των τεθωρακισμένων (Panzerschokolade).

* Μέθοδος που ανακαλύφθηκε το 1925 και προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί στο άμεσο μέλλον για την παραγωγή "βιώσιμων καυσίμων" (e-fuels), με σκοπό τον μηδενισμό των εκπομπών CO2 στην ατμόσφαιρα των χωρών-μελών της ΕΕ, μέχρι το 2050.

Όμως, όποιες από αυτές τις κατασκευές, συσκευές ή ιδέες ήταν τεχνικά εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές, υιοθετήθηκαν και στη συνέχεια εξελίχθηκαν στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου από Αμερικανούς και Σοβιετικούς, συνήθως με τη βοήθεια των ίδιων Γερμανών επιστημόνων και τεχνικών που τις είχαν αναπτύξει αρχικά, καθώς μετά τον πόλεμο είχαν μοιραστεί μεταξύ των νικητών.

Και είναι αναμενόμενο και λογικό, ότι κάποιοι από τους ανθρώπους αυτούς προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους ή να εξασφαλίσουν καλύτερα το μέλλον τους, υπερβάλανε λιγότερο ή περισσότερο σε σχέση με τα πραγματικά επιτεύγματά τους. 

Eπιπλέον, η μυστικότητα που κάλυπτε τα προχωρημένα τεχνολογικά πειράματα την εποχή του πολέμου, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μυθευμάτων και υπερβολών μεταξύ του γενικού πληθυσμού, και μια τέτοια περίπτωση είναι και το περιβόητο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας» στις ΗΠΑ, που μάλλον αφορούσε πείραμα αποφυγής ανίχνευσης από ραντάρ.

Ένα από τα πολλά βιβλία που κυκλοφορούν σχετικά με τα πρωτοποριακά σχέδια των Γερμανών στον εναέριο πόλεμο.

Αυτό πάντως που πέτυχαν οι Γερμανοί τεχνικοί και επιστήμονες, ήταν να δημιουργήσουν έναν παγκόσμιο μύθο για τις δυνατότητές τους, που κάνει να μοιάζουν αληθοφανείς κατασκευές και συσκευές που ακόμα και σήμερα παραμένουν στο πεδίο της επιστημονικής φαντασίας.

ΥΓ. Θα αναρωτηθεί κάποιος: Οι Σύμμαχοι δεν είχαν αντίστοιχες "πρωτιές"; Φυσικά και είχαν, που εκτός από την προφανή και με μεγάλη διαφορά Ατομική Βόμβα, μερικές καθοριστικές ακόμα ήταν:

- Το εκατοστομετρικό ραντάρ, που βασίζονταν στη γεννήτρια μικροκυμάτων magnetron, το μικρό μέγεθος του οποίου και η υψηλή διακριτική ικανότητα, επέτρεψε την τοποθέτησή του στα αεροπλάνα για την ανίχνευση πολύ μικρών στόχων. Το magnetron εφευρέθηκε στην Αγγλία, αλλά εξελίχθηκε στις ΗΠΑ, όπου έγινε και η βιομηχανική παραγωγή του.

- Ο πυροσωλήνας προσέγγισης (proximity fuse), που επέτρεπε την κατάρριψη αεροσκαφών χωρίς άμεσο πλήγμα και την ανάγκη ειδικών ρυθμίσεων του βλήματος πριν τη βολή (Αγγλία σαν σύλληψη, ΗΠΑ ανάπτυξη).

- Το σκόπευτρο βομβαρδισμού (bombsight) Norden M, που βελτίωσε σημαντικά την ακρίβεια βομβαρδισμού από αεροσκάφη (ΗΠΑ).

- H παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων βενζίνης υψηλών οκτανίων, που αύξαινε σημαντικά την ισχύ των αεροπορικών κινητήρων (ΗΠΑ).

Για τα δύο πρώτα μάλιστα, το εκατοστομετρικό ραντάρ και τον πυροσωλήνα προσέγγισης, υπήρξε συμβολή του Έλληνα Μηχανικού, Φυσικού και καθηγητή ΑΕΙ Παύλου Σαντορίνη, τουλάχιστον στο κομμάτι της σύλληψης και μελέτης των συστημάτων αυτών κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '30, καθώς η Κατοχή που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το 1941 δεν επέτρεψε τη συνέχιση των πειραμάτων.

                                                                                                                        Γ. Μεταξάς