Μύθοι, Μυστήρια και Μυθιστορήματα (Α΄ Μέρος 1-40)

Παρακάτω σχολιάζονται κάποιοι μύθοι και μυστήρια παγκόσμια γνωστά, που δεν έχουν βρει ακόμα και σήμερα ικανοποιητική εξήγηση. 

Οι ιστορίες αυτές δεν αναλύονται βέβαια διεξοδικά σ’ αυτή τη σύντομη παρουσίαση, καθώς στο διαδίκτυο υπάρχει πληθώρα πληροφοριών και με μεγάλες λεπτομέρειες (οι πιο αξιόπιστες βρίσκονται στη Wikipedia, ενώ σημαντική πηγή πληροφοριών είναι και οι εκπομπές του Viasat History).

Αντίθετα, ο σκοπός του άρθρου είναι να αναφέρει και να σχολιάσει περιληπτικά τις τελευταίες απόψεις για τα θέματα αυτά, χρησιμοποιώντας κατά το δυνατόν την επιστήμη και τη λογική.

Για τον λόγο αυτό στο άρθρο δεν γίνεται αναφορά σε θέματα κοσμοθεωρίας (αν υπάρχει Θεός), εξεζητημένα συνωμοσιολογικά (πχ αν πράγματι έχουν πάει άνθρωποι στη Σελήνη) και ειδικά ιατρικά (πχ αν είναι αποτελεσματικές κάποιες εναλλακτικές θεραπείες).

                                                                                                            Γ. Μεταξάς

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

1. ΥΠΗΡΞΕ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ;

2. ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΚΑΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ;

3. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ;

4. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ;

5. ΥΠΑΡΧΟΥΝ TA ΑΤΙΑ (UFOs);

6. ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ;

7. ΑΓΡΟΓΛΥΦΙΚΑ

8. ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ NAZCA

9. TO ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ ΚΑΙ Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

10. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

11. ΤΟ STONEHENGE

12. ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

13. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΜΑΝΤΕΙΟ;

14. Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

15. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ;

16. ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΧ ΝΕΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΑΡΣΕΣ

17. ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ;

18. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

19. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΑΞΕΙ Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ;

20. ARE WE SIRIUS? (ΟΙ ΝΤΟΓΚΟΝ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ)

21. SLI, Ή ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΑΒΟΣΒΗΝΕΤΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗ

22. ΤΙ ΕΞΕΡΑΓΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΓΚΟΥΣΚΑ;

23. ΟΙ «ΖΩΝΤΑΝΕΣ» ΠΕΤΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

24. ΞΕΠΕΡΝΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ;

25. ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΚΟΥΦΙΕΣ;

26. ΚΡΥΒΕΙ Η ΠΕΝΤΕΛΗ ΚΑΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ;

27. ΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΚΡΑΝΙΑ

28. ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ, ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ KAI TITULUS CRUCIS

29. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΕΝΕΝΤΙ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΛΩΦ ΠΑΛΜΕ

30. ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΠΤΗΣΗ ΜΗ 370; ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑ STENDEC

31. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΓΗ;

32. TΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ
33. ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΤΟ "ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ";
34. ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΠΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΧΑΡΤ ΚΑΙ ΝΟΟΝΑΝ; ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΝΤΕ ΣΕΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ
35. ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ. ΔΙΟΡΑΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ή ΧΗΜΕΙΑ; 

36. ΥΠΗΡΞΑΝ ΤΟ EL DORADO, Η ΛΕΥΚΗ ΠΟΛΗ, ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ Ζ; 

37. ΥΠΗΡΞΕ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΡΘΟΥΡΟΣ; 

38. Η ΔΙΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ 

39. ΓΙΑΤΙ Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΕΚΡΟΥΣΕ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ; ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΕΡΕΒΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗΣ.

40. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΚΑΙ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ; 

Συνεχίζεται στο Β' Μέρος, στο ίδιο blog (https://www.blogger.com/blog/post/edit/2035626803550712347/2178652008713875266)

 

1. ΥΠΗΡΞΕ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ; 
Μάλλον ναι, δεν μπορεί οι Αιγύπτιοι που την ανέφεραν στον Σόλωνα να έκαναν τόσο λάθος, και δεν μοιάζει να είναι εύρημα του Πλάτωνα.

Αν και έχουν προταθεί πολλές θέσεις για την περιοχή που ήταν γνωστή με το όνομα Ατλαντίς (και η οποία έδωσε το όνομα στον Ατλαντικό ωκεανό), από τη Σαντορίνη, την Τυνησία, τις Αζόρες, τα Κανάρια νησιά μέχρι το Μπίμινι στην Καραϊβική, δεν έχει βρεθεί κανένα ίχνος της και η μόνη μαρτυρία παραμένει αυτή του Σόλωνα, που περιγράφεται στον «Τίμαιο» και «Κριτία» του Πλάτωνα.

Ακόμα και παραψυχολογικά έχει γίνει προσπάθεια να εντοπιστεί, με τον διαισθητικό Έντγκαρ Κέυση να ισχυρίζεται ότι βρίσκεται στο Μπίμινι.

Η πιο αληθοφανής πάντως θέση είναι αυτή που προτείνει ο καθηγητής Richard Freund του πανεπιστημίου Hartford του Connecticut, που τη τοποθετεί σε βαλτώδη περιοχή, αρκετά χιλιόμετρα βόρεια του Cadiz στην Ισπανία. 

Στην ίδια περιοχή της Ισπανίας τοποθετείται και η βιβλική Θαρσίς ή Θαρσείς (ελληνική Ταρτησσός) που αναφέρεται στο Γ’ Βασιλέων κεφ10 στίχ22, πόλη με μεγάλο πλούτο που καταστράφηκε ξαφνικά, με αποτέλεσμα κάποιοι να τη συνδέουν με την Ατλαντίδα.

 

Ο Freund ισχυρίζεται ότι η Ατλαντίδα σαρώθηκε από τσουνάμι, ενώ υπολείμματα αρχαίων οικισμών που ανακαλύφθηκαν γύρω στα 200 χιλιόμετρα εσωτερικά του Cadiz, έχουν τη διάταξη των ομόκεντρων κύκλων με την οποία ο Πλάτωνας περιγράφει την Ατλαντίδα.

Κατά τον Freund, πρόκειται για οικισμούς που οι επιβιώσαντες Άτλαντες επανίδρυσαν σε μικρογραφία και ανάμνηση της μητρικής τους πόλης.

Οι έρευνες συνεχίζονται...

2. ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΚΑΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ;

Οι τρείς μεγάλες Πυραμίδες από τον αέρα. Η Πυραμίδα του Χέοπα είναι η πρώτη, στο επάνω μέρος της φωτογραφίας.

Είναι γνωστό ότι η Πυραμίδα του Χέοπα ή Χούφου είναι το παλαιότερο από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας, αλλά και το μοναδικό που έχει επιζήσει μέχρι τις ημέρες μας.

Γνωστό είναι επίσης ότι υπάρχουν γεωμετρικά και μαθηματικά στοιχεία που σχετίζονται με τις διαστάσεις και τις αναλογίες της, που προφανώς δεν προέκυψαν στην τύχη.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι γνώσεις αυτές προήλθαν από «εξωγήινους», αλλά ότι οι γνώσεις αυτές υπήρχαν νωρίτερα απ’ όσο αρχικά πιστεύαμε.

Ας μην ξεχνάμε ότι, αν δεν είχε βρεθεί ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, δεν θα πιστεύαμε σήμερα ότι στην Ελληνιστική Περίοδο υπήρχε η τεχνολογία γα τέτοιες κατασκευές.

Πέρα όμως από την κλασική αρχαιολογική άποψη ότι οι Πυραμίδες ήταν τόποι ταφής των φαραώ που τις έχτισαν για να περάσουν ευκολότερα στη αθανασία, υπάρχουν και αρκετά διαδεδομένες θεωρίες που ισχυρίζονται ότι το σχήμα της Μεγάλης Πυραμίδας ειδικά, έχει κάποιες μυστηριώδεις ιδιότητες.

Ακόμα και η διάταξη των τριών μεγάλων Πυραμίδων δημιουργεί υποψίες ότι δεν είναι τυχαία, αλλά αντιστοιχεί στις θέσεις των άστρων της ζώνης του Ωρίωνα πριν 10500 έτη πΧ, που είναι η δημοφιλέστερη αλλά όχι και η επίσημη χρονολόγηση της κατασκευής τους.

Ίσως το μεγαλύτερο από τα μυστήρια που τις περιβάλλουν έχει να κάνει με την κατασκευή τους, όχι τόσο με τη μέθοδο, όσο με την εποχή και τον σκοπό τους και το ίδιο ισχύει και για τη Σφίγγα, που αποτελεί ένα ακόμα μεγαλύτερο αίνιγμα.

Αν και η Μεγάλη Πυραμίδα έχει ερευνηθεί εσωτερικά σε μεγάλο βαθμό και δεν φαίνεται να κρύβει σημαντικές εκπλήξεις, υπάρχουν θεωρίες αλλά και «ενοράσεις» ότι κάτω από τη Σφίγγα υπάρχουν κρύπτες με χειρόγραφα που περιλαμβάνουν γνώση από χαμένους πολιτισμούς όπως αυτόν των Ατλάντων, που κατά τις ίδιες πηγές είναι οι πραγματικοί εμπνευστές ή δημιουργοί της Μεγάλης Πυραμίδας (και αρκετών άλλων πυραμίδων που βρίσκονται διάσπαρτες σ' όλον τον κόσμο).

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω μυστήρια, το ίδιο το σχήμα της πυραμίδας με τις αναλογίες αυτής του Χέοπα, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις, άρθρα και εκδόσεις βιβλίων, για το αν έχει μυστηριώδεις «αναζωογονητικές» επιδράσεις.

Οι θιασώτες αυτών των θεωριών ισχυρίζονται, ότι κάτω από το σχήμα αντιγράφων της Μεγάλης Πυραμίδας ψόφια ζώα δεν αποσυντίθενται, ξυραφάκια αποκτούν τη χαμένη κόψη τους, άνθρωποι κοιμόνται καλύτερα κλπ.

Και όλα αυτά τα δικαιολογούν με το ότι το σχήμα της πυραμίδας συγκεντρώνει και ακτινοβολεί στο εσωτερικό της σαν φακός, κοσμικά ενεργειακά πεδία.

Βέβαια αν όλα αυτά ακούγονται σαν αόριστα και αντιεπιστημονικά είναι γιατί μάλλον περί αυτού πρόκειται, και όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί μπορούν να εξηγηθούν με φυσικές επιδράσεις ή υποβολή, εκτός και αν υπάρχει κάτι που ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί, οπότε δεν έχουμε παρά να περιμένουμε!

-Οι Αιγύπτιοι εργάτες: "Αυτή η δουλειά είναι τόσο σκληρή". "Ναι, αλλά ακόμα και μετά 3000 χρόνια θα μας θυμούνται".

-Η σύγχρονη τουρίστρια: "Οπωσδήποτε φτιαγμένες από εξωγήινους".

ΥΓ1.
Υπάρχει μία εξέλιξη στο θέμα των Πυραμίδων της Αιγύπτου και ειδικά σε σχέση με το κτίσιμο της μεγαλύτερης πυραμίδας (του Χέοπα). Ο Γάλλος αρχιτέκτονας J. P. Houdin, από τη δεκαετία του 2000 υποστηρίζει ότι η μεγάλη πυραμίδα χτίστηκε "από μέσα προς τα έξω", με ένα εσωτερικό τούνελ λίγο μέσα από την επιφάνειά της που διατρέχει σπειροειδώς την πυραμίδα ανεβαίνοντας προς την κορυφή της. Αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για κενά στην πυραμίδα που θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε ένα τέτοιο τούνελ, δεν υπάρχουν προς το παρόν ουσιαστικά στοιχεία προς αυτή την κατεύθυνση.

Υπάρχουν όμως νεότερα στοιχεία σχετικά με το εργατικό δυναμικό που έχτισε τις πυραμίδες, απ' όπου προκύπτει ότι δεν δεν επρόκειτο για σκλάβους, αλλά για εργαζόμενους που τρέφονταν ικανοποιητικά και διαβιούσαν σε αρκετά καλές συνθήκες. 

ΥΓ2.
Μία πρόσφατη εξέλιξη (Δεκέμβριος 2020) για τη χρονολόγηση της Μεγάλης Πυραμίδας, είναι η ανακάλυψη σε πανεπιστήμιο της Σκωτίας μικρών τεμαχίων ξύλου φυλαγμένων σε κουτί, από το εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας. Η ραδιοχρονολόγησή τους έδειξε γύρω στο 3200 π.Χ., που μεταθέτει αρκετούς αιώνες νωρίτερα τη συμβατική χρονολόγηση της κατασκευής της (2600 π.Χ.).

ΥΓ3.

Το 2017 με τη χρήση ανιχνευτών μυονίων (είδος κοσμικής ακτινοβολίας) ανακαλύφθηκαν δύο κενοί χώροι μέσα στην πυραμίδα, ο μεγαλύτερος επάνω από τον κεντρικό διάδρομο (ή Μεγάλη Στοά). Στις αρχές του 2022 ανακοινώθηκε ότι αναζητούνται χρηματοδότες ώστε το εγχείρημα να επαναληφθεί, αλλά με τη χρήση ανιχνευτών 100 φορές πιο ευαίσθητων, που ελπίζεται ότι θα δώσουν και εικόνα όποιων αντικειμένων ενδέχεται να υπάρχουν μέσα στα κενά αυτά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα αποτελέσματα δεν θα είναι έτοιμα πριν από 2-3 χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών.

ΥΓ4.

Πολλοί βλέπουν σαν τεχνητή πυραμίδα την κορυφή του Ταΰγετου, ενώ άλλοι μια κορυφή στην οροσειρά Ellsworth στην Ανταρκτική. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για φυσικές διαμορφώσεις, που δίνουν την εντύπωση πυραμίδας από συγκεκριμένες οπτικές γωνίες.

ΥΓ5.

Την άνοιξη του 2024, ανακοινώθηκε ότι λύθηκε το μυστήριο της μεταφορά των ογκολίθων για την κατασκευή των Πυραμίδων της Αιγύπτου. Υπήρχε ένας παραπόταμος του Νείλου που έρρεε μερικά χιλιόμετρα δυτικότερα και παράλληλα με τη σημερινή του κοίτη, μήκους 65km, που κατά μήκος του είναι χτισμένες 30 πυραμίδες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Γκίζας. Τα ίχνη αυτού που παραπόταμου βρίσκοται σήμερα θαμμένα στην έρημα.

ΥΓ6.

Το καλοκαίρι του 2024, ανακοινώθηκε ότι ο πυθμένας του παραπόταμου του Νείλου που αναφέρεται παραπάνω (ΥΓ5) και χρησιμοποιήθηκε σαν λιμάνι κατά την ανέγερση των πυραμίδων, είναι σημαντικά ρυπασμένος από υπολείμματα χαλκού, από τη φθορά των εργαλείων για την κατεργασία των λίθων.

3. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ;

Πριν βιαστείτε να σκεφτείτε «μα φυσικά η Ιθάκη!», ας δούμε αν η σημερινή Ιθάκη θα μπορούσε να είναι το νησί που ζούσε ο ομηρικός ήρωας.
 

Είναι φανερό γιατί η Λευκάδα (πιθανότατα η ομηρική Ιθάκη), δεν αναφέρεται ποτέ από τον Όμηρο σαν νησί. Είναι πολύ πιθανόν η λιμνοθάλασσα μεταξύ Λευκάδας και Ακαρνανίας να ήταν κατά περιόδους τουλάχιστον διαβατή, καθώς η στάθμη της θάλασσας εκείνη την εποχή ήταν μερικά μέτρα χαμηλότερη. Στο κάτω μέρος, η ομηρική νησίδα Αστερίδα, σήμερα Αρκούδι.

Ο δημοσιογράφος Κώστας Δούκας στα δύο βιβλίο του «Το μεγάλο μυστικό του Ομήρου Α’ και Β’», ισχυρίζεται ότι όχι μόνο ο Όμηρος ήταν ο ίδιος ο Οδυσσέας, αλλά και η ομηρική Ιθάκη είναι η σημερινή Λευκάδα.

Σχετικά με τον πρώτο ισχυρισμό, πράγματι ειδικά στην Ιλιάδα η εύνοια του Όμηρου προς τον Οδυσσέα είναι εμφανής αν όχι «σκανδαλώδης», και επί πλέον τα γεγονότα στα οποία ο Οδυσσέας ήταν παρών ιστορούνται με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια.

Υπάρχει όμως και χρησμός του μαντείου των Δελφών που δόθηκε στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, ότι ο Όμηρος ήταν γιός του Τηλέμαχου δηλαδή εγγονός του Οδυσσέα, κάτι που ίσως είναι και πιο λογικό.

Πέρα όμως από σχέση του Όμηρου με τον Οδυσσέα, και το ίδιο το νησί του Οδυσσέα έχει τεθεί σε αμφισβήτηση.

Και αυτό γιατί πουθενά, όπως επισημαίνει ο Κ. Δούκας, ο Όμηρος δεν ονομάζει την Ιθάκη «νησί», παρότι το κάνει για πολλά άλλα σημερινά νησιά.

Επίσης, συστηματικά στην Οδύσσεια, όταν συναντάται ένας ξένος στην Ιθάκη η συνηθισμένη ερώτηση είναι «αν ήλθε με καράβι, ή με τα πόδια» κάτι που δεν μπορεί να είναι αστεϊσμός, ενώ προς το τέλος της Οδύσσειας ο ήρωας καταδιωκόμενος από του συγγενείς των μνηστήρων, διαφεύγει από την «Ιθάκη» με τα πόδια!

Η αρχική υπόθεση ότι η Λευκάδα είναι η ομηρική Ιθάκη ανήκει στον Γερμανό αρχαιολόγο Ντέρπφελντ στις αρχές του 20^ου αιώνα, ο οποίος τοποθετούσε το παλάτι του Οδυσσέα στην περιοχή που είναι σήμερα το Νυδρί.

Όσο για τη σημερινή Ιθάκη, ονομάζονταν παλαιότερα Σάμη, αλλά με τις μετακινήσεις πληθυσμών η  Σάμη έδωσε το όνομά της στο νησί Σάμος και στην πόλη Σάμη στη σημερινή Κεφαλλονιά, ενώ η ίδια πήρε το όνομα της Ιθάκης που με τη σειρά της ονομάστηκε Λευκάδα από τους Κορινθίους, οι οποίοι άνοιξαν πλωτό δίαυλο στη λιμνοθάλασσά της.

Το μεγαλύτερο νησί, το αρχαίο Δουλίχιο, πήρε αντίστοιχα το όνομα των Κεφαλλήνων που ζούσαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, απέναντι από τη Λευκάδα.

Πολλά άλλα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της Ιθάκης του Οδυσσέα όπως περιγράφονται από τον Όμηρο παραπέμπουν στη Λευκάδα με τα πολλά νερά και την πλούσια βλάστηση, όπως ακόμα και η νησίδα Αστερίδα που βρίσκεται νότια της Λευκάδας και στην οποία οι μνηστήρες είχαν στήσει ενέδρα στο πλοίο του Τηλέμαχου, όταν γύριζε από το ταξίδι του στην Πελοπόννησο.

Όμως και η Κεφαλλονιά έχει προταθεί σαν την ομηρική Ιθάκη στο βιβλίο του Νικόλαου Καμπάνη «Η τελευταία ευκαιρία», ειδικά η χερσόνησος του Ληξουρίου, αν και με λιγότερα πειστικά επιχειρήματα κατά την άποψη του γράφοντα.

Τελικά απ’ ότι φαίνεται, πιθανότατα η ομηρική Ιθάκη δεν είναι η σημερινή Ιθάκη, καθώς αν ακολουθήσει κανείς τις (χερσαίες και θαλάσσιες) διαδρομές των ηρώων της Οδύσσειας στην σύγχρονη Ιθάκη δεν βγαίνει νόημα, ενώ το αντίθετο ισχύει αν θεωρήσει τη Λευκάδα σαν την ομηρική Ιθάκη. 

4. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ;

H νεκρική άμαξα του Αλέξανδρου, σε αναπαράσταση του 19^ου αιώνα

Η απλή αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ξέρει ούτε που είναι, ούτε καν αν υπάρχει.

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος πριν πεθάνει είχε προτείνει για τον ενταφιασμό του τον ναό του Άμωνος Διός στην έρημο Σίβα, ενώ άλλοι αξιωματικοί του μεταξύ των οποίων και ο αντιβασιλιάς Περδίκκας προτίμησαν να τον μεταφέρουν στη Μακεδονία.

Έτσι, το σώμα του Αλέξανδρου ταριχεύθηκε και τοποθετήθηκε σε χρυσό φέρετρο για τη μεταφορά.

Κατά τη διαδρομή όμως και κοντά στη Δαμασκό, κατ’ εντολή του Πτολεμαίου το φέρετρο κλάπηκε και μεταφέρθηκε αρχικά στη Μέμφιδα και αργότερα στην Αλεξάνδρεια, σε σημείο που ονομαζόταν «Σώμα» ή «Σήμα».

Γύρω στο 90 πΧ επί Πτολεμαίου Θ’, το χρυσό φέρετρο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή νομισμάτων και αντικαταστάθηκε από κρυστάλλινο.

Τον νεκρό Αλέξανδρο επισκέφθηκαν κατά σειρά, ο Ιούλιος Καίσαρας και οι αυτοκράτορες Αύγουστος, Καλιγούλας, Σεπτίμος Σεβήρος και Καρακάλλας.

Στα τέλη του 4^ου μΧ αιώνα, στην Αλεξάνδρεια ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ εθνικών και χριστιανών, ενώ στη συνέχεια των καταστροφών που έγιναν, ο τάφος του Αλέξανδρου αγνοείται.

Σήμερα έχουν προταθεί διάφορες εκδοχές για τη θέση του σώματος του Αλέξανδρου, είτε σε κρύπτη μέσα στην Αλεξάνδρεια, είτε στο υπόγειο του τζαμιού του προφήτη Δανιήλ επίσης στην Αλεξάνδρεια, είτε ότι στη πραγματικότητα πρόκειται για το σώμα που θεωρείται ότι ανήκει στον Άγιο Μάρκο και βρίσκεται στη Βενετία.

Κάποιες προσπάθειες που έγιναν να συσχετίσουν τον τάφο του Αλέξανδρου με ευρήματα στην όαση Σίβα το 1995, ή πρόσφατα (2014) στο λόφο Καστά στις Σέρρες, δεν φαίνεται να έχουν βάση.

Όσο για την αιτία του θανάτου του παραμένει εξίσου μυστηριώδης, αν και δεν πρέπει να είναι άσχετη με τα πολλά και σοβαρά τραύματα που είχε δεχτεί κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του, ειδικά στο κεφάλι.

Άλλοι τάφοι διάσημων προσωπικοτήτων που αγνοούνται (τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 2021) είναι της Νεφερτίτης, της Κλεοπάτρας, του Αττίλα και του Τζέκινς Χαν.

5. ΥΠΑΡΧΟΥΝ TA ΑΤΙΑ (UFOs);

Μια από τις παλαιότερες φωτογραφίες ATIA, την εποχή του Β’ΠΠ.

Αν θεωρήσουμε τα ΑΤΙΑ με την κυριολεκτική τους σημασία, δηλαδή σαν Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα, φυσικά και υπάρχουν!

Το θέμα είναι αν είναι τεχνητές γήινες κατασκευές, αν είναι εξωγήινης προέλευσης και ακόμα περισσότερο αν κατευθύνονται από εξωγήινη νοημοσύνη.

Το γεγονός πάντως είναι, ότι υπάρχει πάρα πολύ υλικό για όποιον θέλει να ψάξει σχετικά, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων έχει αποδειχτεί ότι είναι είτε φυσικά φαινόμενα, είτε γήινες ιπτάμενες κατασκευές, είτε τέλος αφηγήσεις ανθρώπων που συνειδητά ή ασυνείδητα κατασκεύασαν μια ιστορία.

Στην τελευταία περίπτωση, οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς, απλά βλέπουν μια δική τους πραγματικότητα και στη συνέχεια δεν δέχονται να τους τη χαλάσει μια πειστική αλλά "πεζή" ερμηνεία.
Και φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις, όπως η περίφημη πτώση ιπτάμενου δίσκου στο Roswell των ΗΠΑ το 1947, όπου οι κάτοικοι έχουν κάθε συμφέρον να τροφοδοτήσουν και να διατηρήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του κόσμου για το θέμα, καθώς ο τουρισμός που έχει αναπτυχθεί στην περιοχή είναι πολύ σημαντική πηγή εσόδων, για μια ασήμαντη κατά τα άλλα επαρχιακή πόλη του Νέου Μεξικού.

Το ίδιο συμφέρον έχουν και συγγραφείς, εκδότες, ομιλητές κλπ, που εκμεταλλεύονται εμπορικά το θέμα, βασιζόμενοι στο γεγονός ότι ο άνθρωπος από τη φύση του πάντα έλκεται από το μυστήριο, τα μυστικά, και την αίσθηση ότι γνωρίζει (ή νομίζει ότι γνωρίζει) κάτι περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους.
Γι’ αυτό βρίσκουν απήχηση και οι θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες αποτελούν την προσφιλή αιτιολογία για να αμφισβητήσουν ή να απορρίψουν οι υποστηρικτές των ΑΤΙΑ τις όποιες επίσημες εξηγήσεις έχουν κατά καιρούς δοθεί για το θέμα.

Επιπλέον, τώρα με την εξάπλωση του διαδικτύου και τις δυνατότητες της ψηφιακής επεξεργασίας των εικόνων, έχουν κατακλύσει τους ιστότοπους ψεύτικες ειδήσεις και κατασκευασμένες εικόνες, που αποσκοπούν απλά στην αύξηση της «επισκεψιμότητας» των σελίδων αυτών.

Υπάρχουν όμως και κάποιες, πολύ λίγες θεάσεις ΑΤΙΑ που πραγματικά δεν έχουν (προς το παρόν) άλλη εξήγηση παρά των ... εξωγήινων κατασκευών, και οι οποίες έχουν γίνει από ειδικούς, συνήθως πιλότους.

Μεσαιωνική απεικόνιση αστροναύτη, ή απλά φαντασία?

Μήπως όμως οι εξωγήινοι είχαν επισκεφθεί τη Γη παλιότερα και η ανάμνησή τους αντανακλάται στους θεούς των μυθολογιών των διαφόρων λαών?

Μήπως τέλος ήταν οι εξωγήινοι, που πολύ παλαιότερα εξέλιξαν το ανθρώπινο είδος από τον κοινό μας πρόγονο με τον πίθηκο?

Πολλά βιβλία έχουν γραφεί για τα παραπάνω θέματα, με ποιό γνωστά αυτά του Ελβετού Έριχ φον Νταίνικεν.

Όπως όμως συμβαίνει συνήθως, τα στοιχεία που παρουσιάζονται επιδέχονται διάφορες ερμηνείες. Το αν θέλουμε να τα δούμε υπό το πρίσμα της εξωγήινης δραστηριότητας, ή των ανθρώπινων επιθυμιών και προσδοκιών, είναι απόφαση που αντανακλά περισσότερο τα δικά μας πιστεύω και κοσμοθεωρία.

Αν και ο καθεδρικός της Salamanca στη δυτική Ισπανία χτίστηκε μεταξύ του 16ου και 18ου αι, η μορφή του αστροναύτη ανάμεσα στα γλυπτά της πρόσοψης δεν σχετίζεται με την επίσκεψη εξωγήινων προσκυνητών. Ήταν αποτέλεσμα της έμπνευσης ενός από τους γλύπτες να προσθέσει μια σύγχρονη νότα, όταν έγινε ανακατασκευή ορισμένων τμημάτων του ναού το 1992.

Κάποιοι επίσης ισχυρίζονται ότι η ραγδαία τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων ετών δεν εξηγείται παρά από επαφές με εξωγήινους και κατανόηση της τεχνολογίας τους.

Για όποιον όμως γνωρίζει στοιχειωδώς την επιστήμη και την τεχνολογία, είναι φανερό ότι η τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών είναι απολύτως λογική και επιτεύχθηκε με απολύτως καταγεγραμμένα διαδοχικά βήματα.

Και αν υπήρξε κάποιος καταλύτης που την επιτάχυνε, αυτός ήταν ο Β’ΠΠ και ο Ψυχρός Πόλεμος που τον ακολούθησε.

Πάντως, το όλο κρυφτούλι των «εξωγήινων» με το ανθρώπινο είδος όλα αυτά τα χρόνια δεν φαίνεται να έχει λογική, αλλά ποιος μας εγγυάται ότι αν υπάρχουν εξωγήινοι έχουν διαβάσει Αριστοτέλη και Καρτέσιο?

ΥΓ1: Το 2019, ο γράφων είχε ρωτήσει τον Δρ Σταμάτη Κριμιζή (με πολύ μεγάλη εμπειρία και συμμετοχή στα μεγαλύτερα διαστημικά προγράμματα της NASA) μετά από μία ομιλία του στο Ίδρυμα Ευγενίδου, αν έχουμε έστω και έμμεσα ένδειξη εξωγήινης ζωής ή δραστηριότητας. Η απάντησή του ήταν κατηγορηματικά αρνητική, μάλιστα παρών ήταν και ο παλιός (επίτιμος) διευθυντής του Ιδρύματος, Διονύσιος Σιμόπουλος.

ΥΓ2: Στα τέλη Ιουλίου 2021, το Πεντάγωνο έδωσε στη δημοσιότητα τα συμπεράσματα μιας επίσημης έρευνας που εξέτασε περισσότερες από 140 θεάσεις "Ανεξακρίβωτων Εναέριων* Φαινομένων" (UAPs) από πιλότους του αμερικανικού Ναυτικού. Αν και υπάρχει τμήμα της αναφοράς που δεν δόθηκε στη δημοσιότητα, τα γενικά συμπεράσματα είναι ότι δεν θεωρείται ότι πρόκειται για εξωγήινες κατασκευές, αλλά για πραγματικά (αν και προς το παρόν ανεξακρίβωτα) φαινόμενα, που ενδέχεται να αποτελούν απειλή για την εθνική ασφάλεια.

*Υπάρχει και η απόδοση: "Ανεξακρίβωτα Ανώμαλα Φαινόμενα".

ΥΓ3: Υπάρχει και η άποψη ότι ενδεχόμενη επαφή με εξωγήινη νοημοσύνη θα αφορά περισσότερο κάποια μορφή Τεχνητής Νοημοσύνης, μάλιστα κατά τον αστροφυσικό Avi Loeb (δημοσίευση 2017), αυτή η επαφή μπορεί να έχει ήδη συμβεί. Την Τεχνητή Νοημοσύνη είχε προβλέψει σαν εξέλιξη της ανθρώπινης νοημοσύνης ήδη από το 1964, ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Arthur Clarke.

 ΥΓ3: 

Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια μείωση στις αναφορές για UFOs, που μάλλον οφείλεται στη γενικότερη μείωση του ενδιαφέροντος και στη βελτίωση της ποιότητας των καμερών των κινητών τηλεφώνων (που επέτρεψε την καλύτερη αξιολόγηση των εικόνων). Μια έξαρση όμως διακρίνεται κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού, και επίσης πιο πρόσφατα μετά από κάποιες αμφιλεγόμενες ανακοινώσεις στρατιωτικών και πολιτικών παραγόντων στις ΗΠΑ.

ΥΓ4: Στις 14/9/2023, ο επικεφαλής της NASA ανακοίνωσε: «Η NASA δεν βρήκε κανένα στοιχείο ότι τα UAP (UFO) έχουν εξωγήινη προέλευση, αλλά δεν γνωρίζουμε τι είναι τα UAP».

6. ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ;

Φυσικά μην περιμένετε την απάντηση μέσα από αυτές τις γραμμές!

Αν όμως το πάρουμε καθαρά πιθανολογικά, πρέπει να υπάρχει.

Ο γνωστός τύπος του Drake που πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες να ικανοποιούνται κάποιες συνθήκες που ευνοούν τη ζωή, καταλήγει σε πολύ μεγάλη πιθανότητα να υπάρχει ζωή και εκτός Γης.

Φυσικά ένας τύπος δουλεύει τόσο τόσο καλά, όσο καλές είναι οι παράμετροι (στη συγκεκριμένη περίπτωση, υποθέσεις) με τις οποίες τον τροφοδοτούμε.

Μια από τις σύγχρονες  θεωρίες για την ύπαρξη ζωής στη Γη είναι ότι ξεκίνησε από αμινοξέα, τους βασικούς λίθους της ζωής που μεταφέρθηκαν από μετεωρίτες από το βαθύ Διάστημα.

Αν είναι έτσι, το Σύμπαν πρέπει να είναι γεμάτο ζωή, η οποία ξεκινώντας σ’ έναν πλανήτη θα πρέπει να προσαρμόστηκε και να αναπτύχθηκε ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν εκεί.

Η επίχρυση πλάκα στο Pioneer 10 που εκτοξεύθηκε το 1972 (στο μισό του πραγματικού της μεγέθους), σε μια προσπάθεια ενδεχόμενης επικοινωνίας με άλλα νοήμονα όντα.

Πάντως, στο Ηλιακό μας σύστημα δεν έχει βρεθεί ζωή μέχρι τώρα, υπάρχει όμως ακόμα κάποια ελπίδα για τα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου που δεν έχουν ερευνηθεί πλήρως.

Όμως είναι άλλο θέμα να υπάρχει ζωή, έστω και υποτυπώδης, και άλλο να έχει αναπτυχθεί νοήμων ζωή.

Στη Γη, η ανάπτυξη νοημοσύνης ήταν μάλλον ένα «τυχαίο» γεγονός που ευνοήθηκε από μια σειρά συγκυριών, όπως η πτώση του μετεωρίτη που είχε ακριβώς το κατάλληλο μέγεθος και τη γωνία πρόσκρουσης, ώστε να εξολοθρεύσει τους βασικούς ανταγωνιστές του μετέπειτα ανθρώπινου είδους, δηλαδή τους δεινόσαυρους.

Σύμφωνα πάντως με τον Βρετανό αστρονόμο Lord Martin Rees, αν συναντήσουμε ποτέ εξωγήινους, δεδομένων των αποστάσεων και της ταχύτητας εξέλιξης ενός πολιτισμού, μάλλον θα πρόκειται για ρομπότ παρά για βιολογικά όντα. 

Και όχι, τα διάφορα παραμορφωμένα κρανία που έχουν βρεθεί κατά καιρούς, όπως του «παιδιού των άστρων», ή άλλα μακρόστενα που έχουν βρεθεί στην Κεντρική Αμερική ΔΕΝ είναι εξωγήινων όπως έχει αποδειχτεί με τις σύγχρονες μεθόδους ανάλυσης, αλλά απλά γενετικές ή επίκτητες ανωμαλίες τελείως γήινων (και ατυχών) πλασμάτων. 
Μέχρι τώρα, η προσπάθεια να ανιχνευθεί «λογική» ηλεκτρομαγνητική εκπομπή από το διάστημα (πρόγραμμα SETI) δεν είχε αποτέλεσμα, αλλά δεδομένου των μεγεθών των αποστάσεων και του χρόνου στο Σύμπαν, ίσως ισχύει το «πολύ μακριά, πολύς λίγος χρόνος».

ΥΓ. Το περίφημο σήμα "Wow!" (Ουάου!), εικόνα κάτω, διάρκειας λίγο περισσότερο του ενός λεπτού, που ονομάστηκε έτσι από τη σημείωση που έκανε επάνω στην εκτύπωσή του ο αστρονόμος J. Ehman το 1977 και είχε δημιουργήσει πολλές προσδοκίες για επαφή με εξωηλιακό πολιτισμό, δεν είχε συνέχεια. 

Πρόσφατη μάλιστα (2024) επανεξέτασή του, καταλήγει με σημαντικό βαθμό βεβαιότητας ότι επρόκειτο για φυσικό φαινόμενο και πιο συγκεκριμένα για απο-διέγερση ατόμων νέφους υδρογόνου, που πυροδοτήθηκε αρχικά από μία σπάνια ευθυγράμμιση παραπλήσιων αστέρων.

7. ΑΓΡΟΓΛΥΦΙΚΑ

Τα αγρογλυφικά είναι μια ενδιαφέρουσα σειρά από εμφανίσεις γεωμετρικών σχημάτων σε αγρούς, που ξεκίνησε τη δεκαετία του '70 στη νότια Αγγλία και όπου η φαντασία προσπαθεί να υπερισχύσει στην απλή λογική.

Παρόλες τις μαρτυρίες των αγροτών (τη δεκαετία του '90) για τις φάρσες που έστησαν, τα πολύπλοκα γεωμετρικά (και εξόχως καλλιτεχνικά) σχήματα που δημιουργούνται, αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για το πώς αλλιώς θα μπορούσαν να κατασκευαστούν και γιατί, κάποιοι θέλουν να βλέπουν σ’ αυτά τον ...δάκτυλο (ή το laser!) των εξωγήινων.

Δεν είναι περίεργο ότι τα αγρογλυφικά ακμάζουν κυρίως στην νότια Αγγλία, όπου οι εκεί αγρότες έχουν και την αίσθηση του χιούμορ ανεπτυγμένη και πολύ διαθέσιμο χρόνο!

Όπως και να έχει, τα αγρογλυφικά είναι πραγματικά καλλιτεχνικές δημιουργίες, και είναι κρίμα που οι δημιουργοί τους (αγρότες ή... εξωγήινοι) δεν διεκδικούν τη θέση τους ανάμεσα στους πιο προβεβλημένους γήινους συναδέλφους τους!

8. ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ NAZCA

Τα σχέδια (γεωγλυφικά} της περιοχής Nazca στο νότιο Περού, είναι κάτι ανάλογο των αγρογλυφικών αλλά σε πολύ πιο παλιά εποχή, ενώ δεδομένου των εδαφικών, κλιματολογικών και κοινωνικών συνθηκών του χώρου και της εποχής εκείνης, είναι μάλλον απίθανο ο σκοπός τους να ήταν απλά καλλιτεχνικός.

Βέβαια το γεγονός ότι φαίνονται σε όλο το μεγαλείο τους μόνο από τον αέρα, είναι ο βασικός λόγος για να ισχυρίζονται κάποιοι ότι έγιναν για να ειδωθούν από ψηλά.

Το αν αυτοί από ψηλά ήταν υπαρκτά όντα που πριν πολλά χρόνια είχαν επισκεφθεί και είχαν αφήσει την ανάμνησή τους στους ιθαγενείς, ή απλά τα σχήματα ανταποκρίνονται στην αίσθηση των ιθαγενών, όπως εξάλλου και των περισσότερων ανθρώπων μέχρι και σήμερα, ότι ο Θεός ή οι Θεοί βρίσκονται και βλέπουν από ψηλά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η κοινή λογική συνηγορεί φυσικά για τη δεύτερη περίπτωση, και μάλιστα πρόσφατες έρευνες συγκλίνουν προς την ερμηνεία ότι πρόκειται για λατρευτικά σύμβολα, με τα οποία οι κάτοικοι των αφιλόξενων αυτών υψιπέδων (σε συνδυασμό με ανθρωποθυσίες) προσπαθούσαν να προσελκύσουν την εύνοια των θεών κυρίως για το πολύ σημαντικό πρόβλημα νερού που είχαν.

Από το 1994, η UNESCO περιέλαβε τα σχήματα της Nazca στον κατάλογό της για την Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά.

Το 2024 ανακοινώθηκε η ανακάλυψη 300 ακόμα γεωγλυφικών στη Nazca (από τα 430 που ήταν γνωστά μέχρι πρόσφατα), μετά από έρευνα ιαπωνικού πανεπιστημίου που χρησιμοποίησε πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης της ΙΒΜ, για τον εντοπισμό πολύ πιο αμυδρών σχημάτων απ' όσο το ανθρώπινο μάτι μπορεί να διακρίνει, σε αεροδιαστημικές φωτογραφίες της περιοχής.

ΥΓ. 

Μία άλλη περιοχή με ακόμα περισσότερα γεωγλυφικά (περίπου 5000) βρίσκεται στην έρημα Atacama, νοτιότερα από τη Nazca, που ανήκει στη Χιλή. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται και η μεγαλύτερη γεωγλυφική φιγούρα στον κόσμο, "ο γίγαντας της Ατακάμα", εικόνα επάνω, ύψους 119m.

9. TO ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ ΚΑΙ Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα μυστήρια, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει ...μυστήριο.

Η μεγάλη δημοτικότητα του Τριγώνου των Βερμούδων οφείλεται στο γεγονός ότι συνδέεται με σημαντικές καταστροφές και απώλεια ανθρώπινων ζωών, αλλά και σ' ένα... βιβλίο για το θέμα αυτό.

Το τελευταίο γραμμένο από τον  Charles Berlitz το 1974, έγινε γρήγορα best seller και έκανε γνωστό το Τρίγωνο στο ευρύ κοινό.

Οι θεωρίες που έχουν προταθεί για την εξήγηση των συμβάντων, εμπίπτουν γενικά στις παρακάτω κατηγορίες:

- Γεωφυσικές, ότι πχ απελευθερώνονται ξαφνικά μεγάλες ποσότητες μεθανίου από τον πυθμένα της θάλασσας, με αποτέλεσμα τα πλοία να χάνουν την πλευστότητά τους και να βυθίζονται γρήγορα και οι κινητήρες των αεροπλάνων να εκρήγνυνται. Τελευταία (Μάρτιος 2016), Νορβηγοί επιστήμονες επανέφεραν στο προσκήνιο αυτή τη θεωρία.

- Ουφολογικές, ότι η περιοχή είναι πεδίο δράσης εξωγήινων, που εκτελούν κατά καιρούς επιδρομές αρπάζοντας ανύποπτα σκάφη και αεροπλάνα.

- Κοσμολογικές, ότι δημιουργείται τρύπα στο χωρόχρονο μέσα από την οποία σκάφη και άνθρωποι μετακομίζουν σε άλλη διάσταση, ή κάπου στο Σύμπαν.

- Παραφυσικές, ότι υπάρχει ένας κρύσταλλος στο βάθος της θάλασσας από τον καιρό των Ατλάντων (προφανώς είναι και υποψήφια θέση για την Ατλαντίδα), που ενεργοποιείται κατά διαστήματα προκαλώντας χάος στον χώρο από πάνω του.

Η απλή και... προσγειωμένη εξήγηση για τις ξαφνικές καταστροφές που πράγματι έχουν συμβεί, έχει να κάνει με τον συνδυασμό μεγάλης κυκλοφορίας σκαφών και αεροσκαφών στην περιοχή, με τα ξαφνικά και βίαια καιρικά φαινόμενα που είναι χαρακτηριστικά στη ζώνη αυτή.

Ας μην ξεχνάμε ότι η περιοχή των Βερμούδων είναι η «πηγή» των τυφώνων που πλήττουν τακτικά και καταστροφικά τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ.

Αν συνυπολογίσουμε λοιπόν τις παραπάνω παραμέτρους, είναι περίεργο μάλλον το γεγονός ότι έχουν συμβεί μόνο τόσο λίγες καταστροφές όλα αυτά τα χρόνια.

Οι παλαιότερες καταστροφές, που συνέβησαν σε επαγγελματίες κυβερνήτες συχνά στρατιωτικούς, οφείλονται κυρίως στα ανεπαρκή μέσα πλοήγησης της εποχής εκείνης*, ενώ σήμερα που τα μέσα αυτά έχουν εξελιχθεί κατά πολύ, οφείλονται μάλλον στην απειρία των πληρωμάτων μικρών σκαφών που κατακλύζουν τις ακτές της Φλόριντας και βγαίνουν για σύντομες εκδρομές στο «Τρίγωνο».

* όπως η διαβόητη εξαφάνιση των πέντε τορπιλοπλάνων της "Πτήσης 19" στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 και των 14 συνολικά αεροπόρων που συμμετείχαν εξαιτίας σφάλματος πλοήγησης του επικεφαλής της ομάδας, και η εξαφάνιση την ίδια ημέρα (μάλλον από έκρηξη) ενός υδροπλάνου διάσωσης και των 13 μελών του πληρώματος του, που αναζητούσε την "Πτήση 19".

Μια αντίστοιχη περίπτωση είναι και "Η Θάλασσα του Διαβόλου", μια επίσης τριγωνική περιοχή νότια της Ιαπωνίας, που περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της θάλασσας των Φιλιππίνων. Οι μύθοι της περιοχής αποδίδουν τα συμβάντα σε δράκο που εδρεύει στη θάλασσα αυτή, στην οποία κατά τη διάρκεια του 13ο αι. και σε δύο διαφορετικές εκστρατείες, μεγάλοι στόλοι Κινεζο-Μογγόλων με προορισμό να καταλάβουν την Ιαπωνία καταστράφηκαν (κατά τους Ιάπωνες, από τον θεϊκό άνεμο "καμικάζε"). 

Ο Charles Berlitz στα τέλη του 1980 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Το Τρίγωνο του Διαβόλου" με την ίδια φιλοσοφία όπως και το προηγούμενο βιβλίο του για το "Τρίγωνο των Βερμούδων" αλλά με μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση, είναι ότι τα έντονα φυσικά φαινόμενα τροφοδοτούνται από τη περιοδική δραστηριότητα των πολλών υποθαλάσσιων ηφαιστείων που υπάρχουν στην περιοχή.

Η Ζώνη της Σιωπής

Στο Μεξικό, 650km νοτιοανατολικά από το Ελ Πάσο των ΗΠΑ, βρίσκεται μια κυρίως έρημη περιοχή περιστοιχισμένη από βουνά. Για την περιοχή αυτή υπάρχει η φήμη ότι "τραβάει" τους μετεωρίτες, προκαλεί ισχυρά παράσιτα στις ραδιοεπικοινωνίες και ασταθείς ενδείξεις σε πυξίδες και άλλα ηλεκτρονικά όργανα. Επίσης, κατά περιόδους εμφανίζονται 2-3 ψηλοί ξανθοί ξένοι που είναι φιλικοί προς τους ντόπιους, αλλά ξαφνικά χάνονται. Η φήμη (και το "παρατσούκλι") της περιοχής ξεκίνησαν ουσιαστικά το 1970, όταν ένας βαλλιστικός πύραυλος που εκτοξεύτηκε από αμερικανικό έδαφος και έπρεπε να καταλήξει επίσης σε αμερικανικό, συνετρίβη τελικά στην περιοχή αυτή. Οι φήμες διαδόθηκαν από την ομάδα των ντόπιων στους οποίους ανατέθηκε να φρουρήσουν τα συντρίμμια (που περιείχαν κοβάλτιο-57), μέχρι οι Αμερικανοί να συνεννοηθούν με τους Μεξικανούς για να τα ανακτήσουν, όπως και τελικά έγινε. Καθώς η περιοχή αυτή βρίσκεται κατά σύμπτωση στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με το "Τρίγωνο των Βερμούδων" και τις Πυραμίδες και είναι επίσης πλούσια σε πετρώματα (κάποια σιδηρομαγνητικά), δημιουργήθηκαν ψευδοεπιστημονικές θεωρίες για να συνδυάσουν τα παραπάνω και η φήμη επικράτησε.

10. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Η ...πέτρα του σκανδάλου, το πρώην «Eldridge» και στη συνέχεια «Λέων».

Το πείραμα αυτό είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση επικοινωνίας τύπου «σπασμένο τηλέφωνο».

Κάποιο πείραμα πιθανότατα πραγματοποιήθηκε, αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο και σκοπό απ’ αυτό που περιγράφει ο γνωστός (από το Τρίγωνο των Βερμούδων) Charles Berlitz στο ομότιτλο βιβλίο του.

Ο Berlitz ισχυρίζεται ότι το 1943, το ελαφρύ αντιτορπιλικό «Eldridge» έγινε αντικείμενο ενός πειράματος «οπτικής εξαφάνισης» στο λιμάνι της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ, δημιουργώντας μια ιστορία με μάλλον φανταστικά πρόσωπα, αλλά καλογραμμένη και πειστική.

Σύμφωνα με το μυθιστόρημα του Berlitz, το πείραμα πήγε τόσο καλά που όχι μόνο έκανε το πλοίο αόρατο, αλλά και το τηλεμετέφερε σε άλλο λιμάνι των ΗΠΑ!

Υπήρξαν όμως και δυσάρεστα απρόοπτα που σχετίζονταν με την υγεία αρκετών μελών του πληρώματος, όπως περιοδικές και τυχαίες εξαφανίσεις και επανεμφανίσεις τους.

Το πλοίο αυτό, μετά τον Β’ΠΠ παραχωρήθηκε στην Ελλάδα και εντάχθηκε στο Πολεμικό ναυτικό σαν αντιτορπιλικό συνοδείας, με το όνομα «Λέων».

Το «Λέων» αποσύρθηκε το 1992 και κατέληξε άδοξα σε παλιοσίδερα, ενώ θα μπορούσε να εκτίθεται στο Ναυτικό Πάρκο στο Παλαιό Φάληρο, μαζί με το «Αβέρωφ» και το «Βέλος» και να είχαμε στην Ελλάδα το δικό μας «Roswell»! *

Το τι πραγματικά έγινε στη Φιλαδέλφεια και στο «Eldridge» δεν είναι γνωστό, αλλά αν έγινε κάτι (το αμερικανικό Ναυτικό πάντως αρνείται οποιοδήποτε σχετικό συμβάν), το πιθανότερο είναι οι επιστήμονες να προσπάθησαν με ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (σχετικά νέα ανακάλυψη εκείνη την εποχή, τουλάχιστον για τα μικρά μήκη κύματος) να καλύψουν το πλοίο σαν με «ομπρέλα», για να γίνει αόρατο στα ραντάρ των εχθρικών πλοίων.

Ήδη, λίγα χρόνια πριν είχε ανακαλυφθεί παραπλήσια επιτυχής μέθοδος με τη δημιουργία μαγνητικού πεδίου που αντιστάθμιζε αυτό του σκάφους (degaussing), που έκανε τα πλοία «αόρατα» στις μαγνητικές νάρκες.

Προφανώς η μυστικότητα της πολεμικής περιόδου έκανε τα νέα να κυκλοφορήσουν παραποιημένα (ενδεχομένως και επίτηδες), ώστε στα αυτιά των ευφάνταστων να φθάσουν σαν οπτική εξαφάνιση, με ολίγη σάλτσα τηλεμεταφοράς!

* Καλύτερη τύχη είχε το αδελφό πλοίο "Αετός", στο οποίο γυρίστηκε η ταινία "Η Αλίκη στο Ναυτικό", που δωρήθηκε στο αμερικανικό κράτος και ανακατασκευασμένο βρίσκεται πλέον στο Albany της Νέας Υόρκης.

11. ΤΟ STONEHENGE

Το Στόουνχεντζ είναι ένα νεολιθικό (2500 πΧ) σύμπλεγμα μονόλιθων στη νότια Αγγλία, που ο σκοπός και η χρήση του δεν είναι ξεκάθαρος, ενώ από το 1986 η UNESCO το περιέλαβε στον κατάλογό της για την Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά.

Υπάρχουν διάφορες υποθέσεις για το ποιοι έχτισαν και το Στόουνχετντζ και με ποιο σκοπό, με τις επικρατέστερες να είναι η χρήση του για τελετές των Δρυΐδων, ή ότι χτίστηκε από έναν αρχαίο λαό τους Υπερβόρειους σαν ναός του Ήλιου και ταυτόχρονα παρατηρητήριο για τη θέση του στον ουρανό.

Κάποια εποχή φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε και σαν τόπος ταφής, αλλά είναι απίθανο να ήταν αυτός ο κύριος λόγος που κατασκευάστηκε.

Πιο πιθανή φαίνεται η άποψη ότι σχετίζεται με τελετές που γίνονταν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο (21-22 Δεκεμβρίου), με σκοπό να εορταστεί ή να παρακληθεί η σταδιακή αύξηση της διάρκειας της ημέρας.

Όπως και με τα περισσότερα μεγαλιθικά μνημεία, εντύπωση προκαλεί το μέγεθος των ογκόλιθων που το αποτελούν (μερικοί με βάρος 44 τόνων!), ενώ δεν λείπουν και σ’ αυτή την περίπτωση αυτοί που πιστεύουν ότι για το χτίσιμό του έβαλαν το χεράκι τους οι... εξωγήινοι.

ΥΓ. Ένα μυστήριο πάντως που μάλλον βρήκε την απάντησή του, είναι η μικρή φθορά που παρουσιάζουν οι μονόλιθοι. Αυτό οφείλεται ότι (μάλλον κατά σύμπτωση) έχουν αποκοπεί από πολύ αρχαίο πέτρωμα, ηλικίας μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, που αποτελείται σχεδόν από καθαρούς κρυστάλλους χαλαζία που είναι πολύ σκληροί και συνδέονται πολύ ισχυρά μεταξύ τους.

12. ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Στο νησί του Πάσχα, ένα μικρό ηφαιστειογενές νησί στη μέση του Ειρηνικού ωκεανού, 3700 χιλιόμετρα δυτικά της Χιλής βρίσκονται διάσπαρτα 887 αγάλματα μοάι, στην τοπική διάλεκτο.

Πρόκειται για μονολιθικά αγάλματα, κατασκευασμένα από ηφαιστειακή τέφρα της περιοχής που αναπαριστούν ανθρώπινες μορφές.

Υπολογίζεται πως δημιουργήθηκαν γύρω στο 1250 με 1500 μ.Χ.

Το μεγαλύτερο άγαλμα φθάνει σε ύψος σχεδόν τα 10 μέτρα, και ζυγίζει περίπου 80 τόνους.

Τα μοάι είναι πολύ εντυπωσιακά και μυστηριώδη, και δεν ξέρουμε τον λόγο που οι κάτοικοι του νησιού του Πάσχα τα κατασκεύασαν σε τέτοιες μεγάλες ποσότητες, με την επικρατέστερη άποψη να πρόκειται για θρησκευτικούς λόγους.

Το πώς τα κατασκεύασαν και τα μετέφεραν πάντως, είναι γνωστό.

Κάθε άγαλμα φτιάχνονταν στο λατομείο από μαλακή ηφαιστειακή τέφρα και μετά τοποθετούσαν κορμούς από κάτω για να το μεταφέρουν στην τελική του θέση. Μια άλλη άποψη είναι ότι μεταφέρθηκαν λικνίζοντάς τα αριστερά-δεξιά και ταυτόχρονα τραβώντας τα.

Οι πρώτοι σύγχρονοι άποικοι όταν ανακάλυψαν το νησί, αναρωτήθηκαν πώς κάποιος θα μπορούσε να έχει επιζήσει σε μια τέτοια περιοχή χωρίς ούτε ένα δέντρο.

Πράγματι, αυτό ήταν ένα μυστήριο έως ότου πρόσφατα δείγματα που λήφθηκαν από την περιοχή, έδειξαν ότι το νησί παλαιότερα ήταν δασώδες με γιγάντιους φοίνικες, οι οποίοι τώρα έχουν εκλείψει.

Τα δέντρα κόπηκαν για ξυλεία, για κατασκευή σπιτιών, για φωτιά και τελικά για κυλίνδρους και μοχλούς για να κινήσουν τα αγάλματα.

Με την απώλεια των δασών, το έδαφος άρχισε να διαβρώνεται.

Οι καλλιέργειες άρχισαν να αποτυγχάνουν και οι κάτοικοι ξεκίνησαν έναν εμφύλιο πόλεμο για τα λιγοστά αγαθά που απέμειναν.

Ο πολιτισμός και η κοινότητες του νησιού, που είχαν αναπτυχθεί επί 300 συνεχόμενα χρόνια, κατέρρευσαν.

Δεν υπήρχε κανένα ξύλο στο νησί, ούτε καν για να φτιάξουν βάρκες διαφυγής.

Οι λίγοι επιζώντες του εμφύλιου πολέμου, άρχισαν να παίρνουν τα απομεινάρια του πολιτισμού τους και να δραπετεύουν όπως-όπως.

Ένα πράγμα άφησαν πίσω, τα αγάλματα και μια ιστορία που θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν δίδαγμα για το πού οδηγεί η αλόγιστη χρήση και εξάντληση των φυσικών πόρων ενός τόπου, καθώς και η υπερβολική ενασχόληση με θρησκευτικά, σε σχέση με πρακτικότερα θέματα.

Το 1995, η UNESCO περιέλαβε την περιοχή στον κατάλογο για την Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά.

13. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΜΑΝΤΕΙΟ;

Από τα πολλά και σημαντικά μαντεία της αρχαίας Ελλάδας, υπάρχει μόνο ένα, αυτό του Τροφώνιου που η ακριβής θέση του παραμένει άγνωστη, παρότι ο Παυσανίας στις «Περιηγήσεις» του την προσδιορίζει με αρκετή σαφήνεια.

Φυσικά η θέση του Τροφώνειου μαντείου δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα από τα παγκόσμια μυστήρια, αλλά αναφέρεται εδώ επειδή ο γράφων το 2012 συμμετείχε σε προσπάθεια εντοπισμού του.

Ο λόφος του κάστρου της Λεβαδιάς, κοιτάζοντας τη νοτιοδυτική πλευρά του.

Το διώροφο εκκλησάκι είναι μπροστά, ενώ ακριβώς από πίσω φαίνονται τα ερείπια του ψηλότερου  πύργου του κάστρου. Χαμηλά στο εκκλησάκι, φαίνεται η είσοδος στο υπόγειο τμήμα που είναι και αυτό διαμορφωμένο σε εκκλησάκι.

Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο οποίος το είχε επισκεφθεί και πήρε και χρησμό, «το μαντείο είναι στο βουνό, πάνω από το άλσος» (της σημερινής Λεβαδιάς).

Μετά από μια τελετή κάθαρσης, ο μυημένος κατέβαινε σ’ ένα κυκλικό ρηχό πηγάδι, από τον πάτο του οποίου ξεκινούσε μια στενή σήραγγα.

Βάζοντας τα πόδια μέσα, ένιωθε να αναρροφάται στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου παρέμενε για 1-2 ημέρες βλέποντας οράματα και ακούγοντας ήχους που του αποκάλυπταν τα μυστήρια της δημιουργίας, ή άλλα θέματα που τον αφορούσαν.

Έβγαινε με τον ίδιο τρόπο και διηγείτο στους ιερείς την εμπειρία του, οι οποίοι στη συνέχεια του έδιναν ερμηνείες.

Συνήθως ο μυημένος έβγαινε τόσο προβληματισμένος, που έχανε το γέλιο του για αρκετές ημέρες.

Ο Πλούταρχος αναφέρει κάποιον Τίμαρχο που ανέφερε λεπτομέρειες από την εμπειρία του στους φίλους του, αλλά καθώς είχε παραβιάσει το απόρρητο του μαντείου, μερικούς μήνες αργότερα πέθανε.

Το μαντείο έπαψε να λειτουργεί μετά το σχετικό διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και έκτοτε χάνονται τα ίχνη του.

Μια εικασία είναι ότι το εκκλησάκι στην κορυφή του λόφου έχει χτιστεί πάνω στο «πηγάδι» που αποτελούσε την είσοδο του μαντείου.

Σε αυτό συνηγορούν τα παρακάτω:

- Η περιγραφή του Παυσανία για τη διαδρομή προς το μαντείο, ταιριάζει με τον λόφο του κάστρου (το κάστρο κτίστηκε από Καταλανούς μισθοφόρους).

- Το χτίσιμο εκκλησίας πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού, ήταν μια συνήθης τακτική των χριστιανών της βυζαντινής εποχής.

- Η θέση της εκκλησίας κοντά στην κορυφή, αλλά σε θέση σχεδόν αθέατη από τη Λεβαδιά, δεν μοιάζει να έχει αλλιώς νόημα.

- Ο λόφος έχει πολυάριθμες σπηλιές, εξαιτίας της διάβρωσης του ασβεστόλιθου από τις δύο πηγές της περιοχής και από ένα παλαιότερο ποτάμι.

- Το εκκλησάκι έχει και υπόγειο τμήμα, το οποίο τώρα είναι διαμορφωμένο σε ανεξάρτητο εκκλησάκι, αλλά αρχικά ήταν η δεξαμενή του κάστρου.

Οι διαστάσεις της δεξαμενής ταιριάζουν γενικά με αυτές που δίνει ο Παυσανίας για το πηγάδι, που υπήρχε στην είσοδο του μαντείου.

Στις αρχές του 2012, η κα Γιάννα Βαρουξή – Μπαδύλα, κάτοικος Λεβαδιάς και συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Εκ Τροφωνίου άρξασθαι...» χρηματοδότησε έρευνα με γεωραντάρ, της περιοχής μεταξύ της εκκλησίας του λόφου και της κορυφής του.

Η έρευνα, στην οποία συμμετείχε και ο γράφων κράτησε δύο ημέρες, και το πιο ενδιαφέρον εύρημα ήταν ένδειξη «μπαζώματος» σε βάθος τεσσάρων μέτρων στην ανατολική πλευρά της εκκλησίας, δηλαδή προς την κορυφή του λόφου.

Για να φανεί αν αυτό το μπάζωμα έχει ενδεχομένως σχέση με το τούνελ που οδηγούσε στη σπηλιά του μαντείου, θα έπρεπε να γίνει αρχαιολογική εκσκαφή, κάτι που εκείνη την εποχή δεν ήταν μέσα στις δυνατότητες του Δήμου.

Και δυστυχώς όπως εξελίσσεται η κατάσταση, ο Τροφώνιος θα κρατήσει για πολύ καιρό ακόμα το μυστικό του.

14. Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων πήρε το όνομά του από το νησί κοντά στο οποίο ανακαλύφθηκε το 1900, ανάμεσα στα υπολείμματα ενός αρχαίου ναυαγίου.

Θεωρείται ο αρχαιότερος γνωστός πολύπλοκος μηχανισμός και ταυτόχρονα και ο πρώτος γνωστός αναλογικός υπολογιστής.

Η ποιότητα κατασκευής του υποδηλώνει ότι έχει κατασκευαστεί κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής Περιόδου, ενώ το υλικό του είναι μπρούντζος και περιβάλλονταν από ξύλινο πλαίσιο. 

H περίοδος εκείνη χαρακτηρίζονταν από την κατασκευή πολλών τεχνουργημάτων, κάποια από τα οποία λειτουργούσαν αυτόματα, ενώ τα πιο εντυπωσιακά ήταν κατασκευές του Ήρωνα από την Αλεξάνδρεια.

Βέβαια, ο σκοπός των περισσότερων από αυτά ήταν να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα δέους στους ναούς για τους πιστούς της εποχής, αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι υπήρξαν και καθαρά επιστημονικές χρήσεις τους. 
Ο συγκεκριμένος μηχανισμός είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μηχάνημα με γρανάζια και μάλιστα πολύ πολύπλοκο, έχοντας προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας, αφότου ανακαλύφθηκε.

Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του υποστηρίζει ότι ήταν σχεδιασμένος για να υπολογίζει και απεικονίζει τις κινήσεις των πέντε γνωστών τότε πλανητών, τις εκλείψεις του ηλίου και της σελήνης, και τις φάσεις της σελήνης.

Ο μηχανισμός έχει υποβληθεί σε πολυάριθμες ακτινοσκοπήσεις και πιο πρόσφατα και τομογραφίες, από Έλληνες και ξένους ειδικούς σε επανειλημμένες  προσπάθειες να αποκαλυφθούν τα μυστικά της λειτουργίας του.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, όπως εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

 Έχουν γίνει επίσης λειτουργικές αναπαραστάσεις του μηχανισμού και έχουν γραφεί και αρκετά βιβλία σχετικά με το θέμα.

Όλα τα ευρήματα τείνουν να επιβεβαιώσουν την αρχική υπόθεση, ότι πρόκειται δηλαδή για μηχανικό υπολογιστή της θέσης των ουράνιων σωμάτων.

Πάντως, αν και φαίνεται ότι το τεχνικό μυστήριο του μηχανισμού έχει απαντηθεί σε γενικές γραμμές, παραμένει το μυστήριο της προέλευσης των γνώσεων και ικανοτήτων που απαιτήθηκαν για τη δημιουργία του.

ΥΓ1. Στις αρχές του 2024, έγιναν τα εγκαίνια ενός λειτουργικού αντίγραφου σε δεκαπλάσιο μέγεθος του μηχανισμού των Αντικυθήρων, που εγκαταστάθηκε στο πανεπιστήμιο της πολιτείας Sonora στο Μεξικό.

ΥΓ2. Στα μέσα του 2024 ανακοινώθηκε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Γλασκώβης, ότι χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικές μεθόδους, μία στατιστικής επεξεργασίας και μία που σχετίζεται με τα βαρυτικά κύματα, προσδιόρισαν με ακρίβεια μιάς, τις τρύπες σ' έναν θραυσματοποιημένο δακτύλιο του μηχανισμού. Οι τρύπες αυτές που αρχικά δεν ήταν σαφές αν αντιστοιχούν στις ηλιακές ημέρες του έτους (365) ή τις σεληνιακές (354) προσδιορίστηκε τελικά ότι αντιστοιχούν στις σεληνιακές ημέρες.

15. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ;

Τα φαντάσματα και οι αόρατες παρουσίες μυστηριωδών όντων «κυνηγούν» τους ανθρώπους από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αλλά μάλλον είναι πλάσματα της φαντασίας μας, όπως άλλωστε υποδηλώνει και η ονομασία τους.

Αυτό το θέμα συνδέεται έμμεσα με το άλλο μυστήριο που απασχολεί τους ανθρώπους ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, για το αν δηλαδή η συνειδητότητα χρειάζεται φυσικό σώμα για να εκδηλωθεί.

Από το 1922 περισσότεροι από 28 Επιστημονικοί φορείς και Οργανισμοί, προσφέρουν χρηματικά έπαθλα συνολικής αξίας άνω των 2,6 εκατομμυρίων δολαρίων σε όποιον προσκομίσει απόδειξη επιβεβαίωσης της υποτιθέμενης ύπαρξης φαντάσματος.

Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταφέρει να διεκδικήσει τα έπαθλα.

Η Επιστημονική Κοινότητα εικάζει πως οι περιορισμοί της ανθρώπινης αντίληψης καθώς και καθημερινές φυσικές εξηγήσεις μπορούν να απαντήσουν σε πολλές από αυτές τις υποτιθέμενες θεάσεις.

Επίσης, είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος προσπαθεί πάντα να κατανοήσει το περιβάλλον του και όταν αδυνατεί να το κάνει, χρησιμοποιεί τη λειτουργία της φαντασίας για να συμπληρώσει τα κενά.

Η παρειδωλεία, είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο που μπορεί επίσης να εξηγήσει αρκετές εμφανίσεις φαντασμάτων, καθώς ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα τείνουμε να το συσχετίζουμε με οικεία σχήματα ή εικόνες, όπως όταν «βλέπουμε» εικόνες στα σύννεφα, πρόσωπα στον Άρη, ή την εικόνα του Χριστού σε ιριδισμούς υγρών επιφανειών.

                                    Φάντασμα ή μοντάζ?

Επιστήμονες στην Ελβετία έδειξαν πρόσφατα με εργαστηριακά πειράματα ότι οι «παρουσίες» που καμία φορά νιώθουμε γύρω μας, πιθανότατα δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις που δημιουργεί ο νους, όταν στιγμιαία χάνει την επαφή του στον χώρο με το ίδιο του το σώμα, εξαιτίας υπερβολικής κόπωσης, ασθένειας ή έντονου ψυχολογικού στρες.
Επίσης, υπόηχοι που δημιουργούνται από συντονισμό κοιλοτήτων από ρεύματα αέρα σε παλιά κτήρια, μπορούν να δώσουν αυτή την αίσθηση ιλίγγου ή ξένης παρουσίας σε ευαίσθητα άτομα.
Κάτι ανάλογο κατά καιρούς συμβαίνει με ανθρώπους που βιώνουν μια τραυματική συναισθηματική κατάσταση, π.χ. λόγω απώλειας κάποιου δικού τους ανθρώπου, οπότε πάλι έχουν αναφέρει ότι ένοιωσαν ή είδαν τέτοιες «παρουσίες».

Τελικά το αν θα δεί κάποιος φάντασμα εξαρτάται μάλλον από την προκατάληψη και τις προσδοκίες του (ακόμα και αν συνειδητά το απορρίπτει), παρά από την αντικειμενική πραγματικότητα.

16. ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΧ ΝΕΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΑΡΣΕΣ

Πρόκειται για ένα μάλλον συμπαθητικό τέρας και προφανώς ντροπαλό, αφού σπάνια εμφανίζεται (κατά τους μάρτυρες) και ακόμα σπανιότερα φωτογραφίζεται, αν και καμία φωτογραφία δεν είναι αποδεδειγμένα αυθεντική ή μη σκηνοθετημένη.

Η ύπαρξη της Νέση, όπως είναι χαϊδευτικά γνωστή, είναι αντικείμενο συζητήσεων και διαφωνιών από τη δεκαετία του 1930 όπου αναφέρεται για πρώτη φορά (και παρά τις εξομολογήσεις για τη φάρσα που ξεκίνησε την όλη ιστορία), ενώ κάποιοι έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να φέρουν αποδείξεις για την ύπαρξή της, φτάνοντας μάλιστα μέχρι να κατασκηνώνουν για χρόνια στις όχθες της λίμνης Loch Ness, στη Σκωτία.

Η «original» Nessie του 1934, που έχει εξακριβωθεί ότι ήταν φάρσα.

Η επικρατέστερη εκδοχή για το είδος της, όσων φυσικά υποστηρίζουν την ύπαρξή της, είναι ότι είναι Πλησιόσαυρος, που ανταποκρίνεται καλύτερα στην συνηθισμένη απεικόνισή της με τον μακρύ λαιμό και το μικρό κεφάλι.

Όπως και να έχει, η Νέση εμπίπτει στη δικαιοδοσία της Κρυπτοζωολογίας, που μελετάει υποτιθέμενα εξαφανισμένα είδη, εφόσον φυσικά επανεμφανιστούν!

Πολλές απλές εξηγήσεις έχουν προταθεί για τις θεάσεις και τις φωτογραφίες και πολλές έρευνες έχουν γίνει και γίνονται σε όλη τη μάζα της λίμνης με όλο και καλύτερα μέσα εντοπισμού, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Ένα άλλο θέμα είναι ότι δεν πρέπει να πρόκειται για ένα μόνο ζώο, αφού πρέπει να εξασφαλίζεται η αναπαραγωγή του, εκτός και αν πρόκειται για το τελευταίο τού είδους του, οπότε μετά τις τελευταίες θεάσεις μπορεί να έχει ήδη πεθάνει από γεράματα!

Οι κάτοικοι της περιοχής βέβαια έχουν κάθε λόγο να συμπαθούν τη Nέση (και να συντηρούν τη φήμη της), αφού χάρη σ’ αυτή η λίμνη έχει γίνει σημαντικός τουριστικός προορισμός στη Σκωτία.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ PILTDOWN

Αφορά μια παλαιοντοανθρωπολογική απάτη, κατά την οποία τμήματα κρανίου που υποτίθεται ότι βρέθηκαν απολιθωμένα στο Piltdown του Εσσεξ το 1912, παρουσιάστηκαν ότι ανήκαν στον "χαμένο κρίκο" της εξέλιξης μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου. Αν και από την αρχή είχαν εκφραστεί αμφιβολίες για την αυθεντικότητα των ευρημάτων, μόλις το 1953 αποδείχτηκε η απάτη, ενώ μια έρευνα του 2016 προσδιόρισε και τον υπεύθυνο, τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο Ch. Dawson.

Ο...ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Πρόκειται για μια φάρσα του καθηγητή βιολογίας και καλλιτέχνη Bill Willers, ο οποίος το 1980 δημιούργησε έναν σκελετό "Κένταυρου", συνδυάζοντας έναν πραγματικό ανθρώπινο σκελετό και έναν σκελετό από άλογο πόνυ. Ο σκελετός υποτίθεται ότι είχε βρεθεί κοντά στον Βόλο, μάλιστα ο Willers φρόντισε και για τον κατάλληλο χρωματισμό του σκελετού, ώστε να δείχνει παλιός. Αρχικά εκτέθηκε στο Madison Art Center στο Winsconsin, ενώ μετά από μια περιοδεία σε διάφορα πανεπιστήμια κατάληξε σαν έκθεμα στη βιβλιοθήκη Hodges, του πανεπιστημίου του Tennessee-Knoxville.

Η ΙΑΠΩΝΙΚΗ...ΓΟΡΓΟΝΑ 

Στις αρχές του 2023 αποκαλύφθηκε και επίσημα ότι μία μικροσκοπική γοργόνα (μήκους 30cm) που μάλιστα διατηρούνταν στο ιαπωνικό τέμενος του Enjuin για τις θεραπευτικές της ιδιότητες, ήταν κατασκευασμένη από διάφορα οργανικά και ανόργανα υλικά, χωρίς καθόλου κόκκαλα!

Προφανώς και δεν αποτελεί έκπληξη η αποκάλυψη αυτή, εξάλλου και άλλες φορές μουμιοποιημένα σαλάχια έχουν θεωρηθεί σαν ανθρωπόμορφα, αλλά η κατασκευή της συγκεκριμένης "γοργόνας" ανάγεται στον 19ο αι, ενώ στον ναό εκτίθεται εδώ και μερικές δεκαετίες.

O "ΠΤΕΡΟΔΑΚΤΥΛΟΣ" ΤΟΥ TOMBSTONE

 

Ή μάλλον το "Thunderbird" (μυθικό πουλί των Ινδιάνων) του Tombstone, που υποτίθεται ότι εμφανίστηκε σε φωτογραφία στην τοπική εφημερίδα "Tombstone Epitaph" (ταιριαστό πράγματι όνομα!) στο φύλλο της 26 Απριλίου 1890, μαζί με τους υπερήφανους κυνηγούς του. Μόνο που η αυθεντική φωτογραφία δεν υπάρχει πουθενά, ούτε στα αρχεία του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον, όπου υπάρχει αντίτυπο του συγκεκριμένου φύλλου.

Καθώς η πόλη απέκτησε φήμη μία περίπου δεκαετία νωρίτερα, εξαιτίας της περιβόητης μονομαχίας στο Ο.Κ. Corral, κάποιοι προφανώς επιδίωξαν να διατηρήσουν τη φήμη της περιοχής, έστω με κάποια βοήθεια από τη φαντασία τους.

Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ CARABOO

Ή μάλλον "πριγκίπισσα", καθώς επρόκειτο για μια απατεώνισσα που ξεγέλασε για μερικούς μήνες μια μικρή πόλη κοντά στο Bristol της Αγγλίας.

Κόρη παπουτσή και γεννημένη σαν Mairy Willcocks, εργάστηκε αρχικά σαν υπηρέτρια πριν σκεφτεί να υποδυθεί μία φανταστική πριγκίπισσα από το επίσης φανταστικό νησί Javasu στον Ινδικό ωκεανό, την οποία απήγαγαν πειρατές από τους οποίους κατάφερε να ξεφύγει κοντά στο Bristol, κολυμπώντας προς την ακτή. Μάλιστα είχε "εφεύρει" και δική της γλώσσα βασισμένη στη γλώσσα των Ρομά.

Μετά από μερικούς μήνες όμως, και αφού είχε γίνει αποδεκτή και συναναστράφηκε την τοπική αριστοκρατία σαν "εξωτική πριγκίπισσα", κάποιος την αναγνώρισε. Το περίεργο είναι ότι αυτό δεν μείωσε αρχικά τη δημοτικότητά της, τελικά όμως αναγκάστηκε να φύγει για την Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, πριν επιστρέψει αργότερα πίσω στην Αγγλία όπου και πέθανε το 1864. Συνέχιζε πάντως να παίζει τον ρόλο της πριγκίπισσας όποτε της δίνονταν η ευκαιρία, συνήθως σε παραστάσεις, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. 

Υπάρχει και σχετική κινηματογραφική ταινία με την ιστορία της, με τίτλο "Princess Caraboo", του 1994.

ΥΓ: Υπάρχει ένα ακόμα "τέρας", για την ακρίβεια κάτι σαν τεράστιο θαλάσσιο φίδι που είχε παρατηρηθεί από πολλά άτομα στο κόλπο εμπρός από το ψαροχώρι (τότε) Gloucester της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ. 

Το "Gloucester Serpent" απασχόλησε τον τοπικό τύπο μεταξύ 1817-1819 και μετά εξαφανίστηκε, τόσο από τη θάλασσα όσο και από την επικαιρότητα. Μία άποψη είναι ότι επρόκειτο για ομάδα ναρβάλ ή άλλων μεγάλων κυτών όπως οι ξιφίες που είχε εγκατασταθεί στον κόλπο κατά το διάστημα αυτό. Μία άλλη, ότι επρόκειται για παρερμηνεία κυματοσειρών από ανθρώπους από την ενδοχώρα, άπειρους από θάλασσα, που είχαν συρρεύσει την ίδια περίοδο για να εργαστούν στην ραγδαία αναπτυσσώμενη βιομηχανία της περιοχής. Των οποίων οι εντυπώσεις αναμεταδόθηκαν με αρκετή "σάλτσα" από τα ΜΜΕ της εποχής.

17. ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ;

Αυτό αποτελεί ένα σύγχρονο μυστήριο, ή καλύτερα μια σύγχρονη συνωμοσιολογική άποψη.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, οι άσπρες γραμμές που δημιουργούνται στον ουρανό όταν περνάει ένα αεροπλάνο που πετάει ψηλά, είναι ψεκάδες από κάποια χημικά που σκοπό έχουν να ελέγξουν την συμπεριφορά του γενικού πληθυσμού, ώστε να γίνει πιο πειθήνιος.

Κατ’ αρχήν, οι άσπρες αυτές γραμμές είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συμβαίνει όταν τα καυσαέρια από ένα αεροπλάνο που πετάει ψηλά, ψύχονται και συμπυκνώνονται.

Η σύσταση των καυσαερίων που προκύπτουν από καύσιμο που αποτελείται από υδρογονάνθρακες, είναι βασικά υδρατμός και διοξείδιο του άνθρακα.

Το διοξείδιο του άνθρακα είναι αέριο, και παραμένει έτσι σε όλες τις ατμοσφαιρικές συνθήκες, αλλά ο υδρατμός εξαιτίας των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στο τυπικό ύψος πτήσης των εμπορικών αεροσκαφών, συμπυκνώνεται με την αντίστοιχη φυσική διαδικασία που δημιουργούνται και τα σύννεφα.

Έτσι σχηματίζονται τα ίχνη συμπύκνωσης, όπως είναι το σωστό τους όνομα. Εδώ να προσθέσουμε ότι τα ίχνη συμπύκνωσης ευνοούνται και από μικροσωματίδια αιθάλης που δημιουργούνται από την καύση και αποτελούν τους πυρήνες δημιουργίας σταγονιδίων νερού. 

Βέβαια, οι σκεπτικιστές λένε πως ναι, έτσι είναι όταν οι γραμμές είναι ίσιες, λεπτές και συνεχείς, αλλά όταν φαρδαίνουν, σκορπίζουν ή διακόπτονται, κάτι πονηρό συμβαίνει!

Και όμως είναι το ίδιο φαινόμενο και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, απλά ο ρυθμός συμπύκνωσης μεταβάλλεται με τη θερμοκρασία και την υγρασία στα ύψη εκείνα.

Έτσι όταν υπάρχει διακοπή στο ίχνος, σημαίνει ότι σ’ εκείνη την περιοχή υπάρχει θερμότερη μάζα αέρα, όταν υπάρχει αύξηση του πλάτους σημαίνει ότι υπάρχει σημαντική υγρασία στην ατμόσφαιρα που συμπυκνώνεται με τη σειρά της γύρω από τα υγροποιημένα σταγονίδια των καυσαερίων, ενώ όταν υπάρχει διασκορπισμός απλά οφείλεται σε τοπικά ρεύματα αέρα.

Δεν γίνονται λοιπόν ψεκασμοί σε μεγάλο ύψος?

Γίνονται! Αλλά με σκοπό να αποτραπεί η δημιουργία καταιγίδας (προκαλώντας βροχή σε παρακείμενη περιοχή), ή επίσης για να γίνει «σπορά σύννεφων» για την πρόκληση βροχή σε περιοχές με παρατεταμένη ξηρασία, και πάντοτε με ειδικά αεροσκάφη.

Οι Κινέζοι εφάρμοσαν με επιτυχία τη μέθοδο αυτή (αποτροπή καταιγίδων) στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες στη χώρα τους, εξασφαλίζοντας καλό καιρό στις κρίσιμες τελετές.

Από την άλλη μεριά, αν ήθελε κάποιος πράγματι να ψεκάσει με κακόβουλο σκοπό, η διαδικασία σε ότι αφορά τη χρήση πολιτικών αεροπλάνων θα ήταν τόσο πολύπλοκη που θα ήταν αδύνατον να παραμείνει κρυφή.

Ούτε θα γινόταν μέρα μεσημέρι για ευνόητους λόγους, ούτε σε μεγάλο ύψος καθώς θα υπήρχε μεγάλος διασκορπισμός και για τον ίδιο λόγο δεν θα μπορούσε να είναι στοχευμένη.

Απολαύστε λοιπόν τα σχήματα που δημιουργούν τα αεροπλάνα στον ουρανό χωρίς φόβο και άγχος, και με τη γνώση ότι συμβάλλουν λιγάκι στη μείωση της θερμοκρασίας της Γης, αντισταθμίζοντας μικρό ποσοστό της επίδρασης του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπουν τα αεροπλάνα.

Κάτι που ίσως μας λείψει στο κοντινό μέλλον, καθώς τα πιο οικολογικά καύσιμα (SAF) θα παράγουν πολύ λιγότερη αιθάλη, άρα λιγότερα ίχνη συμπύκνωσης.

18. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

Εξαρτάται! Το να «προβλέψουμε» ότι αύριο ο ήλιος θα ανατείλει, ή ότι μετά τον χειμώνα θα έλθει η άνοιξη δεν είναι φυσικά κάτι σπουδαίο, ήταν όμως τελείως διαφορετικά για τους πρωτόγονους ανθρώπους και ίσως ήταν και η μεγαλύτερη αγωνία τους.

Αυτό που σήμερα μπορούμε να προβλέψουμε με σχετική επιτυχία βασιζόμενοι κυρίως στη στατιστική, είναι τα θέματα τεχνολογικής εξέλιξης, αλλά η αγωνία του ανθρώπου για το δικό του μέλλον και των κοντινών του ανθρώπων δεν έχει αλλάξει πολύ εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Όπως είναι γνωστό, οι άνθρωποι καταφεύγουν συχνά σε διάφορους «ειδικούς» ή μεθόδους, προκειμένου να έχουν μια πρόγνωση που θα τους μετριάσει την αγωνία για το άγνωστο, αλλά καμία μέθοδος και ελάχιστοι άνθρωποι, μπορούν να προσφέρουν πειστικές απαντήσεις.

Υπάρχουν κάποιοι (πολύ λίγοι) άνθρωποι με πολύ ανεπτυγμένη διαίσθηση και ικανότητα να αντιλαμβάνονται τον ψυχισμό του συνομιλητή τους και επίσης να αντλούν πληροφορίες από αυτόν χωρίς να το αντιλαμβάνεται, οπότε μπορούν να του δώσουν πληροφορίες που θα τον εντυπωσιάσουν και κυρίως θα τον καθησυχάσουν*.

Αυξημένη απόκλιση από την απόλυτη τυχαιότητα (κόκκινη γραμμή σε σχέση με τη μαύρη οριζόντια γραμμή), ακόμα και αρκετές ώρες ΠΡΙΝ την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, υπονοεί αυξημένη παγκόσμια ανησυχία. Οι επιθέσεις έγιναν τις ώρες που μαρκάρονται με τα μικρά τετράγωνα επάνω στη μαύρη γραμμή. Η γαλάζια καταγραφή, είναι μια τυπικά τυχαία καταγραφή.

Συμβαίνει και κάτι άλλο. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να προσπαθούν, συνήθως υποσυνείδητα, να προκαλέσουν την επαλήθευση αυτών των πληροφοριών (σαν αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία) και επίσης προσέχουν περισσότερο τις περιπτώσεις που (έστω και τυχαία) επαληθεύονται, ενώ τείνουν να «ξεχνούν» τις περιπτώσεις αποτυχίας.

Υπάρχει και η περίπτωση του «ένστικτου» που μας οδηγεί σε μια σωστή απόφαση, αλλά αυτό είναι μάλλον η συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία μας, που εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο.

Σ’ ένα χαρακτηριστικό πείραμα με το γνωστό «τραπεζάκι», οι συμμετέχοντας έπαιρναν σωστές πληροφορίες όταν έβλεπαν τη διάταξη των γραμμάτων, αλλά τελείως λανθασμένες όταν τους έκλεισαν τα μάτια, που δείχνει ότι υποσυνείδητα έσπρωχναν τον «δείκτη» προς την προσδοκόμενη από αυτούς απάντηση.

Εδώ και μερικές δεκαετίες, γίνονται διάφορες έρευνες σχετικά με το κατά πόσο υπάρχει ένα «συλλογικό προγνωστικό ένστικτο» στους ανθρώπους.

Το Global Consciousness Project (GCP) όπως ονομάζεται, βασίζεται σε θωρακισμένους από ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή σταθμούς υπολογιστών, διάσπαρτους στον κόσμο που παράγουν τυχαίους αριθμούς.

Κανονικά, οι τυχαίοι αριθμοί διατάσσονται γύρω από μια ουδέτερη γραμμή «πλήρους τυχαιότητας», αλλά όταν επίκειται κάποιο σημαντικό σε παγκόσμια κλίμακα γεγονός, η τυχαιότητα αυτή μειώνεται και υπάρχει μια «προτίμηση» των αριθμών να αποκλίνουν προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ακόμα δεν υπάρχει επιστημονική επιβεβαίωση, ούτε εξήγηση γιατί και πώς συμβαίνει αυτό, υπάρχουν μόνο θεωρίες που εμπλέκουν την κβαντική λειτουργία του ανθρώπινου εγκέφαλου.
Ίσως να υπάρχει τελικά στους ανθρώπους μια έκτη αίσθηση για το άμεσο μέλλον, αλλά να είναι τόσο ασθενική που μόνο όταν συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός ατόμων να μπορεί να καταγραφεί. 
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τη βαρύτητα, που είναι τόσο πολύ ασθενέστερη από τις άλλες τρείς δυνάμεις της φύσης, που μόνο με την παρουσία πολύ μεγάλης ποσότητας ύλης γίνεται αντιληπτή. 

Αν θέλει πάντως κάποιος να νιώσει περισσότερη σιγουριά για το μέλλον του, πέρα από το προφανές, να επικεντρωθεί δηλαδή προς την κατεύθυνση που θέλει να πάρει η ζωή του, θα πρέπει ίσως να αρχίσει να προσέχει τα όνειρά του.

Από την αρχαιότητα, είχαν παρατηρήσει ότι υπάρχουν πληροφορίες για το μέλλον μέσα στα όνειρα, όχι όμως σε όλα, μάλιστα γνώριζαν ότι στα περισσότερα από αυτά το περιεχόμενο έχει να κάνει με τους φόβους και τις επιθυμίες μας.

Για τους αρχαίους Έλληνες, τα «όνειρα» ήταν αυτά που έδιναν πληροφορίες για το μέλλον, ενώ τα «ενύπνια» ήταν τα απλά όνειρα.

Κανείς δεν ξέρει πώς πληροφορίες για το μέλλον μπορούν να παρουσιαστούν συμβολικά μέσω κάποιων ονείρων, ούτε εάν η υλοποίησή τους είναι αναπόφευκτη.

Ίσως το όνειρο να είναι η υποσυνείδητη επιλογή που κάνει κάποιος για τα μελλοντικά συμβάντα της ζωής του, καλά ή κακά.

Πάντως τα όνειρα κάθε ανθρώπου έχουν τον δικό τους συμβολισμό, που ο καθένας θα πρέπει να τον ανακαλύψει μόνος του με στατιστικές παρατηρήσεις, ή με τη βοήθεια ειδικού.

Για περισσότερα σχετικά με τα όνειρα, δείτε στο ίδιο blog, στο link: https://geometax12.blogspot.com/2018/07/blog-post_11.html

*Σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα μέντιουμ (medium- διάμεσοι), που αντιλαμβάνονται τις προσδοκίες του "πελάτη" τους και προσφέρουν στην καλύτερη περίπτωση καλοπροαίρετες συμβουλές, ή παρηγοριά στις περιπτώσεις που ο πελάτης βιώνει μια οδυνηρή απώλεια. Συχνά χρησιμοποιούν τεχνάσματα για πείσουν για τις υποτιθέμενες ικανότητές τους, όπως (πιθανότατα) συνέβη με μια σειρά ψυχικών πειραμάτων που έγιναν στο Scole ανατολικά του Κέιμπριτζ (Scole Experiment), τη δεκαετία του 1990. 

Στην περίπτωση αυτή, αρκετοί εξέχοντες ερευνητές της SPR (Society for Psychical Research) πείσθηκαν από την επίδειξη ορισμένων μέντιουμ που δραστηριοποιούνταν στο Scole και ισχυρίζονταν ότι επικοινωνούν με νεκρούς, ότι οι ικανότητές τους ήταν αυθεντικές. Όμως οι ερευνητές έδρασαν περισσότερο σαν θετικά προκατειλημμένοι "πελάτες" παρά σαν επιστήμονες, αφήνοντας όλες τις πρωτοβουλίες στα μέντιουμ, οπότε τα πορίσματά τους αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό.

Κανείς πάντως δεν κατάφερε να κερδίσει το έπαθλο (που σταδιακά έφτασε το ένα εκατομμύριο δολάρια) και  θεσμοθέτησε το ίδρυμα James Randi, για να δοθεί σε όποιον θα αποδείκνυε σε ελεγχόμενο περιβάλλον ότι διαθέτει μεταφυσικές ικανότητες. Η πρόκληση ήταν σε ισχύ από το 1964 μέχρι το 2015, ενώ πάνω από 1000 άτομα προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το διεκδικήσουν στο διάστημα αυτό.

ΥΓ1: Μιά ενδιαφέρουσα περίπτωση πάντως, είναι αυτή της Ελληνίδας διαισθητικού Ελένης Κικίδου, η οποία επιβεβαιωμένα έδωσε ουσιαστικές πληροφορίες για δύο άγριες δολοφονίες, το 1953 και 1957 αντίστοιχα, στις οποίες η Αστυνομία δεν κατόρθωνε να εντοπίσει τους δράστες. 

Η ζωή της (είχε εμπλοκή και στην Αντίσταση) έχει κυκλοφορίσει και σε βιβλίο: (https://www.politeianet.gr/books/9789604212446-margaritidou-stelina-archetupo-eleni-kikidou-276735)

Άλλη σημαντική παρουσία στον τομέα της παραψυχολογίας ήταν η Κλειώ Γεωργίου, η οποία ειδικεύονταν στην τηλεκίνηση.

Τόσο η Κικίδου όσο και η Γεωργίου ήταν μαθήτριες του πρωτοπόρου των ψυχικών ερευνών στην Ελλάδα, Άγγελου Τανάγρα (Άγγελου Ευαγγελίδη, 1877-1971), γιατρού και αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, ιδρυτού της "Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών" στην Ελλάδα, ο οποίος προσπάθησε ουσιαστικά να δώσει επιστημονική υπόσταση στον τομέα των παραψυχολογικών φαινομένων.

ΥΓ2: Μία άλλη ενδιαφέρουσα (και διάσημη) περίπτωση είναι αυτή της Teresita Basa, μίας εργαζόμενης σαν θεραπεύτρια σε νοσοκομείου του Σικάγου, με καταγωγή από τις Φιλιππίνες. Τον Φεβρουάριο του 1977 βρέθηκε μαχαιρωμένη και με το στρώμα της στις φλόγες. Ένα σημείωμα κοντά της έγραφε "να πάρεις εισητήρια για τον AS". 

Η αστυνομία είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο, ώσπου 6 μήνες μετά η νοσοκόμα σύζυγος ενός γιατρού (και οι δύο από τις Φιλιππίνες και εργαζόμενοι στο ίδιο νοσοκομείο) είχε επανειλημένα οράματα του θύματος που υποδείκνυαν τον Allan Showery, επίσης εργαζόμενο στο νοσοκομείο, σαν τον δράστη. Η αστυνομία, εξαιτίας και του σημειώματος, ανέκρινε τον Allan Showery, ο οποίος τελικά ομολόγησε, βρέθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε φυλάκιση.

Πριν όμως οδηγηθεί κάποιος σε μεταφυσικές ερμηνείες, είναι πολύ απλούστερη η υπόθεση ότι υπήρχαν υποψίες για τον δράστη από το ζευγάρι, αφού εργάζονταν στο ίδιο περιβάλλον και το θύμα είχε ήδη εκφράσει παράπονα εναντίον του (αν και ευκαιριακά τον βοηθούσε). Για κάποιον λόγο όμως (που ίσως είχε σχέση με την κουλτούρα τους), προτίμησαν αυτή την έμμεση υπόδειξη της ενοχής του.

ΥΓ3: Σχετικά είναι και τα θέματα Νο 24, 88 και 106, στην ίδια σειρά άρθρων.

19. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΑΞΕΙ Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ;

Ξεκάθαρα όχι! Ο άνθρωπος δεν είναι κατασκευασμένος για πτήση, όχι τουλάχιστον χρησιμοποιώντας τα χέρια του, ακόμα και αν τους έχει προσαρμόσει  υπερμεγέθη φτερά.

Μην σας ξεγελούν οι μποντυμπίλντερς, οι δυνατότεροι και με μεγάλη διαφορά μύες του ανθρώπου είναι στα πόδια του.

Γι’ αυτό, μόνο με πολύ σύγχρονα υλικά και κατασκευαστικές μεθόδους, καθώς και πολύχρονη μελέτη και δοκιμές από την πανεπιστημιακή ομάδα του ΜΙΤ, μπόρεσε και κατασκευάστηκε ιπτάμενη συσκευή, φυσικά με το όνομα ΔΑΙΔΑΛΟΣ, που με έναν Έλληνα πρωταθλητή ποδηλασίας στα πεντάλ κάλυψε πετώντας την απόσταση από την Κρήτη στη Σαντορίνη το 1988.

Ο μόνος «Δαίδαλος» που πέταξε ποτέ, με μυϊκή δύναμη

Επίσης, μη συγχέετε τη μυϊκή πτήση με την πτήση με αιωρόπτερο, καθώς το δεύτερο κάνει μόνο πτήση κατολίσθησης, εκτός και αν υπάρχουν ανοδικά ρεύματα.

Ο μύθος λοιπόν του Δαίδαλου και του Ίκαρου είναι πολύ γνωστός, και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε εδώ.

Όμως ο γράφων έχει να προτείνει μια πιο ρεαλιστική θεωρία.

Κατ’ αρχήν είναι γνωστό ότι η Σάμος πήρε το όνομά της από πρόσφυγες της αρχαίας Σάμης που ήταν το όνομα της σημερινής Ιθάκης.

Αντίστοιχα, η σημερινή Ικαρία ονομάζονταν στην αρχαιότητα Δουλίχι, από το αρχαίο όνομα της Κεφαλλονιάς.

Ικαρία ονομάστηκε αργότερα, ενδεχομένως από τον Ικάριο που ήταν ο πατέρας την Πηνελόπης του Οδυσσέα, γνωστός και σεβαστός στα νότια Επτάνησα και ζούσε στην Ακαρνανία. Φυσικά υπάρχει και η εκδοχή του Ίκαρου, ως γιού του Δαίδαλου.

Δηλαδή, τόσο τη Σάμο όσο και την Ικαρία την αποίκισαν κάτοικοι των νοτίων Επτανήσων.

Στη Λευκάδα, την κατά πάσα πιθανότητα αρχαία Ιθάκη (βλ και θέμα Νο3 λίγο παραπάνω, σχετικά με την πατρίδα του Οδυσσέα), υπήρχε στην αρχαιότητα ένα έθιμο, να διαλέγουν έναν κατάδικο σαν «αποδιοπομπαίο τράγο» και να τον γκρεμίζουν από το ύψος των 60 μέτρων της Λευκάδης Πέτρης*, το απόκρημνο σημερινό ακρωτήριο Λευκάτα.

Μάλιστα επειδή η τελετή αυτή προσέφερε «κάθαρση» στην περιοχή, ο κατάδικος ονομάζονταν «κάθαρμα!».

Όμως, επειδή προφανώς την επιλογή ζωής ή θανάτου του κατάδικου ήθελαν να την αφήσουν στους θεούς, του έδιναν οριακά τη δυνατότητα επιβίωσης, επιτρέποντάς του να πλέξει επάνω του φτερά που θα ανέκοπταν κάπως την πτώση του.

Αν λάβουμε υπόψη ότι το σημερινό ρεκόρ για πτώση σε θάλασσα (προφανώς χωρίς τραυματισμό) είναι τα 50 μέτρα, βλέπουμε ότι πράγματι με λίγη βοήθεια από τα φτερά και αρκετή τύχη, ο κατάδικος θα μπορούσε να επιβιώσει.

Όταν λοιπόν οι νότιοι Επτανήσιοι αποίκισαν τη Σάμο και την Ικαρία, αναβίωσαν το έθιμο του «καθάρματος» στους απόκρημνους βράχους της Ικαρίας.

Ενδέχεται λοιπόν, όταν διέφυγαν (προφανώς με πλοίο) ο Δαίδαλος και ο γιός του (Ίκαρος;) από την Κρήτη να έφτασαν στην Ικαρία, όπου όμως έφτασαν και οι σχετικές πληροφορίες από τον Μίνωα και να χρειάστηκε να «αποδείξουν» την αθωότητά τους με τη δοκιμασία της πτώση από τον βράχο.

Προφανώς ο εφευρετικός Δαίδαλος πέρασε τη δοκιμασία, ενώ ο Ίκαρος όχι.

Τα υπόλοιπα είναι θέμα μυθολογίας.

* Στη αρχαιότητα, ο Ιωνικός τύπος γραφής και προφοράς αντικαθιστούσε το «α» με το «η». Αντίστροφα, ο Δωρικός αντικαθιστούσε το «η» με το «α».

Γι’ αυτό πχ το «Ή ταν, ή επί τας» των Σπαρτιατών, βγάζει καλύτερα νόημα με το «η» στη θέση του «α», αφού αναφέρεται στην ασπίδα.

ΥΓ. Σχετικά με την κλασική ενδοχή του μύθου, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος ότι ανεβαίνοντας σε υψόμετρο η θερμοκρασία μειώνεται (κάτι που οι αρχαίοι θα πρέπει να ήξεραν από την εμπειρία τους με τα βουνά), άρα το κερί δεν θα έλιωνε, αλλά τότε δεν θα λειτουργούσε ο μύθος!

20. ARE WE SIRIUS? (ΟΙ ΝΤΟΓΚΟΝ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ)

O τρόπος για να εντοπίσει κάποιος τον Σείριο, είναι να προεκτείνει την ευθεία που περνάει από τη ζώνη του Ωρίωνα προς τα αριστερά και κάτω, γύρω στα 6 μήκη «ζώνης». Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο αστέρι (όχι ουράνιο σώμα) στον νυχτερινό ουρανό.

Ελπίζοντας ότι το λογοπαίγνιο του τίτλου έγινε κατανοητό, ας δούμε γιατί ο Σείριος είναι στο επίκεντρο των θεωριών που ισχυρίζονται ότι οι πολύ παλιοί πρόγονοί μας, απέκτησαν τη νοημοσύνη τους ή και «αφύσικες» για την εποχή τους γνώσεις από επισκέπτες από τον Σείριο. 

Τη δεκαετία του 1970, ο R Temple έγραψε το βιβλίο «The mystery of Sirius» στο οποίο ισχυρίζονταν τα παραπάνω, βασισμένο στην εργασία δύο Γάλλων ανθρωπολόγων που το 1930 κατέγραψαν τις παραδόσεις των Ντόγκον, μιας φυλής στο Μαλί της δυτικής Αφρικής, και διαπίστωσαν ότι είχαν αφύσικα προχωρημένες γνώσεις για το διπλό σύστημα αστέρων του Σείριου, αλλά και για το ηλιακό σύστημα.

Σύμφωνα με τον Temple, η εξήγηση ήταν ότι είχαν αποκτήσει αυτές τις γνώσεις που τις ενσωμάτωσαν στην παράδοσή τους, από επαφή με αρχαίους επισκέπτες από τον Σείριο.

Κατά σύμπτωση, τη δεκαετία του ’70 είχαν γνωρίσει μεγάλη άνθηση βιβλία που διαπραγματεύονταν μυστήρια, ιδιαίτερα εφόσον εμπλέκονταν (κατά τους συγγραφείς) εξωγήινοι ή αρχαίοι επισκέπτες από το διάστημα, όπως η σειρά των βιβλίων του Ε. φον Νταίνικεν, βιβλία για τη μυστική δύναμη των πυραμίδων, τα βιβλία του Μπερλίτζ για το πείραμα της Φιλαδέλφειας και το Τρίγωνο των Βερμούδων, κλπ.

Στην περίπτωση τώρα των Ντόγκον, φαίνεται πιο πιθανό (και προσγειωμένο) να απέκτησαν τις ειδικές γνώσεις για το σύστημα του Σείριου και το ηλιακό σύστημα, από επαφή με γαλλική αστρονομική αποστολή του 1893, που έμεινε στην περιοχή τους για πάνω από ένα μήνα για την παρατήρηση μιας ηλιακής έκλειψης.

Ο πολύ μικρός συνοδός του Σείριου Α, ο Σείριος Β, είχε παρατηρηθεί για πρώτη φορά το 1862, ενώ τα χαρακτηριστικά του είχαν ήδη προβλεφθεί από το 1844 από ιδιομορφίες στην τροχιά του Σείριου Α.

Γεγονός ήταν ότι οι Ντόγκον είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ουρανό και τον Σείριο εξαιτίας των λατρευτικών τους παραδόσεων, οπότε είναι πιθανότερο να αναζήτησαν και να ενσωμάτωσαν τις σύγχρονες (για την εποχή τους) πληροφορίες από την αστρονομική αποστολή του 1893, παρά να τις πήραν από τους ίδιους τους κατοίκους ενός πλανήτη του Σείριου!

21. SLI, Ή ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΑΒΟΣΒΗΝΕΤΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗ

Υπάρχουν κάποιοι, που ισχυρίζονται ότι η απλή παρουσία τους κοντά στις λάμπες του δρόμου τις κάνει να σβήνουν ή να τρεμοσβήνουν, ενώ η κανονική λειτουργία τους επανέρχεται μετά την απομάκρυνσή τους από την περιοχή.

Οι άνθρωποι αυτοί αναφέρονται σαν SLIders (από το Street Light Interference), στο ομώνυμο βιβλίο του H. Evans, που εκδόθηκε το 1993.

Ο στατικός ηλεκτρισμός που συσσωρεύει ο άνθρωπος δημιουργεί προβλήματα στις ευαίσθητες ηλεκτρονικές συσκευές, γι’ αυτό υπάρχουν ειδικά βραχιολάκια γείωσης.

Είναι απίθανο όμως ένας άνθρωπος θα συσσωρεύσει αρκετή ενέργεια, ικανή να επηρεάσει ηλεκτρικά κυκλώματα ισχύος.

Το φαινόμενο αυτό που συνδέεται βασικά με τις λάμπες εκκένωσης (νατρίου ή υδραργύρου) που συνήθως έχουν οι φανοστάτες των δρόμων, φαίνεται να προκαλείται χωρίς κάποια συνειδητή ενέργεια ή σκέψη από αυτούς που το προκαλούν (ή νομίζουν ότι το προκαλούν),  ισχυρίζονται πάντως ότι συμβαίνει όταν είναι συναισθηματικά φορτισμένοι.

Το πρόβλημα είναι ότι το φαινόμενο δεν πραγματοποιείται κατά παραγγελία, οπότε είναι πρακτικά αδύνατον να ερευνηθεί εργαστηριακά.

Εξάλλου οι λάμπες εκκένωσης έχουν τη συνήθεια να παρουσιάζουν αυτόματο κύκλο ανάμματος – σβησίματος κοντά στο τέλος της ζωής τους, που θα μπορούσε εύκολα να παραπλανήσει κάποιον επιρρεπή στις παραφυσικές ερμηνείες.

Οπότε ίσως η ιστορία θα έπρεπε να τελειώνει εδώ, αλλά υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπου κάποια άτομα φαίνεται να φορτίζονται με ιδιαίτερα υψηλή τάση και να προκαλούν εκκενώσεις, παρεμβολές ή και βλάβες σε ηλεκτρικές συσκευές.

Βέβαια αυτό μοιάζει με κλασική περίπτωση στατικού ηλεκτρισμού (υπάρχει και σχετικό άρθρο σ΄αυτό το blog), με τη διαφορά ότι η ενέργεια που οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να συσσωρεύσουν, μοιάζει αφύσικα μεγάλη.  

Έχουν προταθεί διάφορες εξηγήσεις που εμπλέκουν το φαινόμενο της ηλεκτρικής φόρτισης μέσω της αναπνοής, ακόμα και κάποιον άγνωστο ιό που θα μπορούσε να αλλάξει την ηλεκτρική ισορροπία του οργανισμού, αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει αποδειχτεί.

Με την ευκαιρία, ένα επίσης περίεργο φαινόμενο για το οποίο δεν έχει δοθεί ικανοποιητική εξήγηση, είναι η αυτόματη ανάφλεξη ανθρώπων (ελάχιστες περιπτώσεις παγκόσμια εδώ και δεκαετίες, μην ανησυχείτε!), όπου οι εκδοχές διαβαθμίζονται από κρυφή εξωτερική εστία φωτιάς, το φαινόμενο του φυτιλιού από τα ρούχα του θύματος, μέχρι και εκπομπή από το σώμα (για κάποιον λόγο) αέριου ασετόν.

22. ΤΙ ΕΞΕΡΑΓΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΓΚΟΥΣΚΑ;

Το καλοκαίρι του 1908 στην περιοχή του ποταμού Τουγκούσκα στη Σιβηρία, μια πολύ δυνατή λάμψη φάνηκε στον ουρανό που μεγάλωνε επί αρκετά λεπτά, και ακολούθησε μια πολύ δυνατή έκρηξη (και άλλες μικρότερες) που έγινε αισθητή σε σεισμογράφους σ’ όλη την Ευρώπη.

Ακόμα και στη Μ. Βρετανία ανιχνεύθηκαν μεταβολές στην πίεση του αέρα, ενώ για αρκετές νύκτες ο ουρανός ακόμα και στην Ευρώπη ήταν φωτεινός, σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης σκόνης ή μάλλον υδρατμών σε μεγάλο ύψος στην ατμόσφαιρα.

Εξαιτίας της πολιτικής κατάστασης και του δυσπρόσιτου της περιοχής, μόνο μετά από περισσότερα από δέκα χρόνια έγινε κάποια συστηματική έρευνα για τα αίτια της έκρηξης, που γρήγορα κατέληξε ότι επρόκειτο για πτώση μετεωρίτη, ή αστεροειδούς, ή τμήματος κομήτη.

Παρά τις έρευνες όμως δεν βρέθηκε κρατήρας, γι’ αυτό το πιθανότερο είναι ότι το μετέωρο αυτό, διαμέτρου μερικών δεκάδων μέτρων, να εξερράγη σε ύψος μερικών χιλιομέτρων πάνω από το έδαφος με ισχύ περίπου 1000 βομβών μεγέθους Χιροσίμα.

Κάτι που συνηγορεί στην εναέρια έκρηξη είναι η ακτινική διάταξη των πεσμένων δένδρων αλλά και η εικόνα «πεταλούδας» της περιοχής που επλήγη, που επιτρέπει τον προσδιορισμό της γωνίας εισόδου σε περίπου 30 μοίρες σε σχέση με το έδαφος.

Βέβαια, αργότερα υποστηρίχθηκαν και πιο extreme θεωρίες, όπως ότι επρόκειτο για πείραμα του Tesla, μίνι μαύρη τρύπα, κομμάτι αντιύλης και φυσικά δεν θα έλειπαν και τα ΑΤΙΑ (UFO) από μια καλή ιστορία μυστηριώδους έκρηξης, αλλά αυτές οι εκδοχές μάλλον δεν χρειάζονται σχολιασμό.

23. ΟΙ «ΖΩΝΤΑΝΕΣ» ΠΕΤΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η «Death Valley» ή Κοιλάδα του Θανάτου είναι μια επίπεδη έκταση στην Καλιφόρνια, που είναι γνωστή για ένα περίεργο φαινόμενο.

Κάποιες πέτρες, βάρους μερικών δεκάδων κιλών, φαίνονται να μετακινούνται ολισθαίνοντας σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις αφήνοντας σαφή ίχνη στο έδαφος, χωρίς ποτέ κανείς να τις έχει δεί «επί το έργον», μέχρι πρόσφατα.

Και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο «μυστήριο», ότι έγινε δηλαδή δυνατόν να εξηγηθεί πλήρως, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία.

Υποθέσεις για την εξήγηση του φαινομένου αυτού άρχισαν να δημοσιεύοντας από τα μέσα του 20^ο αιώνα, χρησιμοποιώντας από τη μεταφυσική μέχρι τους θυελλώδεις ανέμους, αλλά μόνο το καλοκαίρι του 2014 το φαινόμενο εξηγήθηκε πλήρως, χάρη στην έρευνα των ξαδέλφων James και Richard Norris.

Οι συγκεκριμένοι ερευνητές εμφυτεύοντας GPS στις πέτρες και βγάζοντας διαδοχικές φωτογραφίες, διαπίστωσαν ότι οι προϋποθέσεις για την προώθηση των πετρών δημιουργούνταν όταν ένα λεπτό στρώμα νερού πάγωνε στην επιφάνεια του εδάφους, εγκλωβίζοντας τις πέτρες.

Στη συνέχεια, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε, ο πάγος έσπαζε σε κομμάτια και μπορούσε να γλυστρίσει εύκολα πάνω στο νερό που δημιουργούσε από κάτω το λιώσιμό του, παρασύροντας και τις πέτρες που είχε εγκλωβίσει.

Το βράδυ, όταν η θερμοκρασία έπεφτε η διαδικασία σταμάταγε, μέχρι να ξαναρχίσει την επόμενη ημέρα. Επειδή η ταχύτητα προώθησης των πετρών ήταν πολύ μικρή, η διαδικασία αυτή πέρναγε μέχρι τότε απαρατήρητη. 

Το μυστήριο όμως δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις συνδυασμένες «επιθέσεις» δύο Norris!

           

24. ΞΕΠΕΡΝΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ;

Από την αρχαιότητα υπάρχει η πίστη ότι μπορούν να υπάρξουν νοητικές επεξεργασίες που ξεπερνούν την ανθρώπινη κατανόηση.

Και αν μεν για τους αρχαίους αυτό είναι απόλυτα κατανοητό, είναι περίεργο που σήμερα υπάρχει μια αρκετά διαδεδομένη πεποίθηση ότι ο ανθρώπινος νους μπορεί να επηρεάσει φυσικά φαινόμενα, ή να μεταφέρει ενέργεια και πληροφορίες από απόσταση σε άλλο άτομο.

Φυσικά η επιστήμη δεν ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα για τη λειτουργία και τις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκέφαλου, γνωρίζει όμως αρκετά πράγματα για τα φυσικά φαινόμενα, αλλά και για την ευκολία με την οποία το μυαλό μας μπορεί να επηρεαστεί ή να ξεγελαστεί για να δει κάτι που δεν υπάρχει, ή να μη δει κάτι που υπάρχει.

Και βέβαια δεν ισχύει ο διαδεδομένος μύθος ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 10% του εγκέφαλού του.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, όπως και όλα τα όργανα του ανθρώπου δεν δουλεύουν συνεχώς κοντά στις μέγιστες δυνατότητές τους, αλλά μέσα σ’ ένα 24-ωρο συνήθως έχουν δουλέψει όλες οι περιοχές τους.

Εδώ και 150 περίπου χρόνια γίνονται έρευνες με άτομα που ισχυρίζονται ότι κατέχουν ιδιαίτερες ψυχικές δυνάμεις, με αποκορύφωμα την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όπου υπήρχε έντονη ανάμιξη από τον στρατό των ΗΠΑ και της τότε Σοβιετικής Ένωσης, αν και ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά ειδικά από τη δεύτερη, για ευνόητους λόγους.

Το συμπέρασμα πάντως, τουλάχιστον από την αμερικάνικη πλευρά, ήταν ότι δεν υπήρχαν σαφή θετικά αποτελέσματα που να ξεπερνούν τη στατιστική πιθανότητα, ή να δουλεύουν σε αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες, ή που να μη μπορούν να αναπαραχθούν από έναν καλό ταχυδακτυλουργό (πχ το λύγισμα των κουταλιών που έκανε διάσημο των Γιούρι Γκέλλερ), ή από έναν mentalist.

Ο mentalist είναι ένας «νοητικός» ταχυδακτυλουργός, που αξιοποιεί την υποβολή για να πάρει τις επιθυμητές απαντήσεις από τους συμμετέχοντες, τις οποίες βέβαια έχει φροντίσει να καταγράψει προηγουμένως ώστε να εντυπωσιάσει το ακροατήριό του*.

Πάντως, τόσο οι επαγγελματίες mentalists όσο και οι ταχυδακτυλουργοί διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει τίποτα το υπερφυσικό στις ικανότητές τους, παρότι μάλλον εύκολα θα μπορούσαν να πείσουν για το αντίθετο.

Για όσους ενδιαφέρονται, το internet είναι γεμάτο με τέτοιες επιδείξεις, που από τους επαγγελματίες (γιατί υπάρχουν και πολλοί ερασιτέχνες) είναι πράγματι εντυπωσιακές.

Ίσως το καλύτερο επιχείρημα για την αμφισβήτηση των παραφυσικών δυνάμεων είναι ότι το ίδρυμα James Randi Foundation έχει προσφέρει ένα εκατομμύριο δολάρια σε όποιον αποδείξει ότι έχει παραφυσικές δυνάμεις σε εργαστηριακά ελεγχόμενες συνθήκες, χωρίς κανείς μέχρι τώρα να έχει διεκδικήσει το έπαθλο. 

Αυτό όμως που πράγματι φαίνεται να ισχύει, είναι ότι η βαθιά πίστη σε ένα σκοπό, έναν αρχηγό, μια δυνατότητα, ή στη θεία παρέμβαση, κάνει τον άνθρωπο ικανό να ξεπεράσει πολλούς συμβατικούς φυσικούς περιορισμούς, κινητοποιώντας το σώμα του με τρόπο που είναι δύσκολο να φανταστούμε.

Αυτός είναι και ο λόγος που τα «ψευδοφάρμακα» (placebo) θεραπεύουν σε ποσοστό πάνω από το στατιστικά "ουδέτερο", γίνονται ιατρικά «θαύματα», αλλά επίσης το βουντού, η βασκανία και διάφορες άλλες μαγείες μερικές φορές «πιάνουν». 
Βέβαια για να έχουν τα παραπάνω αποτέλεσμα, πρέπει το ίδιο το υποκείμενο της επίδρασης να συμμετέχει στη διαδικασία ενσυνείδητα, ή ακόμα και ασυνείδητα. 
Τελικά φαίνεται ότι πράγματι η πίστη (δηλαδή ο νους) μετακινεί βουνά, μόνο που πρόκειται για «εσωτερικά βουνά».

*Μια ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά των ετών 2008-2015, συνολικά 151 επεισοδίων με τίτλο "The Mentalist", βάζει τις δυνατότητες των mentalists στις πραγματικές διαστάσεις τους, εξηγώντας συχνά τον τρόπο που λειτουργούν, που παρόλα αυτά δεν παύει να είναι εντυπωσιακός. 

25. ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΚΟΥΦΙΕΣ;

Το αν η Γη είναι κούφια ή όχι, και αν στην πρώτη περίπτωση κατοικούν μέσα της νεράιδες, νάνοι και ξωτικά και πιο πρόσφατα αποτελεί και βάση για τους εξωγήινους, δεν είναι από τα μυστήρια που μπορεί κάποιος να τα πάρει σήμερα στα σοβαρά.

Και όμως όχι μόνο κάποιοι τα παίρνουν στα σοβαρά, αλλά γράφουν και βιβλία για να το υποστηρίξουν.

Οι αρχαίοι λαοί βέβαια δικαιολογούνταν να πιστεύουν κάτι τέτοιο, τουλάχιστον εκείνοι που δεν έβλεπαν τη Γη σαν ρηχό ταψί, αλλά ακόμα και ο Χάλεϋ (του ομώνυμου κομήτη) στο τέλος του 17^ο αιώνα υποστήριξε το ίδιο, και μάλιστα με πολύ πιο πλούσια φαντασία, αφού «χώρεσε» μέσα στη Γη και τρείς ομόκεντρους εσωτερικούς πλανήτες!

Η πρόθεση του Χάλεϋ βέβαια ήταν κατά κάποιο τρόπο επιστημονική, και είχε σαν στόχο να δικαιολογήσει ανωμαλίες στο βαρυτικό και μαγνητικό πεδίο της Γης.

Πιο κοντά στην εποχή μας, και ειδικότερα κατά τον 20^ο αιώνα, οι απόψεις περί κούφιας ή κοίλης Γης έγιναν περισσότερο αντικείμενο μυθιστορημάτων, αλλά κάποιοι αρνούνται να τα δουν έτσι.

Φυσικά, σήμερα γνωρίζουμε με σιγουριά ότι η Γη αποτελείται από το εξωτερικό βραχώδες τμήμα, το εσωτερικό από λιωμένο σιδηρονικέλιο και το κεντρικό από στερεό σιδηρονικέλιο.

Ο τρόπος που μεταδίδονται οι σεισμικές δονήσεις και η μέση πυκνότητα της Γης, επιβεβαιώνουν απόλυτα τη σύσταση της Γης που προαναφέρθηκε.

Αλλά και η Σελήνη, δεν έμεινε απρόσβλητη από τη φαντασία των συνωμοσιολόγων που την ήθελαν επίσης κούφια, και γιατί όχι τεχνητή, ή ακόμα και διαστημόπλοιο! Με είσοδο φυσικά από τη βολική αθέατη πλευρά.

                                                                                               

Αν και είναι γεγονός ότι η μέση πυκνότητα της Σελήνης είναι μικρότερη από αυτή της Γης (3.5 έναντι 5.5 kg/l), αυτό δεν υπονοεί με κανένα τρόπο μεγάλα κενά μέσα στη μάζα της.

Το έναυσμα για τη θεωρία της κούφιας Σελήνης δόθηκε μάλλον από τη φράση ενός επιστήμονα στις αρχές τις δεκαετίας του 70, μετά από σεισμικές δοκιμές που έγιναν στην επιφάνειά της (ηθελημένη συντριβή μιας σεληνάκατου μετά την ολοκλήρωση της αποστολής της), ότι δηλαδή «η Σελήνη ηχεί σαν καμπάνα».

Αυτό όμως το σχόλιο είχε να κάνει περισσότερο με τη διάρκεια των δονήσεων, που πράγματι ήταν πολύ μεγαλύτερης διάρκειας σε σχέση με ότι έχουμε συνηθίσει στη Γη.

Εξηγείται όμως από την έλλειψη υγρών στην επιφάνεια και στη μάζα της Σελήνης (αν και υπάρχει μια στοιβάδα λιωμένου σιδήρου κοντά στον πυρήνα της), που στην περίπτωση της Γης δρουν σαν «αμορτισέρ» των ταλαντώσεων.

Και ενώ η Σελήνη γενικά πιστεύεται ότι προήλθε από θραύσματα που αποσπάστηκαν από τη Γη, εξαιτίας της πολύ μικρότερης μάζας της δεν συγκράτησε ατμόσφαιρα, αλλά και στερεοποιήθηκε πιο γρήγορα από τη Γη και σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό.

Τελικά ίσως κάτι κούφιο να υπάρχει, αλλά δεν πρέπει να αναζητηθεί ούτε στη Γη, ούτε στη Σελήνη!

26. ΚΡΥΒΕΙ Η ΠΕΝΤΕΛΗ ΚΑΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ;

Η σπηλιά του Νταβέλη στην Πεντέλη. Φαίνεται το διπλό εκκλησάκι που υπάρχει στην είσοδό της.

Το γνωστό τραγουδάκι του Μ. Χατζιδάκι μιλάει για ένα μυστικό στον Υμηττό, αλλά και η Πεντέλη φαίνεται να έχει το δικό της, ή μάλλον τα δικά της μυστικά.

Η Πεντέλη είναι το γνωστό βουνό βόρειο-ανατολικά των Αθηνών, είναι λιγότερο όμως γνωστό με το αρχαίο όνομά του Βριλλησός που σημαίνει «ισχυρή πέτρα» και «βάφτισε» τον σχεδόν ομώνυμο παρακείμενο Δήμο.

Οι ιστορίες και οι μύθοι που σχετίζονται με το βουνό της Πεντέλης είναι σε γενικές γραμμές οι παρακάτω:

-          Στην Πεντέλη ήταν το αρχαίο λατομείο για τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

-          Πολύ κοντά στο αρχαίο λατομείο βρίσκεται η σπηλιά «του Νταβέλη», που υποτίθεται πως ήταν το κρησφύγετο του αρχιληστή όταν δρούσε στην Αττική.

-          Η σπηλιά του Νταβέλη είναι η αφετηρία ενός δικτύου τούνελ που ξεκίνησε να κατασκευάζει ο στρατός τη δεκαετία του ‘70, αλλά  το έργο εγκαταλείφθηκε χωρίς να ολοκληρωθεί.

-          Στην Πεντέλη, υπάρχει μια περιοχή όπου υποτίθεται ότι η κατεύθυνση της βαρύτητας δεν είναι κάθετη στον ορίζοντα.

-          Τέλος, και σε συνδυασμό με τις παραπάνω ιστορίες και θρύλους, το βουνό συνδέεται με εμφανίσεις ανεξήγητων φώτων, ΑΤΙΑ (UFO) κλπ, ενώ ειδικά στη σπηλιά του Νταβέλη συχνάζουν άτομα σε μεταφυσικές αναζητήσεις. 

Μερικά σχόλια:

-     Η Πεντέλη πράγματι έχει κορυφαίας ποιότητας μάρμαρο, και από εκεί κόπηκαν τα μάρμαρα για την τελευταία ανακατασκευή των μνημείων της Ακρόπολης, την εποχή του Περικλή.

Σήμερα διακρίνονται στο βουνό τα ίχνη του αρχαίου λατομείου αλλά και η «οδός λιθαγωγίας», μέσω της οποίας μεταφέρονταν τα μάρμαρα μέχρι την Ακρόπολη.

Η μέθοδος επιλογής, κοπής, μεταφοράς και επεξεργασίας των μαρμάρων περιγράφεται πολύ παραστατικά στο βιβλίο του καθηγητή αρχιτεκτονικής Μ. Κορρέ: «Από το Λατομείο στον Παρθενώνα».

-          Πολύ κοντά στο αρχαίο λατομείο βρίσκεται η σπηλιά του Νταβέλη (επίσημα, σπηλιά των Αμώμων) που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσε ο ληστής για κρησφύγετο, αλλά και για να εμφανίζεται ανενόχλητος σε διάφορες μακρινές τοποθεσίες, μεταξύ των οποίων και το μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας, χρησιμοποιώντας τις φυσικές υπόγειες στοές της περιοχής.

Αν και η Πεντέλη έχει πολλές σπηλιές και ορύγματα εξαιτίας της ασβεστολιθικής της προέλευσης, τα περισσότερα από τα παραπάνω πρέπει να είναι μόνο θρύλος, καθώς την εποχή που έδρασε ο Νταβέλης στην Αττική στα μέσα του 19^ου αιώνα, τα παρακείμενα λατομεία ήταν ακόμα σε λειτουργία και οι εργάτες διέμεναν επιτόπου.

-          Είναι αλήθεια πάντως ότι ο στρατός ξεκίνησε κάποια έργα κατασκευής τούνελ κοντά στη σπηλιά τη δεκαετία του ’70, για να χρησιμοποιηθούν είτε σαν χώροι αποθήκευσης πυρηνικών όπλων είτε σαν καταφύγιο για το Γενικό Επιτελείο (ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου).

Όμως, είτε επειδή τα έργα πήραν μεγάλη δημοσιότητα, είτε επειδή υπήρξε διαμαρτυρία για την καταστροφή του περιβάλλοντος (η Πεντέλη δεν είχε καεί ακόμα), αλλά το πιθανότερο επειδή είχε αρχίσει να απομακρύνεται η πυρηνική απειλή, τα έργα εγκαταλείφθηκαν.

-          Στην Πεντέλη, στον δρόμο από την Παλαιά Πεντέλη προς τη Νέα Μάκρη, υπάρχει ένα σημείο (μερικές δεκάδες μέτρα), που ενώ ο δρόμος φαίνεται να ανηφορίζει ελαφρά, ένα σταματημένο όχημα τείνει να κινηθεί προς τον (φαινομενικά) ανήφορο.

Φυσικά οι ερμηνείες που έχουν προταθεί δεν μπορούν να θεωρηθούν επιστημονικές, ενώ η καλύτερη προσπάθεια είναι ότι υπάρχει τοπική ανωμαλία στο βαρυτικό πεδίο.

Η πιο ρεαλιστική προσέγγιση πάντως είναι ότι απλά πρόκειται για οπτική απάτη που δημιουργεί η θέση του δρόμου ως προς το περιβάλλον, εξήγηση όμως που είναι πολύ «πεζή» για να ικανοποιήσει αυτούς που πιστεύουν ότι πρόκειται για «περιοχή αντιβαρύτητας».

-          Τα μυστήρια γύρω από την Πεντέλη πήραν μεγάλη δημοσιότητα μετά την έκδοση του βιβλίου του Γ. Μπαλάνου «Το Αίνιγμα της Πεντέλης» στην αρχή της δεκαετίας του ‘80.

Από το σύνολο των υποθέσεων και ερμηνειών που έχουν δοθεί για τα περίεργα φαινόμενα, θεάσεις, μετρήσεις κλπ, αυτή που φαίνεται να έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι η υπόθεση ότι το μάρμαρο από το οποίο αποτελείται μεγάλο μέρος του βουνού, έχει σημαντικές πιεζοηλεκτρικές ιδιότητες, οπότε ανάλογα με τις τεκτονικές πιέσεις στο υπέδαφος δημιουργούνται κατά διαστήματα έντονα ηλεκτρικά πεδία που μπορεί να επηρεάσουν όργανα μέτρησης, ανθρώπους, ή να προκαλέσει φωτεινά φαινόμενα.

Άσχετα πάντως από τα ενδεχόμενα μυστήρια της Πεντέλης, και μόνο η προέλευση των μαρμάρων του Παρθενώνα από τα σπλάχνα της, αρκεί για να της δώσει μια θέση στην Ιστορία.

Ο Τσούτσουρος, εκτός από παραθαλάσσιο χωριό στη νότια Κρήτη, είναι και σπηλιά της περιοχής για την οποία έχουν γραφτεί και ειπωθεί (από τηλεοράσεως) "σημεία και τέρατα".

Τα οποία συνήθως αναφέρονται σε πλήθος χρυσών ευρημάτων και για μυστική υπέρ-τεχνολογία την οποία υπέκλεψαν Αμερικανοί ερευνητές που επισκέφτηκαν την σπηλιά, η οποία στη συνέχεια σφραγίστηκε. 

Αν όλα αυτά μοιάζουν πολύ ευφάνταστα για να είναι αληθινά, προφανώς έτσι είναι, και το ταπεινό σπήλαιο το μόνο που διεκδικεί είναι ότι αποτελούσε χώρο λατρείας της Ειλειθυίας, προστάτιδας των επίτοκων γυναικών.

27. ΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΚΡΑΝΙΑ

Τα κρυστάλλινα κρανία είναι μια ιστορία που ξεκίνησε από ένα κρανίο με «μαγικές ιδιότητες» που υποτίθεται ότι βρέθηκε από την κόρη του εξερευνητή Μίτσελ-Χέτζες το 1924 στην τότε Βρετανική Ονδούρα, και πυροδότησε (πολλά χρόνια αργότερα) το ενδιαφέρον για τα κρυστάλλινα κρανία, με ή χωρίς υπερφυσικές ιδιότητες, ανά τον κόσμο.

Το συγκεκριμένο κρανίο δεν είναι το πρώτο κρυστάλλινο κρανίο που έχει βρεθεί, αλλά είναι αυτό που έγινε διάσημο χάρις στους ισχυρισμούς κυρίως της κόρης του Μίτσελ-Χέτζες.

Το κρανίο είναι σχεδόν σε φυσικό μέγεθος, από διαυγή κρύσταλλο και με κινούμενη σιαγόνα, ζυγίζει λίγο πάνω από 5 κιλά, ενώ δεν έχει ορατά με γυμνό μάτι ίχνη εργαλείων κατεργασίας.

Όλα αυτά, καθώς και οι διηγήσεις της κόρης του Μίτσελ-Χέτζες για χρήση του κρυστάλλινου κρανίου από τους ιερείς των Μάγια και για τις υπερφυσικές δυνάμεις του (οράματα, πραγματοποίηση καταρών κλπ), δημιούργησαν έναν μύθο γύρω από το κρανίο, που άρχισε μάλιστα να περιλαμβάνει και άλλα παρόμοια κρυστάλλινα κρανία στην κατοχή μουσείων ή ιδιωτών.

Μάλιστα κυκλοφόρησε και μια φήμη για την ύπαρξη 13 συνολικά κρανίων, που όταν βρεθούν όλα μαζί κάτι σημαντικό θα γίνει στη Γη!

Για το αρχικό κρανίο, κατά περίεργο τρόπο (αλλά μάλλον όχι και τόσο περίεργο αν λάβουμε υπόψη τα παρακάτω στοιχεία) ο Μίτσελ-Χέτζες κάνει για πρώτη φορά μια σύντομη αναφορά μόλις το 1954, ενώ δεν είχε κάνει καμμιά νύξη γι’ αυτό σε προγενέστερα άρθρα του.

Ας δούμε τώρα περιληπτικά κάποια στοιχεία που έχουν προκύψει από σχετικές έρευνες.

-          Όταν ο Μίτσελ-Χέτζες γύρισε από τον Ονδούρα δεν έκανε καμμιά αναφορά για το κρανίο, ενώ περιέγραψε άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν στις εκεί ανασκαφές του.

-          Υπάρχουν έγγραφες αποδείξεις ότι ο Μίτσελ-Χέτζες αγόρασε το κρανίο από έναν άλλον συλλέκτη το 1944.

-          Κανένας απ’ αυτούς που συμμετείχαν στην ανασκαφή στην Ονδούρα δεν θυμάται ούτε την παρουσία της κόρης του Μίτσελ-Χέτζες, ούτε την ανακάλυψη του κρανίου.

-           Στο τέλος του 19^ου αιώνα που οι μυστικιστικές πρακτικές γνώριζαν άνθηση, στη Γερμανία κατασκευάζονταν μεγάλα αντικείμενα (μεταξύ των οποίων και κρανία) από κρύσταλλο που εισήγαγαν από την Βραζιλία. Τέτοιου είδους κρύσταλλος είναι και αυτός του κρανίου.

-          Ανάλυση εκμαγείων από σιλικόνη που λήφθηκαν από το κρανίο το 2008 στο Σμιθσόνιαν μουσείο και εξετάστηκαν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, αποκάλυψαν ίχνη κατεργασίας από ταχύστροφα κοπτικά εργαλεία, που δείχνουν σχετικά σύγχρονη κατασκευή.

-          Ανακατασκευή προσώπου που έγινε από ειδικό, σε αντίγραφο του κρανίου, έδειξε γυναικείο πρόσωπο με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.

-          Τέλος, στη μυθολογία των αρχαίων κεντροαμερικανικών φυλών, δεν υπάρχουν αναφορές για κρυστάλλινα κρανία με παραφυσικές δυνάμεις.

Τελικά, η επιτυχία του μύθου γύρω από το κρυστάλλινο κρανίο οφείλεται μάλλον στο ότι συνδύασε με επιτυχία δύο σημαντικές προκαταλήψεις των ανθρώπων.

Αυτή για τις «μαγικές» ιδιότητες των καθαρών και μεγάλων κρυστάλλων, και αυτή για την εικόνα του θανάτου που αντιπροσωπεύει ένα κρανίο.

28. ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ, ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ KAI TITULUS CRUCIS

Το πρόσωπο που απεικονίζεται στη Σινδόνη, στην αυθεντική αρνητική εικόνα (αριστερά), και σε θετική εικόνα ψηφιακά επεξεργασμένη (δεξιά).

Η Σινδόνη του Τορίνο, ή Ιερά Σινδόνη είναι ένα λινό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος, διαστάσεων 4.3 επί 1.1 μέτρων, που φυλάσσεται από το 1578 στον καθεδρικό ναό του Τορίνο.

Η Σινδόνη φέρει την εικόνα ενός γενειοφόρου άνδρα, εμπρός και πίσω, περίπου 30 ετών, με ύψος περίπου 1,80 μ. και βάρος γύρω στα 77 κιλά, ενώ τα ίχνη πάνω στο ύφασμα ταιριάζουν σε σώμα που έχει τραυματιστεί και σταυρωθεί.

Η προέλευση της Σινδόνης έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για το σάβανο στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού μετά την αποκαθήλωσή του από τον Σταυρό, ενώ σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες αποτελεί ανθρώπινο δημιούργημα.

Η Σινδόνη, εικάζεται ότι βρέθηκε αρχικά στην Έδεσσα της Μ. Ασίας, ενώ όταν οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την πόλη γύρω στο 1000 μΧ την πήραν μαζί τους στην Κωνσταντινούπολη, αλλά μετά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, η Σινδόνη εξαφανίστηκε.

Ως πρώτος βεβαιωμένος κάτοχός της γύρω στο 1350 αναγνωρίζεται ένας Γάλλος ιππότης, του οποίου ο γιός πήρε άδεια από τον Πάπα να την εκθέσει παραδεχόμενος όμως ότι ήταν αντίγραφο, ενώ τελικά το 1578 μεταφέρθηκε στο Τορίνο.

Με συμφωνία του επισκόπου του Τορίνο με τον διευθυντή του Βρετανικού μουσείου, επιτράπηκε το 1988 σε ερευνητές από την Οξφόρδη, τη Ζυρίχη και το Τάκσον στην Αριζόνα να αποσπάσουν μερικά τετραγωνικά εκατοστά της Σινδόνης και νήματα, για να τα μελετήσουν.

Η ραδιοχρονολόγησε έδειξε με μεγάλη βεβαιότητα σαν περίοδο κατασκευής του υφάσματος το 1260 έως το 1390 μΧ, συμπέρασμα όμως το οποίο οι υποστηρικτές της γνησιότητάς της το αρνούνται, με το επιχείρημα της «μόλυνσης» του υφάσματος από προηγούμενη φωτιά και από τα χέρια που το έπιασαν.

Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να παρατηρήσει, ότι πέρα από το ότι η μορφή και η σωματική διάπλαση του σώματος στο σάβανο δεν ταιριάζουν με έναν λιτοδίαιτο Ιουδαίο της εποχής του Χριστού (κάτι που επισημαίνει και ο διεθνώς γνωστός ερευνητής μυστηρίων Joe Nickell), το γεγονός ότι οι λεπτομέρειες των τραυμάτων που διακρίνονται στη Σινδόνη αντιστοιχούν επακριβώς με την εικόνα που δίνουν τα Ευαγγέλια για τη Σταύρωση, μάλλον δεν συνηγορούν υπέρ της αυθεντικότητάς της.

Σήμερα, θα μπορούσε ενδεχομένως να ερευνηθεί και DNA το οποίο ίσως να έχει διαποτίσει τη Σινδόνη, αλλά το Βατικανό δεν το επιτρέπει.

Από την άλλη πλευρά όμως, το Βατικανό αποφεύγει να πάρει θέση ως προς το θέμα της αυθεντικότητας της, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η αποδοχή της ή όχι σαν το σάβανο του Χριστού είναι θέμα προσωπικής πίστης.

Μανδήλιον

Ένα άλλο κειμήλιο σε λινό ύφασμα είναι το «Μανδήλιον» ή Sudarium ή Veronica (από το Vera + Icon). Υποτίθεται ότι επρόκειτο για το ύφασμα που ο Ιησούς τοποθέτησε στο πρόσωπό του για να αποτυπωθεί η μορφή του και να μεταφερθεί στον βασιλιά της ‘Εδεσσας της Μ. Ασίας Άβγαρο, που ζήτησε να θεραπευτεί από τον Ιησού.
Το ύφασμα αυτό βρίσκονταν στην Έδεσσα μέχρι τον 10ο αι. και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την κατάληψη της πόλης από τους σταυροφόρους τον 13ο αι. μεταφέρθηκε στη Δύση, όπου αργότερα εμφανίστηκαν τρία Μανδήλια που διεκδικούσαν την αυθεντικότητα. Το ένα καταστράφηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση, ενώ το πιο γνωστό βρίσκεται σε παρεκκλήσιο στο Βατικανό. Μετά από έλεγχο όμως κατά τη δεκαετία του ’90, θεωρείται πλέον αγιογραφία που έγινε με συμβατικό τρόπο. Υπόψην ότι η εικόνα στο ύφασμα είναι θετική και όχι αρνητική όπως στη Σινδόνη.

Titulus Crucis (Πινακίδα του Σταυρού)

Η πινακίδα στη σημερινή θήκη της, όπου στη δεύτερη και τρίτη σειρά αντίστοιχα διαβάζεται η λέξη ΝΑΖΑΡΕΝΟΥΣ στα ελληνικά και NΑZARENUSR στα λατινικά (το R στο τέλος μάλλον προέρχεται από το REX που ακολουθούσε), από δεξιά προς τα αριστερά! Τα γράμματα δεν είναι τόσο ευανάγνωστα στην πραγματικότητα, εδώ έχουν τονιστεί τεχνητά. Η ελληνική λέξη επίσης μοιάζει σαν απλή ηχητική μεταφορά της λατινικής λέξης με ελληνικούς χαρακτήρες.

Μεταξύ των κειμηλίων της καθολικής εκκλησίας είναι και μία ξύλινη πινακίδα που θεωρείται ότι αποτελεί τμήμα της πινακίδας που τοποθετήθηκε στον σταυρό του Χριστού και ανακαλύφθηκε μαζί με τον σταυρό από την Αγία Ελένη.

Η πινακίδα αυτή, διαστάσεων 25 Χ 14 Χ 2.6 εκατοστά, βρέθηκε σε κρύπτη στην εκκλησία Santa Croce στη Ρώμη, στην οποία εκτίθεται και σήμερα.

Η πινακίδα φέρει τρείς σειρές γραμμάτων, στα Ιουδαϊκά, Ελληνικά και Ρωμαϊκά, που όλες διαβάζονται από δεξιά προς τα αριστερά. Αυτό είναι ιδιαίτερα περίεργο για τα Ελληνικά και Ρωμαϊκά, καθώς προφανώς απευθύνονταν σε Ελληνόφωνους και Ρωμαίους. Ο Γερμανός ιστορικός Michael Hesemann συνεργάστηκε με πολλούς ειδικούς γλωσσολόγους που δεν βρήκαν κάποια ένδειξη που να απέκλειε η πινακίδα να ήταν του 1^ου μΧ αιώνα, αλλά ραδιοχρονολόγηση της το 2002 έδειξε ότι η προέλευση του ξύλου ήταν γύρω στο 1000 μΧ. Αυτό βάζει ουσιαστικά τέλος στην αναζήτηση της αυθεντικότητας ή μη της πινακίδας, βέβαια όπως και στην περίπτωση της Σινδόνης, πάντα θα υπάρχουν οι άνθρωποι που θα βάζουν την πίστη πριν τη λογική και αυτό είναι δικαίωμά τους, αρκεί να το παραδέχονται σαν συνειδητή επιλογή.

ΥΓ.
Ένα άλλο θεωρούμενο ιερό κειμήλιο, η Ιερά Λόγχη, ή Λόγχη του Πεπρωμένου, ή Λόγχη του Λογγίνου, που σήμερα βρίσκεται σε μουσείο στη Βιέννη, έχει βρεθεί ότι είναι κατασκευασμένη από σίδηρο που ήταν τυπικός γύρω στο 1000 μΧ. Κάτι που ενώ στην ταινία "Ιντιάνα Τζόουνς και ο Δίσκος του Πεπρωμένου" (2023) αντιμετωπίζεται σωστά, δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον "Μηχανισμό των Αντικυθήρων" στην ίδια ταινία.

29. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΕΝΕΝΤΙ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΛΩΦ ΠΑΛΜΕ.

Η προεδρική αυτοκινητοπομπή, λίγο πριν τη δολοφονία.

Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στο Ντάλας του Τέξας, στα πλαίσια προετοιμασίας για τις προεδρικές  εκλογές που θα γίνονταν έναν περίπου χρόνο μετά.

Η αυτοκινητοπομπή με τον πρόεδρο σε ανοικτό αυτοκίνητο και δίπλα τη σύζυγό του, περνούσε στις 12.30 από την πλατεία Ντίλι του Ντάλας σύμφωνα με τη διαδρομή που είχε προκαθοριστεί, αλλά με μικρή ταχύτητα εξαιτίας του συγκεντρωμένου πλήθους.

Τρείς πυροβολισμοί ακούστηκαν, με τη δεύτερη σφαίρα να τραυματίζει τον Κένεντι στον λαιμό και στη συνέχεια σε διάφορα σημεία του σώματος τον κυβερνήτη του Ντάλας που καθόταν μπροστά του, ενώ η τρίτη σφαίρα χτύπησε τον Κένεντι στο κεφάλι σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Η πρώτη σφαίρα, που προφανώς αστόχησε,  δεν βρέθηκε.

Σαν ύποπτος για τη δολοφονία συνελήφθηκε λίγο αργότερα ο Λη Χ. Όσβαλντ, ο οποίος έριξε τις τρείς σφαίρες από καραμπίνα με διόπτρα, από τον 6^ο όροφο ενός κτηρίου δίπλα από την πορεία της πομπής.

Ο Όσβαλντ αρνήθηκε την ενοχή του στις δύο ημέρες της ανάκρισής του στο αστυνομικό τμήμα όπου κρατείτο, η οποία όμως ουσιαστικά δεν ολοκληρώθηκε καθώς δολοφονήθηκε από τον Τζακ Ρούμπι κατά τη μεταφορά του στις φυλακές.

Η επιτροπή διερεύνησης της δολοφονίας που συστάθηκε (επιτροπή Γουόρεν, από το όνομα του επικεφαλής της), παρέδωσε το πόρισμά της, έκτασης 26 τόμων το επόμενο έτος, στο οποίο καταλήγει ότι ο Όσβαλντ έδρασε μόνος και με δική του πρωτοβουλία.

Το πόρισμα αυτό όμως δεν ικανοποίησε την κοινή γνώμη, κυρίως γιατί έδινε μία βολική εξήγηση, τόσο για το τεχνικό μέρος (αν μπορούσε δηλαδή ο Όσβαλντ να είναι ο μοναδικός δολοφόνος), όσο για το αν κρύβονταν από πίσω του οργανωμένα συμφέροντα.

Ο Όσβαλντ ήταν πρώην πεζοναύτης, μάλλον ασταθής ψυχολογικά, και ενώ οι κινήσεις του δείχνουν ότι υποστήριζε τους κομμουνιστές και τον Κάστρο, ενδεχομένως να προσπαθούσε να διεισδύσει σε φιλοκομμουνιστικές οργανώσεις σαν πράκτορας δεξιών παρατάξεων.

Αντίθετα ο δολοφόνος του, Τζακ Ρούμπυ ήταν σαφώς ακροδεξιών πεποιθήσεων και γνωστός συνεργάτης της αστυνομίας, γι' αυτό και είχε εύκολη πρόσβαση για τη δολοφονία.

Τελικά αποδείχθηκε ότι ο Όσβαλντ είχε την ικανότητα και το χρόνο να διαπράξει τη δολοφονία μόνος του, αλλά το μεγάλο μυστήριο παραμένει (μέχρι σήμερα) αν έδρασε με δική του πρωτοβουλία.

Ως προς αυτό το σκέλος, η αμερικανική αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη σε πολύ μεγάλο ποσοστό πιστεύει ότι υπήρξε συγκάλυψη, ενώ οι γνώμες διίστανται μόνο ως το ποια οργάνωση «εκπροσωπούσε» ο Όσβαλντ.

Η Μαφία συγκεντρώνει (με διαφορά) την προτίμηση της κοινής γνώμης, ενώ εικάζεται ότι η δολοφονία του Τζων Κένεντι αποσκοπούσε στην αποδυνάμωση του αδελφού του Ρόμπερτ Κένεντι, που σαν υπουργός δικαιοσύνης είχε βάλει στόχο την καταπολέμηση της Μαφίας.

Ο Ρόμπερτ Κένεντι θα δολοφονείτο και αυτός πέντε χρόνια αργότερα ενώ διεκδικούσε την Προεδρία, από τον παλαιστινιακής καταγωγής Σιρχάν Σιρχάν ο οποίος συνελήφθη και ισχυρίστηκε ότι το κίνητρό του ήταν η φιλοϊσραηλινή πολιτική του Ρ. Κένεντι.

Το 2023, ο Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ γιός του Ρόμπερτ Κένεντι, ο οποίος φιλοδοξεί να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2024, δήλωσε ότι ο πατέρας του αμέσως μετά τη δολοφονία του αδελφού του είχε προσπαθήσει να μάθει αν ήταν οργανωμένη από τη CIA, αλλά και ο ίδιος σήμερα εκφράζει αυτή τη βάσιμη κατά τον ίδιον, άποψη.

Ιστορικά πάντως, οι δολοφονίες (και απόπειρες δολοφονιών) προέδρων των ΗΠΑ έγιναν στη συντριπτική πλειοψηφία τους από άτομα σε ψυχολογική και πολιτική σύγχυση που έδρασαν μόνα τους, και ο Όσβαλντ ταιριάζει με αυτό το προφίλ, αλλά η κοινή γνώμη δεν αποδέχεται εύκολα το ενδεχόμενο ένας τόσο σημαντικός Πρόεδρος των ΗΠΑ, να δολοφονήθηκε από την πρωτοβουλία ενός τόσο ασήμαντου ανθρώπου.

Η δολοφονία του Ούλωφ Πάλμε.

Το βράδυ στις 28 Φεβρουαρίου του 1986, μία μόνο σφαίρα περιστρόφου που ρίχτηκε σχεδόν εξ επαφής δολοφόνησε τον Σουηδό πρωθυπουργό Ούλωφ Πάλμε σε κεντρικό δρόμο της Στοκχόλμης, καθώς επέστρεφε με τη σύζυγό του πεζή στο σπίτι τους.

Η πολιτική αυτή δολοφονία, που συχνά συγκρίνεται με τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, είχε σαν συνέπεια μία από τις μεγαλύτερες αστυνομική έρευνες στην Ευρώπη για την εξιχνίασή της, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Ο Πάλμε είχε προσπαθήσει να ισορροπήσει την εξωτερική πολιτική της Σουηδίας μεταξύ ΗΠΑ (που την ήθελε στο ΝΑΤΟ) και Σοβιετικής Ένωσης, επικρίνοντας συγκεκριμένες πρακτικές της κάθε πλευράς, αλλά ήταν έντονα πολέμιος και του απαρχάιντ του κράτους της Νοτίου Αφρικής.

Αν και η δολοφονία έγινε σε κεντρικό σημείο με πολλούς μάρτυρες, ο δολοφόνος δεν αναγνωρίστηκε αξιόπιστα, με αποτέλεσμα κάποιος που φυλακίστηκε γι' αυτήν να απελευθερωθεί μερικά χρόνια αργότερα.

Πολύ αργότερα και χάρη κυρίως σε δημοσιογραφικές έρευνες, δημιουργήθηκαν σοβαρές υποψίες εναντίον ενός ακροδεξιού Σουηδού με διασυνδέσεις στο κράτος της Νοτίου Αφρικής, αλλά μέχρι να ξανανοίξει η υπόθεση ο ύποπτος πέθανε.

Σκοτάδι εξακολουθεί να υπάρχει και για την ηθική αυτουργία της δολοφονίας, παρότι οι πιο βάσιμες υποψίες στρέφονται εναντίον του κράτους της Νοτίου Αφρικής. Πάντως, αυτό που η τότε Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να αποτρέψει, δηλαδή να μην ενταχθεί η Σουηδία στο ΝΑΤΟ, γύρισε μπούμερανγκ σαν επακόλουθο της ρωσικής  εισβολής στην Ουκρανία το 2022.

30. ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΠΤΗΣΗ ΜΗ 370; KAI TO ΣΗΜΑ STENDEC

Το γνωστό τμήμα της πορείας του μοιραίου αεροπλάνου, από στοιχεία επικοινωνίας και ραντάρ εδάφους. Η πορεία του μετά την απότομη στροφή αριστερά, δεν δικαιολογείται.

Ένα σύγχρονο και πρόσφατο μυστήριο, είναι αυτό της εξαφάνισης της πτήσης των Μαλαισιανών Αερογραμμών ΜΗ 370, από την οποία δεν έχει εντοπιστεί ακόμα κανένα επιβεβαιωμένο συντρίμμι, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δηλαδή τον Νοέμβριο του 2015.

Η πτήση ΜΗ 370 ξεκίνησε στις 8 Μαρτίου 2014 από την Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας με κατεύθυνση το Πεκίνο, στο οποίο δεν έφτασε ποτέ.

Περίπου μία ώρα μετά την απογείωση του αεροπλάνου, η επικοινωνία μαζί του διακόπηκε και τα ίχνη του χάθηκαν.

Το αεροσκάφος ήταν ένα καινούργιο Boeing 777, με δωδεκαμελές πλήρωμα και 227 επιβάτες από 15 χώρες, οι περισσότεροι Κινέζοι και Μαλαισιανοί.

Οι εκτεταμένες έρευνες που έγιναν στην περιοχή και αργότερα νοτιότερα στον Ινδικό ωκεανό δεν απέδωσαν, και φυσικά μετά από μερικούς μήνες από την πτώση έπαψαν να λειτουργούν και οι συσκευές υποβρύχιου ραδιοεντοπισμού του αεροπλάνου, οπότε και αυτή η ενδεχόμενη βοήθεια χάθηκε.

Πολλές θεωρίες αναπτύχθηκαν γύρω από την εξαφάνιση του αεροπλάνου, μερικές λογικοφανείς και άλλες πιο ρεαλιστικές (δεν έλλειψαν φυσικά και οι θεωρίες απαγωγής από εξωγήινους!).

Ξεκινώντας από τις πρώτες, έχουμε και λέμε:

- Αεροπειρατεία που οδήγησε το αεροπλάνο σε καταστροφή ή σε άγνωστη περιοχή, όπου οι επιβάτες κρατούνται ακόμα όμηροι.

- Εσκεμμένη κατάρριψη ή αεροπειρατεία, με στόχο 20 συγκεκριμένους επιβάτες, στελέχη και τεχνικούς της εταιρείας  Freescale Semiconductors, που ασχολείται με υψηλής τεχνολογίας στρατιωτικά ηλεκτρονικά συστήματα.

- Κατάρριψη από την αμερικανική βάση Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό, είτε επειδή το αεροπλάνο πλησίασε  πολύ και θεωρήθηκε κατασκοπευτικό, είτε κατά λάθος.

- Ηλεκτρονικό hacking του αεροπλάνου που οδήγησε στη απώλεια ελέγχου και τη συντριβή του.

- Εκρηκτική (και καταστροφική) αποσυμπίεση της ατράκτου.

- Ολική βλάβη ηλεκτρικών του αεροπλάνου.

- Ξαφνική πυρκαγιά μεγάλης έκτασης από ανάφλεξη φορτίου. Το αεροπλάνο μετέφερε περισσότερα από 200 kg μπαταριών ιόντων λιθίου, που αν υπερθερμανθούν ή βραχυκυκλώσουν μπορούν να αυταναφλεγούν.

- Εσκεμμένη συντριβή του αεροσκάφους από μέλος του πληρώματος με σοβαρά οικονομικά προβλήματα και σε απομονωμένη περιοχή στον ωκεανού ώστε να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια, για την είσπραξη ασφαλίστρων από την οικογένειά του. (Όλοι οι ιπτάμενοι είναι συνήθως ασφαλισμένοι για σημαντικά ποσά).

Δεδομένης της σημαντικής αλλαγής πορείας του αεροσκάφους λίγο μετά την τελευταία επικοινωνία του, στην οποία παρέμεινε για πάνω από μία ώρα, καθώς και της διακοπής όλων των συστημάτων που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την εν συνεχεία πορεία του, η τελευταία θεωρία φαίνεται δυστυχώς και η πιο πιθανή.

ΥΓ1. Μέσα στο 2015 και το 2016, σε νησιά και στις ακτές της ανατολικής Αφρικής βρέθηκαν τμήματα πτερυγίων ή άλλα συντρίμμια (συνολικά περίπου 30 ευρήματα μέχρι τα μέσα του 2023), που τελικά επιβεβαιώθηκε ότι ανήκαν στο μοιραίο αεροσκάφος. Και παρόλο που νεότερα στοιχεία που προέκυψαν από εκτιμήσεις και τη μελέτη των θαλάσσιων ρευμάτων* μείωσαν το εύρος της πιθανής περιοχής πτώσης και οι έρευνες επαναλήφθηκαν, μέχρι τα μέσα του 2023 που γράφεται αυτό το ΥΓ, δεν εντοπίσθηκε κανένα συντρίμμι στον βυθό, και εξακολουθεί να μην υπάρχει καμία ουσιαστική ένδειξη για τα αίτια της πτώσης του αεροσκάφους. Στο μεταξύ, οι έρευνες επίσημα έχουν σταματήσει.

*όπως για παράδειγμα ότι όλα τα συντρίμμια βρέθηκαν στην πλευρά της ανατολικής Αφρικής και κανένα στην πλευρά της δυτικής Αυστραλίας.

ΥΓ2. Μία πολύ αναλυτική και τεχνική παρουσίαση της εξαφάνισης της πτήσης ΜΗ 370 (στα αγγλικά, αρχές 2024), υπάρχει εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=Y5K9HBiJpuk&t=16s

Το σήμα STENDEC

Στις 2 Αυγούστου 1947, ένα Avro Langastrian (μετασκευή του γνωστού βρετανικού βομβαρδιστικού σε επιβατικό μεγάλων αποστάσεων) πετούσε από το Μουένος Άιρες της Αργεντινής προς το Σαντιάγκο της Χιλής, επάνω από τις Άνδεις.

Ο πιλότος του, έμπειρος γενικά χειριστής αλλά όχι στο συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους σαν κυβερνήτης, διάλεξε την πιο σύντομη αλλά και πιο επικίνδυνη διαδρομή ακριβώς επάνω από τις Άνδες, παρά τις όχι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες. Το αεροσκάφος που μετέφερε συνολικά 11 άτομα, εξαφανίστηκε λίγο πριν προσγειωθεί στον προορισμό του, ενώ τα συντρίμμια του άρχιαν να ξεπροβάλουν τμηματικά το 1990 από έναν παγετώνα που άρχισε να λιώνει. 

Πέρα από το να αποτελέσει ένα τραγικό ατύχημα που οφείλονταν σ' έναν συνδυασμό παραγόντων μάλλον συνηθισμένων εκείνη την εποχή, δεν υπάρχει μέχρι εδώ κάτι το περίεργο. 

Αυτό όμως που έχει αποτελέσει ένα μυστήριο που δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα, είναι η τελευταία λέξη της εκπομπής (σε σύστημα Μορς) που έγινε μερικά λεπτά πριν συντριβεί, που ήταν η STENDEC. Οι προηγούμενες λέξεις αφορούσαν την αναμενόμενη ώρα άφιξης, που φυσικά δεν έγινε ποτέ.

Η λέξη αυτή δεν αντιστοιχεί σε κάποια αρχικά μιας από τις πολλές κωδικοποιημένες εκφράσεις που συνηθίζονται στην αεροπορία, γι' αυτό και ο αποδέκτης του μηνύματος στο έδαφος ζήτησε την επανάληψή του και μάλιστα δύο φορές, υποθέτοντας κάποιο λάθος εξαιτίας κυρίως του ιδιαίτερα αυξημένου ρυθμού αποστολής του. Και στις δύο επαναλήψεις όμως έλαβε ακριβώς την ίδια λέξη, κάτι που απομακρύνει σαφώς την υποψία λάθους, εξαιτίας υποξίας πχ, 

Αυτό απαντάει και στην παρατήρηση κάποιων, ότι το STENDEC είναι αναγραμματισμός της λέξης DESCENT (κάθοδος), που όμως δεν έχει θέση στο τέλος ενός κατά τα άλλα τυποποιημένου και σωστά διατυπωμένου μηνύματος. Αλλά και αρκτικόλεξα έχουν προταθεί, που σε γενικές γραμμές υποδηλώνουν μια επείγουσα κάθοδο, που όμως δεν αποτελούσαν ούτε αποτελούν, τυποποιημένη αεροπορική φρασεολογία.

Ένα μυστήριο που διαρκεί.

Η εξαφάνιση του Boeing 727 (Ν844ΑΑ) από τη Luanda της Αγκόλα.

Τον Μάιο του 2003, ένα  Boeing 727 που βρίσκονταν για πάνω από έναν χρόνο στο αεροδρόμιο της Luanda, αφού εφοδιάστηκε με περίπου 50 τόνους καύσιμα απογειώθηκε χωρίς ενημέρωση του πύργου ελέγχου προς άγνωστο προορισμό. Πιστεύεται ότι μόνο δύο άτομα είχαν επιβιβαστεί σ' αυτό, ο ένας πιλότος και ο άλλος βοηθός μηχανικού. Το αεροσκάφος δεν βρέθηκε ποτέ και ούτε συντρίμμια του ούτε ίχνη των δύο ανθρώπων που επέβαιναν εντοπίσθηκαν οπουδήποτε.

Πιστεύεται ότι είτε το αεροσκάφος συνετρίβη κάπου στον Ατλαντικό ωκεανό χωρίς να αφήσει ίχνη, είτε οδηγήθηκε σε απομονωμένη τοποθεσία όπου διαλύθηκε για ανταλλακτικά.

Άλλες "αεροπορικές εξαφανίσεις" υπάρχουν στα θέματα Νο 9, 34 και 167.

31. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΓΗ;

Η θεωρία του grand tack για την αντιστροφή της πορείας του Δία και του Κρόνου, που προκάλεσε τη συσσωμάτωση των βράχων και των πάγων (αριστερά στην εικόνα) στους τέσσερεις βραχώδεις πλανήτες.

Ένα μεγάλο ερώτημα για τους γεωλόγους ήταν πάντοτε η προέλευση του νερού στη Γη.

Και είναι ένα λογικό ερώτημα καθώς η Γη είναι ο μόνος από τους τέσσερεις βραχώδεις πλανήτες του Ηλιακού συστήματος που έχει νερό σε υγρή μορφή και μάλιστα σε αφθονία.

Αρκετές θεωρίες έχουν διατυπωθεί, με την πιο γνωστή αυτή που ισχυρίζεται ότι το νερό μεταφέρθηκε στη Γη από κομήτες και αστεροειδείς, που κατά την αρχική περίοδο της Γης έπεφταν με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό στην επιφάνειά της.

Ακόμα και έτσι όμως, η ποσότητα του νερού που βρίσκεται στη Γη είναι πολύ μεγάλη για να δικαιολογήσει αυτού του είδους τη «μεταφορά».

Επιπλέον, οι παρακάτω παράγοντες που εντοπίσθηκαν πρόσφατα, κατέρριψαν εντελώς τη θεωρία αυτή.

-Πέρα από το νερό της επιφάνειας, υπάρχει ακόμα περισσότερο νερό στον φλοιό της Γης, συνδεδεμένο χημικά με τα πετρώματα.

-Διαπιστώθηκε φασματοσκοπικά ότι το νερό από τους κομήτες (όχι όμως αυτό από τους αστεροειδείς) περιέχει διπλάσια ή και τριπλάσια ποσότητα «βαρέως ύδατος» απ’ ότι το γήινο. Το βαρύ ύδωρ σχηματίζεται από ένα ισότοπο του υδρογόνου και βρίσκεται σε ελάχιστο ποσοστό στο νερό, αποτελεί όμως «ετικέτα προέλευσής» του.

-Τα πετρώματα της Σελήνης και τον Άρη περιέχουν μόρια νερού παρόμοιας σύστασης με αυτό της Γης, που σημαίνει ότι το νερό «αιχμαλωτίσθηκε» ταυτόχρονα με τη δημιουργία αυτών των ουράνιων σωμάτων.

Οι πρόσφατες απόψεις σχετικά με την παρουσία του νερού στη Γη συνδέονται με τη λεγόμενη θεωρία του «grand track», σύμφωνα με την οποία οι πλανήτες Δίας και Κρόνος μετακινήθηκαν πολύ κοντύτερα στον Ήλιο στο πρώιμο ηλιακό σύστημα.

Ειδικά ο Δίας «έσπρωξε» σαν σκούπα προς το κέντρο του ηλιακού συστήματος κομήτες, αστεροειδείς και μεγάλα κομμάτια πάγου που αργότερα συνενώθηκαν και σχημάτισαν τους τέσσερεις βραχώδεις πλανήτες, πριν οι δύο μεγάλοι πλανήτες υποχωρήσουν στη σημερινή τους θέση, όταν ο Κρόνος μεγάλωσε σε μάζα.
Επιπλέον, η νέα θέση του Δία προφυλάσσει τους τέσσερεις βραχώδεις πλανήτες, εκτρέποντας μακριά τούς περισσότερους αστεροειδείς που τείνουν να τους πλησιάσουν.

Όμως, οι δύο εσωτερικοί της Γης πλανήτες (Ερμής, Αφροδίτη) έχασαν το νερό τους εξαιτίας της εγγύτητάς τους με τον Ήλιο, ενώ ο Άρης και η Σελήνη εξαιτίας της μικρότερης από τη Γη μάζας τους που προκάλεσε την ταχύτερη ψύξη τους (όσο μικρότερη μια σφαίρα ο λόγος της επιφάνειας προς τον όγκο της αυξάνεται).

Όταν στα δύο αυτά ουράνια σώματα στερεοποιήθηκε το μεγαλύτερο μέρος του ρευστού πυρήνα τους, έχασαν και το μαγνητικό τους πεδίο (που δημιουργείται από τη διαφορετική ταχύτητα του ρευστού εσωτερικού τους), οπότε ο ηλιακός άνεμος «σάρωσε» την ατμόσφαιρά τους.

Στη συνέχεια, χωρίς επαρκή ατμοσφαιρική πίεση το υγρό νερό στην επιφάνειά τους «έβρασε» και ο υδρατμός διασπάστηκε από την ακτινοβολία του Ήλιου, οπότε το ελαφρύτερο υδρογόνο διέφυγε αμέσως, ενώ το βαρύτερο οξυγόνο καθυστέρησε αρκετά ώστε να «σκουριάσει» την επιφάνεια του Άρη.

Η μικρότερη βαρύτητα της Σελήνης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ούτε καν τον υδρατμό.

Φαίνεται λοιπόν ότι η Γη στάθηκε αρκετά «τυχερή» εξαιτίας του μεγέθους και της θέσης της ως προς τον Ήλιο, ώστε να κρατήσει το νερό της σε υγρή μορφή και να επιτρέψει τη δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής.

ΥΓ1. Στα τέλη του 2021, επιστήμονες που μελέτησαν δείγματα από τον αστεροειδή "Ιτοκάβα" τα οποία είχε συλλέξει και αποστείλει πίσω στη Γη το 2010 το Ιαπωνικό διαστημόπλοιο "Χαγιαμπούσα", πρότειναν ότι ο ηλιακός άνεμος θα μπορούσε να δημιουργήσει νερό, μεταφέροντας μόρια υδρογόνου που αντέδρασαν με το οξυγόνο μορίων σκόνης. Έτσι, το νερό μπορεί να δημιουργήθηκε σε αστεροειδείς, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν και μετά να μεταφέρθηκε στη Γη, αλλά μπορεί επίσης να δημιουργήθηκε κατ' ευθείαν στο πρωτοπλανητικό νέφος σκόνης που αργότερα συμπυκνώθηκε και αποτέλεσε τη Γη.

ΥΓ2. Αυτό που γράφτηκε παραπάνω, δηλαδή ότι "πέρα από το νερό της επιφάνειας, υπάρχει ακόμα περισσότερο νερό στον φλοιό της Γης, συνδεδεμένο χημικά με τα πετρώματα", επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά ανακοινώνοντας το 2024 ότι το νερό αυτό αντιστοιχεί σε τρείς φορές το νερό του συνόλου των ωκεανών! Όπως όμως προαναφέρθηκε, δεν είναι σε υγρή μορφή αλλά εμπεριέχεται στα μόρια συγκεκριμένου πετρώματος που βρίσκεται 700km κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Η επιβεβαίωση αυτή έγινε δυνατή χάρις στην επεξεργασία καταγραφών από 2000 σεισμογράφους στις ΗΠΑ, που προέκυψαν από την ανάλυση 500 περίπου συνολικά σεισμών, και ίσως αλλάξει τα δεδομένα για την προέλευση του νερού στη Γη. 

32. TΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ

Tα Αναστενάρια είναι η θρησκευτική εκδοχή του εθίμου της πυροβασίας, η οποία απαντάται σε αρκετές περιοχές του κόσμου.

Συγκεκριμένα, τα Αναστενάρια είναι πυροβασία που εκτελείται από κατοίκους της Βουλγαρίας και ορισμένων περιοχών της Μακεδονίας, την παραμονή της γιορτής των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, αν και η ορθόδοξη εκκλησία τα θεωρεί ειδωλολατρική συνήθεια.

Αυτό δεν είναι λάθος, καθώς τα Αναστενάρια φαίνεται να προέρχονται από αρχαίες λατρευτικές συνήθειες του Διονύσου, που επέζησαν μέχρι τις ημέρες μας.

Οι αναστενάρηδες κρατώντας την εικόνα των αγίων «χορεύουν» με γυμνά πόδια σε πυρωμένα κάρβουνα και σε κατάσταση έκστασης, ενώ οι ίδιοι αποδίδουν το ότι δεν τραυματίζονται στην προστασία των αγίων που επικαλούνται.

Πέρα όμως από θρησκευτικές και υπερβατικές εξηγήσεις, υπάρχουν και απλές φυσικές ερμηνείες γιατί οι αναστενάρηδες δεν καίγονται.

Ο «χορός» των αναστενάρηδων έχει σκοπό να κρατήσει το κάθε πέλμα στον αέρα για μικρό διάστημα κάθε φορά, ώστε η φυσική υγρασία στο δέρμα να προλάβει να επανέλθει, οπότε με την εξάτμισή της να προστατεύσει το πέλμα όταν θα έλθει πάλι σε επαφή με τα κάρβουνα.

Επιπλέον, το κάρβουνο δεν είναι ιδιαίτερα θερμοαγώγιμο, δηλαδή μεταφέρει τη θερμότητά του επιφανειακά και όχι απ’ όλη τη μάζα του, ενώ το πέλμα με την πλούσια αιμάτωσή του ψύχεται με πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Η μόνη βοήθεια που προσφέρει τελικά η «θρησκευτική έκσταση» φαίνεται ότι είναι στην απόφαση να κινηθεί κανείς ενάντια στο ένστικτό του, και ενδεχομένως να αγνοήσει και μικροενοχλήσεις από ιδιαίτερα «καυτά σημεία».

33. ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΤΟ "ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ";

Μία οικεία εικόνα στους παλαιότερους αναγνώστες των «Κλασσικών Εικονογραφημένων».

Το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν «Από τη Γη στη Σελήνη» θεωρείται από πολλούς ένα «προφητικό» βιβλίο, όπως το «Ναυάγιο του Τιτάνα» του M. Robertson, o «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» του A. Huxley, κλπ.

Αν δούμε λοιπόν το μυθιστόρημα από πλευράς αληθοφάνειας, υπάρχουν πράγματι πολλές ρεαλιστικές αναφορές και προβλέψεις, που η σημερινή τεχνολογία έχει υλοποιήσει.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε τον Φεβρουάριο του 1969 ο ήδη 76-χρονος εγγονός του, Ζαν-Ζυλ Βερν, ο Ιούλιος Βερν συχνά συμβουλεύονταν δύο κορυφαίους μαθηματικούς της εποχής του για να είναι οι περιγραφές του όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές. Και μπορεί η τεχνολογία της εποχής να ήταν ακόμα πολύ πίσω, τα απαραίτητα όμως μαθηματικά και οι βασικές φυσικές αρχές ήταν ήδη γνωστά.

Υπάρχει όμως ένα μη ρεαλιστικό στοιχείο, όχι το μοναδικό στο μυθιστόρημα αλλά αναμφισβήτητα το πιο κρίσιμο, που αφορά την τεράστια επιτάχυνση που δημιουργεί η εκτόξευση από ένα κανόνι, και από την οποία κανένα ανθρώπινο ον δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Αντίστοιχο είναι και το πρόβλημα της επιβράδυνσης της οβίδας κατά την επιστροφή της στη Γη (η βύθιση στη θάλασσα δεν βοηθάει ουσιαστικά), αλλά και η τεράστια θερμότητα που αναπτύσσεται από την τριβή με την ατμόσφαιρα.

Η Γυμνασιακή Φυσική συνδέει την επιτάχυνση, την ταχύτητα και τη διαδρομή, με τον τύπο: a = v² / 2 s.

Αν εφαρμόσουμε τον τύπο στην περίπτωση του κανονιού, μήκους ελεύθερης κάνης s = 210 m και απαιτούμενης ταχύτητας διαφυγής v = 11000 m/s, έχουμε επιτάχυνση a = 280.000 m/s², δηλαδή 28.000 g, που είναι περίπου 1000 φορές μεγαλύτερη από τη μέγιστη που αντέχει ο μέσος άνθρωπος!

Ο Βερν προφανώς γνώριζε το ανυπέρβλητο αυτό πρόβλημα, και για την «τιμή των όπλων», ή μάλλον την «τιμή του κανονιού του», πρότεινε δύο μεθόδους για την μείωση των επιπτώσεων στους αστροναύτες.

Ένα υδραυλικό αμορτισέρ που αποτελούσε και το κινητό πάτωμα της οβίδας, και το ξάπλωμα των επιβατών της σε μαλακά στρώματα λίγο πριν την εκτόξευση.

Αν και οι δύο μέθοδοι είναι τεχνικά σωστές, είναι τελείως ανεπαρκείς για την προαναφερόμενη επιτάχυνση.

Το ενδιαφέρον είναι ότι στην εποχή του Βερν οι πύραυλοι (σε μορφή ρουκετών) ήταν φυσικά γνωστοί, και ο Βερν πράγματι τους χρησιμοποίησε ευφυώς και με εκπληκτικό ρεαλισμό για τη διαφυγή της οβίδας από την τροχιά της Σελήνης και την επιστροφή της στη Γη.

Ένα άλλο πρόβλημα που δεν θα μπορούσε να φανταστεί ο Βερν, είναι ότι με αρχική ταχύτητα τουλάχιστον 11000m/s (στην πράξη αρκετά μεγαλύτερη για την αντιμετώπιση και της αντίστασης της ατμόσφαιρας), μια οβίδα από αλουμίνιο (αλλά και από οποιοδήποτε άλλο υλικό) θα διαλύονταν από από την υπερβολική θερμοκρασία που θα αναπτύσσονταν κατά τη διέλευσή της μέσα από την ατμόσφαιρα.

Παρά την εκπληκτική διορατικότητά του όμως, δεν μπόρεσε να φανταστεί πυραύλους αρκετά μεγάλους για να αναλάβουν το όλο εγχείρημα όπως έγινε το 1968 με το Απόλλων 8, την πρώτη αποστολή που έφτασε κοντά σε αυτό που περιέγραψε στο μυθιστόρημά του, και οι οποίοι πύραυλοι υπέβαλαν τους αστροναύτες σε επιτάχυνση μόνο 3 g (αλλά φυσικά για πολύ μεγαλύτερη διάρκεια). 

Βέβαια, όπως συμβαίνει συχνά, οι ομοιότητες του μυθιστορήματος με το πρόγραμμα Απόλλων υπερτονίσθηκαν, όπως για παράδειγμα η επιλογή της Φλόριδα σαν πεδίο εκτόξευσης.

Στο μυθιστόρημα, η Φλόριδα επιλέγεται επειδή βρίσκεται αρκετά νότια (μέσα στο έδαφος των ΗΠΑ) ώστε να βρεθεί η Σελήνη κάποια στιγμή στο ζενίθ του σημείου εκτόξευσης, και μάλιστα επικράτησε του Τέξας καθώς μία μόνο περιοχή της προσφέρονταν για την εκτόξευση, ενώ στο Τέξας υπήρχαν πολλές επιλογές που θα προκαλούσαν σημαντικές πιέσεις από τους τοπικούς πολιτικούς.

Στην πραγματικότητα όμως, η Φλόριδα επιλέχθηκε για το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ επειδή σαν νότια περιοχή προσδίδει μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα στο διαστημόπλοιο, καθώς βρίσκεται πλησιέστερα στον Ισημερινό όπου η ταχύτητα αυτή μεγιστοποιείται.

Μάλιστα για λόγους ασφαλείας (ενδεχόμενο πτώσης του πυραύλου) η περιοχή θα έπρεπε να έχει στα ανατολικά της θάλασσα (άρα το Τέξας δεν ήταν κατάλληλο), καθώς μόνο η εκτόξευση προς τα ανατολικά αξιοποιεί την «υποβοήθηση» από την περιστροφή της Γης.

Ήταν λοιπόν προφητικό το μυθιστόρημα?

Με την αυστηρή έννοια του όρου, όχι, αλλά αναμφισβήτητα ήταν μια πολύ επιτυχής πρόβλεψη των μελλοντικών δυνατοτήτων της ανθρωπότητας, και ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκαν ποτέ!

34. ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΠΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΧΑΡΤ ΚΑΙ ΝΟΟΝΑΝ; ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΝΤΕ ΣΕΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ

Πριν από την σχετικά πρόσφατη εξαφάνιση της πτήσης των Μαλαισιανών Αερογραμμών ΜΗ370, η εξαφάνιση της πτήσης των Έρχαρτ και Νόοναν ήταν η διασημότερη εξαφανισμένη πτήση, για την οποία ποτέ δεν βρέθηκαν τα ίχνη της.

Προφανώς οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από την ΜΗ370, καθώς επρόκειτο για το έτος 1937, μόνο δύο άτομα επέβαιναν σ’ ένα δικινητήριο ελικοφόρο αεροσκάφος, ενώ οι μέθοδοι ναυτιλίας εκείνη την εποχή ήταν πρωτόγονοι.
Ακόμα, οι πολιτικές σχέσεις ΗΠΑ - Ιαπωνίας ήταν τεταμένες, αλλά από την άλλη πλευρά υπήρχε σημαντική κινητοποίηση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ κατά μήκος της πορείας της προβλεπόμενης διαδρομής, καθώς επρόκειτο για εγχείρημα εθνικής εμβέλειας.

Η Ε. Έρχαρτ ήταν από τις πρωτοπόρους γυναίκες πιλότους των ΗΠΑ, αλλά επιπλέον συμμετείχε σε σημαντικές προσπάθειες κατάρριψης ρεκόρ αποστάσεων για πτήση με αεροπλάνο.
Γεννήθηκε το 1896 στο Κάνσας, και μεγάλωσε σαν «αγοροκόριτσο» για τα μέτρα της εποχής της, ενώ από νωρίς έδειξε το ενδιαφέρον της για τα αεροπλάνα.
Το 1928, συμμετείχε στο τριμελές πλήρωμα ενός αεροσκάφους Fokker, το οποίο διάσχισε τον Ατλαντικό από τις ΗΠΑ στην Ουαλία, χωρίς όμως να έχει ουσιαστικό ρόλο στον έλεγχο του αεροπλάνου.
Το 1937, συμμετείχε σαν πιλότος πια σε τετραμελές πλήρωμα με ένα δικινητήριο Lockheed Electra για ένα ταξίδι γύρω από τη Γη, ξεκινώντας από την Καλιφόρνια με δυτική κατεύθυνση.
Όμως τεχνικά προβλήματα καθήλωσαν το αεροσκάφος στη Χαβάη για μερικές μέρες, ενώ στη συνέχεια κατά την απογείωση ένα φτερό ακούμπησε στον διάδρομο, ματαιώνοντας την όλη προσπάθεια. 
Αργότερα την ίδια χρονιά, το ταξίδι επιχειρήθηκε πάλι με το ίδιο αεροσκάφος, αλλά αυτή το φορά από δυτικά προς τα ανατολικά ξεκινώντας από τη Φλόριδα και δύο μόνο επιβαίνοντες, την Έρχαρτ σαν πιλότο και τον Νόοναν σαν πλοηγό.
Η πτήση κύλισε χωρίς σημαντικά προβλήματα, μέχρι που μετά από 35.000 χλμ, έφτασαν στον τελευταίο σταθμό πριν τη διάσχιση του Ειρηνικού, στη  Νέα Γουινέα, από την οποία απογειώθηκαν στις 2 Ιουλίου 1937.
Για τη διάσχιση του Ειρηνικού απαιτούνταν και μια ενδιάμεση στάση ανεφοδιασμού που είχε προγραμματιστεί για το νησί Χάουλαντ, στο οποίο όμως το Electra δεν έφθασε ποτέ, παρά την ασύρματη (αλλά προβληματική) επικοινωνία που υπήρξε για ένα διάστημα με ένα πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ, που ήταν τοποθετημένο πάνω στο ίχνος της διαδρομής του. 
Καθώς κανένα συντρίμμι δε βρέθηκε ποτέ παρά τις εντατικές και μακροχρόνιες έρευνες, κυκλοφόρησαν διάφορα σενάρια που σε γενικές γραμμές είναι τα παρακάτω:

1. To Electra να ξέμεινε από καύσιμα και να έπεσε στον ωκεανό, από λάθος της πλοήγησης που απέτυχε να εντοπίσει το νησί Χάουλαντ. 
2. Διάφορα αντικείμενα που βρέθηκαν τη δεκαετία του 1940 σε παρακείμενα νησιά και ένας ανθρώπινος σκελετός, δεν έγινε δυνατόν να ταυτοποιηθούν με αντικείμενα ή με κάποιο από τα μέλη του πληρώματος του Electra.
4. Το πλήρωμα του Electra να επιβίωσε της συντριβής, να συνελήφθη από Ιάπωνες και τελικά να εκτελέστηκε με την κατηγορία της κατασκοπίας, υπόθεση όμως που δεν έχει τεκμηριωθεί. 
5. Η Έρχαρτ να επιβίωσε από το ατύχημα, να επέστρεψε στις ΗΠΑ και να συνέχισε τη ζωή της στο Νιού Τζέρσεϊ με άλλη ταυτότητα, υποδεικνύονταν μάλιστα και συγκεκριμένη γυναίκα. Προσεκτικότερη ανάλυση των φωτογραφιών των δύο γυναικών όμως (που πράγματι έμοιαζαν), έδειξε ότι δεν επρόκειτο για το ίδιο άτομο.

Δύο πτήσεις, το 1967 και το 1997 με γυναίκες πιλότους και παρόμοιο αεροπλάνο επανέλαβαν και ολοκλήρωσαν χωρίς προβλήματα τη διαδρομή της Έρχαρτ, σαν φόρο τιμής στην ανολοκλήρωτη προσπάθειά της.

Τελικά, η πιθανότερη εξήγηση για την εξαφάνιση των Έρχαρτ και Νόοναν είναι και η απλούστερη, να συντρίφτηκαν δηλαδή από έλλειψη καυσίμου μακριά από τον στόχο τους, και χωρίς δυνατότητα έγκαιρου εντοπισμού των συντριμμιών τους.

Η εξαφάνιση του Αντουάν ντε Σεντ Εξυπερύ.

Ο Αντουάν ντε Σεντ Εξυπερύ, ο συγγραφέας του πολύ γνωστού και κορυφαίου ευπώλητου "Μικρού Πρίγκηπα", ήταν και ένας πρωτοπόρος επαγγελματίας πιλότος, του οποίου πολλές από τις αεροπορικές περιπέτειες περιγράφονται στα έργα του. 

Στις 31 Ιουλίου 1944 εκτελώντας πολεμική αναγνωριστική αποστολή από τη βάση του στην Κορσική, επάνω από τη νότια Γαλλία με αεροσκάφος Ρ-38, τα ίχνη του χάθηκαν. 

Το 1998, ένα Γάλλος ψαράς ανέσυρε από βάθος 70 μέτρων ένα ασημένιο μπρασελέ που τα εγχάρακτα στοιχεία του παρέπεμπαν στον Σεντ Εξυπερύ. Το 2000 εντοπίστηκαν συντρίμμια του αεροσκάφους του που ανασύρθηκαν μερικά χρόνια αργότερα, επιβεβαιώνοντας ότι επρόκειτο για το Ρ-38 του συγγραφέα.

Όσο για το πώς συνετρίβη, μάλλον επρόκειτο για κατάρριψη από γερμανικό αεροσκάφος χωρίς να είναι όμως ξεκάθαρο από ποιόν πιλότο, καθώς τα στοιχεία προέρχονται από αρκετά μεταγενέστερες αφηγήσεις χωρίς επίσημη επιβεβαίωση.

 

ΥΓ. Άλλες "αεροπορικές εξαφανίσεις" υπάρχουν στα θέματα Νο 30 και 167.
 

35. ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ. ΔΙΟΡΑΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Ή ΧΗΜΕΙΑ;

Το μαντείο των Δελφών είναι το διασημότερο μαντείο της αρχαίας Ελλάδας και πιθανότατα όλου του κόσμου και όλων των εποχών.

Οι επιτυχίες του μαντείου δεν πρέπει να ήταν σύμπτωση, καθώς διατήρησε την αίγλη του για πολλά χρόνια ακόμα και πέρα από τα σύνορα της τότε Ελλάδας, τα δε δώρα και αφιερώματα ήταν τόσα πολλά και πλούσια, που χτίστηκαν ειδικά «θησαυροφυλάκια» για τη στέγασή τους.

Μάλιστα ήταν το μόνο μαντείο που «πέρασε» με πλήρη επιτυχία το έξυπνο τεστ του Κροίσου, για το τι θα έκανε ο ίδιος μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή στο κοντινό μέλλον (μαγείρεψε χελώνα).

Ποιο ήταν όμως το μυστικό που έκανε τόσο επιτυχημένο το μαντείο αυτό?

Η εύκολη απάντηση είναι η αμφισημία των χρησμών, όπως το γνωστό «ήξεις αφήξεις...», και ο χρησμός προς τον Κροίσο για την «κατάλυση μιας μεγάλης αυτοκρατορίας» που τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν η δική του!

Όμως μόνο το «τρικ» της αμφισημίας δεν θα μπορούσε να κάνει το μαντείο διάσημο, και σίγουρα ένας ακόμα παράγοντας ήταν η πολύ καλή πληροφόρηση που είχαν οι ιερείς για τα πολιτικά πράγματα από τους «θεοπρόπους», που συνέρρεαν από όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου για να ζητήσουν χρησμό, και μάλιστα έπρεπε να διαμένουν για μέρες στην περιοχή περιμένοντας τις κατάλληλες συνθήκες.

Και ήταν χωρίς αμφιβολία αυτές οι πληροφορίες που έκαναν το μαντείο να «μηδίσει» κατά την εκστρατεία του Ξέρξη, και να δώσει απαισιόδοξο χρησμό την πρώτη φορά στους Αθηναίους, δίνοντας τελικά τον γνωστό χρησμό για τα «ξύλινα τείχη» μετά από επιμονή τους, τον οποίο ο Θεμιστοκλής αξιοποίησε με τη διορατικότητά του.

Αλλά ούτε οι δύο αυτοί παράγοντες μόνοι δεν θα ήταν αρκετοί, και εδώ θα πρέπει να δεχτούμε ότι ενδεχομένως υπάρχει κάποια δυνατότητα πρόγνωσης του μέλλοντος (άσχετα από θρησκευτικούς παράγοντες), που η σύγχρονη Φυσική δεν απορρίπτει, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά.

Όπως και να έχει, ΑΝ υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα, η κατάσταση «νοητικής διέγερσης» που προκύπτει από ψυχότροπες ουσίες θα μπορούσε να διευκολύνει την ενόραση της Πυθίας, και αυτό ακριβώς έχει προκύψει σχετικά πρόσφατα χάρις στις έρευνες του καθηγητή γεωλογίας J. Z. De Boer.

O de Boer βρήκε όχι ένα, αλλά δύο γεωλογικά ρήγματα, καθώς και αιθάνιο και αιθυλένιο που "εμπλουτίζουν" τα νερά μιας τοπικής πηγής (της Κερνάς) αλλά και τα πετρώματα στην περιοχή του ναού του Απόλλωνα, όπου βρίσκονταν και το άδυτο της Πυθίας.

Το αιθυλένιο ειδικότερα με τη γλυκερή μυρωδιά του, είναι γνωστό αναισθητικό και ενδεχομένως παραισθησιογόνο, που εξηγεί ακριβώς την κατάσταση που περιέρχονταν η Πυθία, όταν κάθονταν στον τρίποδά της επάνω από το «χάσμα».

Σήμερα το χάσμα δεν υπάρχει και το κλείσιμό του μάλλον για γεωλογικούς λόγους, συμπίπτει με την παρακμή του μαντείου, στην οποία συνέβαλλε και η καινούργια θρησκεία του Χριστιανισμού.

Τελικά ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου? Μάλλον και τα τρία μαζί!
 

36. ΥΠΗΡΞΑΝ TO EL DORADO, Η ΛΕΥΚΗ ΠΟΛΗ, ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ Ζ;

Η περιοχή που πιστεύεται ότι βρίσκονταν η «Λευκή Πόλη» των Μάγιας, στη ζούγκλα Μοσκίτα της Ονδούρας.

Αν η φωτογραφία ήταν κλασική (οπτική), δεν θα φαίνονταν τίποτα άλλο παρά ένα πυκνό ομοιόμορφο δάσος. Η τεχνολογία με αερομεταφερόμενο ραντάρ με παλμούς laser LiDAR "αφαιρεί" με ειδικό πρόγραμμα τα δέντρα και τα φυτά, και απεικονίζει το έδαφος όπως θα φαίνονταν χωρίς αυτά. 

Το El Dorado, μια μυθική πόλη πήρε το όνομά της (που σημαίνει "ο χρυσωμένος") από τη συνήθεια του βασιλιά της, που «πασπαλισμένος» με χρυσόσκονη έπαιρνε το μπάνιο του στην κοντινή λίμνη.

Προφανώς, η φήμη για τη συνήθεια αυτή του βασιλιά, δεν υπονοούσε στα μάτια των άπληστων κονκισταδόρες του 16^ου αιώνα τίποτα λιγότερο από την ύπαρξη άφθονου χρυσού στην πόλη του.

Μάλιστα οι κονκισταδόρες έφτασαν στο σημείο να αποξηράνουν τμήμα μιας λίμνης στη σημερινή Κολομβία όπου υπέθεταν ότι βρίσκονταν η πόλη, η οποία στην εποχή τους είχε ήδη καταστραφεί και εξαφανιστεί από αντίπαλες φυλές. Τελικά πράγματι βρήκαν κάποια χρυσά αντικείμενα στον πυθμένα της, αλλά τίποτα που να αντιστοιχεί στα αμύθητα πλούτη που προσδοκούσαν.

Σήμερα η λίμνη αυτή αποτελεί προστατευμένη περιοχή και το "χρυσό μπάνιο" φαίνεται πως αποτελούσε μέρος της τελετουργίας στέψης του νέου βασιλιά της φυλής Μουίσκα, που ζούσε στην κεντρική Κολομβία.

Μία άλλη πόλη- μύθος στην περιοχή του Αμαζονίου Mato Grosso, η πόλη Ζ (Ζ από το σύμβολο του αγνώστου) νότια των παραποτάμων του Αμαζονίου, δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα πλούσια όπως το El Dorado, αλλά σύμφωνα με τους μύθους των φυλών της περιοχής θα πρέπει να ήταν πολύ εκτεταμένη. 

Στον εντοπισμό της πόλης αυτής αφιέρωσε τη ζωή του (και τελικά τη θυσίασε, μαζί με αυτή του γιού του και ενός φίλου του) ο Βρετανός στρατιωτικός και εξερευνητής Percy Fawcett (1867- 1925), με την κινηματογραφική ταινία του 2016 "The Lost City of Z" να βασίζεται στη ζωή και στις εξερευνήσεις του.

Δορυφορικές φωτογραφίες της περιοχής αυτής που βρίσκεται στα σύνορα της Βραζιλίας με τη Βολιβία, έδειξαν τεχνητές διαμορφώσεις του εδάφους σε μια τεράστια επιφάνεια που εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο των 200 χλμ, ενώ η δυνατότητα χρήσης της τεχνολογίας LiDAR (όπως έγινε στην περίπτωση της Ονδούρας που προαναφέρθηκε), αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τη «Ζ», όχι τόσο για τους κυνηγούς θησαυρών όσο για τους αρχαιολόγους.

Πάντως, τα αμύθητα πλούτη κυρίως του El Dorado, θα πρέπει να οφείλονται σε υπερβολές της φαντασίας των ιθαγενών, ή το πιθανότερο στην προσπάθειά τους να στρέψουν το ενδιαφέρον των κατακτητών (που ποτέ δεν έβγαινε σε καλό των πρώτων) μακριά από την περιοχή τους. Τουλάχιστον οι μύθοι αυτοί έδωσαν το έναυσμα για κάποιες ενδιαφέρουσες γεωγραφικές εξερευνήσεις και μυθιστορήματα. 

37. ΥΠΗΡΞΕ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΡΘΟΥΡΟΣ;

Το Glastonbury Abbey, στη νοτιοδυτική Βρετανία, όπου σύμφωνα με τοπική πινακίδα υπήρχε ο τάφος του Αρθούρου και της γυναίκας του, ο οποίος στη συνέχεια μετακινήθηκε από τους μοναχούς και μετά την καταστροφή του Αββαείου τον 16^ο αιώνα από τον Ερρίκο τον 8ο, εξαφανίσθηκε. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ο «τάφος» ήταν κατασκεύασμα των μοναχών για την προσέλκυση επισκεπτών και πόρων.

Αυτό που είναι περίεργο με τον θρύλο του βασιλιά Αρθούρου, είναι ότι ενώ έζησε την ίδια περίπου εποχή με τον Ιουστινιανό, δεν υπάρχει καμμιά ιστορική αναφορά για έναν τόσο σπουδαίο, σύμφωνα με τον θρύλο, Βρετανό ηγεμόνα.

Και όπως παρατήρησε χαρακτηριστικά ο Βρετανός αρχαιολόγος Ν. Myers, «καμία προσωπικότητα στο όριο μεταξύ μυθολογίας και ιστορίας, δεν σπατάλησε περισσότερο τον χρόνο των ιστορικών».

Σε γενικές γραμμές, ο θρύλος του βασιλιά Αρθούρου αναφέρεται σ’ έναν Βρετανό πολέμαρχο, που σταμάτησε την προέλαση των γερμανικής προέλευσης Αγγλοσαξόνων στην Βρετανία, μεταξύ του 5^ου και 6^ου μΧ αιώνα.

Τον θρύλο αυτόν έκανε διάσημο το ψευδοϊστορικό αλλά δημοφιλές βιβλίο του 12^ου αιώνα, “Historia Regum Britanniae” του Geoffrey of Monmouth, γραμμένο στα λατινικά.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται τα περισσότερα γνωστά σήμερα πρόσωπα που περιστοιχίζουν τον Αρθούρο (που όμως αναφέρεται σαν πολέμαρχος και όχι σαν βασιλιάς), όπως ο πατέρας του Uther Pendragon, ο μάγος και σύμβουλός του Merlin, η γυναίκα του Guinevere, το ξίφος Excalibur, ο αντίπαλός του Mordred και το Avalon σαν περιοχή ταφής του.

Λίγο αργότερα, ο Γάλλος συγγραφέας Chretien de Troyes πρόσθεσε μερικά επιπλέον και περισσότερο ρομαντικά στοιχεία, τον Lancelot, το Camelot, την αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο, τους υπόλοιπους σύμβουλους- ιππότες και την ισοτιμία γύρω από την Στρογγυλή Τράπεζα.

Αν κάτι πάντως μπορεί να αληθεύει γύρω από όλα αυτά, είναι ότι το μεγαλοπρεπές κάστρο του Κάμελοτ πρέπει να ήταν ένα μάλλον ταπεινό αν και αρκετά μεγάλο οίκημα στην σημαντική την εποχή εκείνη ρωμαϊκή πόλη-οχυρό Viroconium, ερείπια της οποίας σώζονται σήμερα στο Wroxeter στην Ουαλία.

Και οι μεγαλοπρεπείς ιππότες με τις αστραφτερές ολόσωμες πανοπλίες, μάλλον θα έμοιαζαν περισσότερο με Ρωμαίους λεγεωνάριους.

Πολύ συζήτηση πάντως έγινε και εξακολουθεί να γίνεται, ακόμα και για την προέλευση του ονόματος του Αρθούρου.

Κατά μία άποψη προέρχεται από το αρχαίο Ουαλικό arth (αρκούδα) και gwr (άνθρωπος), ενώ σύμφωνα με μία άλλη από το Αρκτούρος, το φωτεινότερο άστρο του αστερισμού του Βοώτη (προσέξτε την ηχητική ομοιότητα της ουαλικής με την ελληνική λέξη).

Σύμφωνα πάντως με τον Graham Phillips που έγραψε το "King Arthur, The True Story", το όνομα αυτό ήταν μάλλον πολεμικό «παρατσούκλι» και όχι το πραγματικό όνομα του συγκεκριμένου πολέμαρχου.

Από τον 20^ο αιώνα και μετά, υπήρξε αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για τον Αρθούρο και τα κατορθώματά του, με εκδόσεις βιβλίων, ταινιών κλπ, γεγονός που δείχνει ότι οι αξίες της ιπποσύνης, της δικαιοσύνης, η αναζήτηση οράματος και τα ηρωικά κατορθώματα, συγκινούν και εμπνέουν ακόμα και σήμερα, ίσως μάλιστα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. 

38. Η ΔΙΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

 Το αποτέλεσμα της επίδρασης 12 ωρών ανατολικού ανέμου ταχύτητας 100 km/h, στην λίμνη Τάνις (σημερινή λίμνη Matzala) στο ανατολικό Δέλτα του Νείλου, σε προσομοίωση υπολογιστή. Με καφέ χρώμα απεικονίζεται το έδαφος που αποκαλύφθηκε, και το οποίο προηγουμένως το σκέπαζε νερό ύψους περίπου 2 μέτρων. Οι Ισραηλίτες πρέπει να βρίσκονταν στο σημείο Β,  και να πέρασαν από το σημείο Χ. Σήμερα η λίμνη έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο μέρος από καλλιεργημένα εδάφη.

Η Έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο θεωρείται ένα ιστορικό γεγονός, παρότι κάποιες λεπτομέρειες αντιμετωπίζονται περισσότερο με συμβολική παρά κυριολεκτική έννοια.
Μια τέτοια περίπτωση, ίσως η πιο εντυπωσιακή, είναι η διάβαση των Ισραηλιτών από την Ερυθρά θάλασσα, όπου μετά από προσευχή του Μωυσή τα νερά άνοιξαν, παρέχοντας ένα διάδρομο διαφυγής στον λαό του Ισραήλ. 
Πολλές προσπάθειες έγιναν για να δοθεί κυριολεκτική ερμηνεία στο φαινόμενο προτείνοντας διάφορα σημεία διάβασης, όπως τα στενά του Tiran ή κοντά στην πόλη Aqaba (στα δύο άκρα δηλαδή του κόλπου της Aqaba), που όμως κανένα δεν ικανοποιούσε όλες τις παραμέτρους του προβλήματος.
Στο τέλος του 19^ου αιώνα, ο βρετανός στρατιωτικός Sir Alexander Tulloch, βρίσκονταν στη δυτική όχθη του Σουέζ για εργασίες στην ομώνυμη Διώρυγα, όταν μετά από ολονύκτιο δυνατό ανατολικό άνεμο, πρόσεξε ότι τα νερά στην ανατολική πλευρά της λίμνης Τάνις στο ανατολικό Δέλτα του Νείλου υποχώρησαν, αφήνοντας έναν στεγνό διάδρομο μεταξύ του ανατολικού «ακρωτηρίου» Sethrum της λίμνης και της απέναντι ακτής. 
Στο μυαλό του Τulloch ήλθε αμέσως η εικόνα των Ισραηλιτών να διασχίζουν σ’ αυτό ακριβώς το σημείο τη λίμνη, για να περάσουν απέναντι προς την ελευθερία τους. Υπήρχε όμως ένα σημαντικό πρόβλημα στο σενάριο αυτό. Η λίμνη Τάνις δεν ήταν η Ερυθρά θάλασσα. 

Ερχόμαστε στο 2010, όταν ο φοιτητής τότε Carl Drews διάλεξε σαν θέμα για τη διπλωματική εργασία του στη ρευστομηχανική, να μελετήσει σε υπολογιστικό μοντέλο αν ένας δυνατός ανατολικός άνεμος που θα έπνεε για αρκετές ώρες στη λίμνη Τάνις, θα μπορούσε να προσφέρει «στεγνό πέρασμα» στους Ισραηλίτες. 
Ο Drews όμως είχε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τον Tulloch, πέρα φυσικά από τον υπολογιστή του πανεπιστημίου του.
Υπήρχαν ήδη απόψεις ότι η μετάφραση που όριζε την Ερυθρά θάλασσα σαν το υδάτινο εμπόδιο, έπρεπε μάλλον να διορθωθεί σε «θάλασσα καλαμιών» και η θέση της λίμνης Τάνις θα ήταν ιδανική για την ερμηνεία αυτή, αν δεν ήταν τόσο κοντά στην Αίγυπτο που δεν συνάδει με τις 16 ημέρες που χρειάστηκαν οι Ισραηλίτες να φτάσουν εκεί.
Τα αποτελέσματα πάντως του υπολογιστή δικαίωσαν τις προσδοκίες του Drews, και έτσι ο ίδιος απέκτησε το δίπλωμά του και η ιστορία της Εξόδου αληθοφάνεια, όσον αφορά τουλάχιστον το τεχνικό μέρος του περάσματος της «Ερυθράς θάλασσας». 

Υπάρχει όμως ένα ιστορικό περιστατικό που υποδεικνύει σαν σημείο περάσματος το βόρειο άκρο του κόλπου του Σουέζ.
Το 1798, ο Ναπολέων με μικρή δύναμη στρατού και ακολουθώντας τις υποδείξεις των μηχανικών του εκμεταλλεύτηκε μια ισχυρή άμπωτη για να περάσει απέναντι στην περιοχή εκείνη,  επιστρέφοντας όμως από τον ίδιο δρόμο μετά από κάποιο διάστημα παραλίγο να πνιγεί μαζί με τους στρατιώτες του, καθώς η πλημμυρίδα επέστρεψε νωρίτερα απ’ ότι την περίμεναν.
Ίσως η περιοχή αυτή να βρίσκεται μεταξύ της Μεγάλης Πικρής λίμνης βόρεια της πόλης του Σουέζ και της ίδιας της πόλης, και παλαιότερα ενδέχεται να ήταν σκεπασμένη με νερό, ενώ ανάλογα με την παλίρροια και τον άνεμο παρουσιάζονταν ευκαιριακά ένα στεγνό πέρασμα.
Έτσι λοιπόν η αναμονή των Ισραηλιτών στη δυτική όχθη είχε να κάνει μάλλον με τις κατάλληλες συνθήκες για μέγιστη άμπωτη και ευνοϊκό άνεμο, παρά με οτιδήποτε άλλο.
Πάντως δεν πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας κάποια μεγάλη θαλάσσια έκταση, μια και οι Ισραηλίτες χρειάστηκαν πάλι θεία παρέμβαση για να περάσουν τον Ιορδάνη ποταμό 40 χρόνια μετά, πριν την κατάληψη της Ιεριχούς.
Όπου και να συνέβη πάντως το πέρασμα, ένα είναι βέβαιο.
Θα πρέπει να έγινε σε σημείο που οι όχθες αλλά και ο πυθμένας που αποκαλύφθηκε να είχαν πολύ μικρή κλίση, ώστε να περάσουν ηλικιωμένοι, παιδιά και φορτωμένες βοϊδάμαξες, που πρακτικά αποκλείει οποιοδήποτε άλλο σημείο της Ερυθράς θάλασσας. 

Κάτι επίσης ενδιαφέρον σε σχέση με την πορεία της Εξόδου, είναι ότι ο καθηγητής του Καίμπριτζ Sir Colin Humphreys πρότεινε ότι το βουνό Σινά δεν βρίσκεται στη θέση που το τοποθετούμε σήμερα, αλλά πρόκειται για το ηφαίστειο Hala-l Bedr, νοτιοανατολικά του κόλπου της Aqaba.
Η εκτίμηση του αυτή προκύπτει από το γεγονός της καθοδήγησης των Ισραηλιτών από καπνό την ημέρα και φωτιά τη νύκτα, αλλά και την παρουσία άφθονου νερού στην περιοχή. 
Επίσης, ο Sir Colin τοποθετεί το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας στον μυχό του κόλπου της Aqaba, υποθέτοντας ότι κατά τη Βιβλική εποχή υπήρχε εκεί ένα εκτεταμένο έλος καλαμιών.

 39. ΓΙΑΤΙ Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΕΚΡΟΥΣΕ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ; Και το αεροπορικό δυστύχημα στο όρος Έρεβος.

Η αιτία, η δημιουργία ισχυρής διάθλασης από τον κρύο αέρα που τον τροφοδότησε το Ρεύμα του Λαμπραντόρ, και πέρασε σαν σφήνα κάτω από τον θερμότερο αέρα που τον τροφοδοτούσε το Ρεύμα του Κόλπου.

Η διάθλαση, που «σήκωσε» τον ορίζοντα, ώστε να διακρίνεται ότι βρίσκεται μακρύτερα, αλλά όχι ότι βρίσκεται κοντύτερα.

Και το αποτέλεσμα, να «κρυφτεί» δηλαδή το παγόβουνο, μέχρι που βρέθηκε πολύ κοντά στο πλοίο. 

Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο γιατί ο Τιτανικός βυθίστηκε ΑΦΟΥ κτύπησε το παγόβουνο.

Ακόμα και ένα σύγχρονο υπερωκεάνειο θα βυθίζονταν αν είχε προσκρούσει με τον τρόπο που προσέκρουσε ο Τιτανικός (αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ήλοι που συνέδεαν τα ελάσματα της πλώρης ήταν σχετικά εύθραυστοι, εξαιτίας του υψηλού ποσοστού σκωρίας που περιείχαν).
Το βασικό ερώτημα είναι γιατί οι «οπτήρες», οι δύο ναύτες που είχαν σταλεί στο καλάθι του πρόσθιου καταρτιού ακριβώς για να μπορούν να δουν έγκαιρα κάποια απειλή (το ότι έπλεαν σε νερά με παγόβουνα ήταν γνωστό), απέτυχαν να εντοπίσουν το παγόβουνο έγκαιρα σε μια τελείως ήρεμη και ανέφελη νύκτα.

Νεότερες απόψεις, που εκπροσωπούνται από τον βρετανό ιστορικό Tim Maltin, τονίζουν ότι ακριβώς εκείνη η ήρεμη νύκτα ήταν η βασική αιτία της καταστροφής, καθώς μια οφθαλμαπάτη που δημιουργήθηκε από θερμοκρασιακή αναστροφή στην περιοχή που έπλεε το πλοίο, «έκρυψε» το παγόβουνο από τα μάτια τους μέχρι την τελευταία στιγμή.
Δευτερευόντως, η ακύμαντη θάλασσα δεν επέτρεψε ούτε τη δημιουργία αφρού στη βάση του παγόβουνου, που θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στον έγκαιρο εντοπισμό του.
Ακόμα χειρότερα, το ίδιο φαινόμενο πιθανότατα εμπόδισε το πλοίο «Καλιφόρνια» που βρίσκονταν σε σχετικά μικρή απόσταση, από το να διακρίνει τις φωτοβολίδες κινδύνου του Τιτανικού, ειδικά εμπρός από ένα φόντο γεμάτο από πολύ λαμπερά αστέρια.
Οπότε ο Τιτανικός ήταν καταδικασμένος.
Εκτός αν ο καπετάνιος του αποφάσιζε να κάνει την μόνη σωτήρια ενέργεια (όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων), που όμως αντιβαίνει στο ένστικτο οποιοδήποτε ναυτικού.
Να προσκρούσει δηλαδή μετωπικά στο παγόβουνο, για να αποφύγει το σχίσιμο κατά μήκος των υφάλων του πλοίου!

 

Το αεροπορικό δυστύχημα στο όρος Έρεβος της Ανταρκτικής.

Τη δεκαετία του '70, η κρατική αεροπορική εταιρεία της Νέας Ζηλανδίας οργάνωνε πτήσεις αναψυχής επάνω από την Ανταρκτική, και κυρίως γύρω από το ηφαιστειακό βουνό Έρεβος (Erebus) ύψους 3800m, που βρίσκεται στο νησί Ross στα βόρεια παράλια της Ανταρκτικής. 

Το 1979, σε αυτή που θα έμελλε να ήταν η τελευταία τέτοια πτήση (ΤΕ-901), το αεροσκάφος της Air New-Zealand προσέκρουσε στο βουνό σε υψόμετρο μόλις 450m. 

Η έρευνα (που πέρασε από πολλά σκαμπανεβάσματα και αντιπαραθέσεις), έδειξε σαν κύριο υπεύθυνο της πρόσκρουσης μια αλλαγή της τελευταίας στιγμής στο ίχνος της πτήσης στον χάρτη της περιοχής, η οποία αντί να οδηγήσει το αεροσκάφος δίπλα από το βουνό, το οδήγησε κατ' ευθείαν επάνω του. Μια αλλαγή για την οποία ο πιλότος δεν είχε ενημερωθεί. 

Το περίεργο είναι ότι δεκάδες προηγούμενες πτήσεις που είχαν χρησιμοποιήσει τον "λάθος" χάρτη δεν κινδύνευσαν, ενώ το ατύχημα συνέβη με το που διορθώθηκε ο χάρτης!

Και εδώ έρχεται η ομοιότητα ή μάλλον η αντιστοιχία με τον Τιτανικό, καθώς οι ατμοσφαιρικές συνθήκες ήταν κατάλληλες για τη πρόκληση "white out" που "έκρυψε" το τεράστιο βουνό, δίνοντας την εντύπωση στους πιλότους ότι πετούσαν επάνω από επίπεδο έδαφος.

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι προηγούμενες πτήσεις δεν είχαν πρόβλημα ούτε εντόπισαν το λάθος, καθώς ο καιρός στις περιπτώσεις εκείνες ήταν καλός και οι πιλότοι δεν είχαν χρησιμοποιήσει χάρτη. Το ατυχές στην τελευταία πτήση ήταν ότι ο καιρός δεν ήταν αρκετά άσχημος ώστε να ματαιωθεί, αλλά τόσο όσο χρειάζονταν για να κρύψουν το βουνό.

40. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΚΑΙ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ;

         

Το Δισκοπότηρο που βρίσκεται στον Καθεδρικό ναό της Βαλένθια. Το ενδεχομένως «Άγιο Δισκοπότηρο» είναι μόνο το κύπελλο από αχάτη, στο επάνω τμήμα.

Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες αναζητήσεις θρησκευτικών και ιστορικών κειμηλίων όλων των εποχών, και υπολείπεται ενδεχομένως μόνον της αναζήτησης της Κιβωτού της Διαθήκης.

Γιατί ενώ το Άγιο Δισκοπότηρο αναζητείται σαν το υπέρτατο θρησκευτικό κειμήλιο, η Κιβωτός της Διαθήκης αναζητείται και για τις υποτιθέμενες ενεργειακές ιδιότητες που έχει.
Παρόλα αυτά, για το Άγιο Δισκοπότηρο που μεταξύ άλλων το έχουν αναζητήσει οι θρυλικοί ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, ο αρχηγός των SS Χίμλερ και ο κινηματογραφικός Ιντιάνα Τζόουνς, φαίνεται να υπάρχει ένα Δισκοπότηρο που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι το αυθεντικό, μεταξύ αρκετών άλλων υποψήφιων. 
Πρόκειται για το Δισκοπότηρο που φυλάσσεται στον Καθεδρικό ναό της Βαλένθια στην Ισπανία, και φέρεται να κατέληξε εκεί μετά από μια διαδρομή που ξεκίνησε από τη Ρώμη σύμφωνα με την έρευνα της συγγραφέως Janice Benett, ενώ προηγουμένως πιστεύεται ότι βρίσκονταν στην κατοχή του ίδιου του Αποστόλου Πέτρου.
Το ενδιαφέρον είναι ότι από το Δισκοπότηρο που βρίσκεται σήμερα στη Βαλένθια, το ενδεχομένως αυθεντικό (και αρχικό) τμήμα του είναι μόνο το κύπελλο από αχάτη στο επάνω μέρος του.
Το υπόλοιπο, η χρυσή λαβή και η πλούσια διακοσμημένη βάση, αποτελούν εμφανώς μεταγενέστερες μεσαιωνικές προσθήκες, κάτι που συνηθίζονταν όμως για τα πολύτιμα θρησκευτικά κειμήλια.
Και ενώ ακόμα και ένα απλό κύπελλο από αχάτη μοιάζει σαν ένα ακριβό σκεύος για το λιτό Δείπνο που παρέθεσε ο Χριστός στους μαθητές του, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το Δείπνο παρατέθηκε στον πρώτο όροφο οικήματος και παρουσία υπηρετών, οπότε ο οικοδεσπότης πρέπει να είχε σαφώς κάποια οικονομική άνεση.
Επιπλέον, το κύπελλο δεν θα μπορούσε να είναι από ευτελέστερα και κατά συνέπεια πορώδη υλικά όπως ξύλο ή πηλό, καθώς τέτοια σκεύη δεν μπορούν να υποστούν τη διαδικασία εξαγνισμού που απαιτεί το εβραϊκό έθιμο για τα γεύματα κατά την περίοδο του Πάσχα.
Πάντως, η τεχνοτροπία του αχάτινου κύπελου ταιριάζει με αντίστοιχων αντικειμένων από την εποχή του Χριστού.
Φυσικά τίποτα από τα παραπάνω δεν αποτελεί απόδειξη, αλλά για χιλιάδες άτομα, αυτό είναι το πραγματικό Άγιο Δισκοπότηρο.

Το παρεκκλήσιο στην Αξώμη της Αιθιοπίας, όπου σύμφωνα με τοπικό θρύλο φυλάσσεται μακριά από τα μάτια όλων εκτός του φύλακά της, η Κιβωτός της Διαθήκης.

Όσο για την Κιβωτό της Διαθήκης, που μέσα της φυλάσσονταν από την εποχή του Μωυσή οι πλάκες με τις Δέκα Εντολές, τρείς μοιάζουν να είναι οι πιθανότητες:

-Να καταστράφηκε σε κάποια από τις πολλές επιδρομές και καταστροφές της Ιερουσαλήμ.
-Να βρίσκεται θαμμένη κάπου, ή σε κάποια κρύπτη στο έδαφος της Ιερουσαλήμ, και μάλιστα σε σημείο που δεν μπορεί να γίνει ανασκαφή για πολιτικο-θρησκευτικούς λόγους.
-Να βρίσκεται, όπως ισχυρίζεται η Αιθιοπική εκκλησία, μέσα στο παρεκκλήσι του ναού της Παναγίας της Σιών στην Αξώμη (Axum) της βόρειας Αιθιοπίας, με μοναδικό φρουρό έναν Αιθίοπα μοναχό που την φυλάσσει εφ’ όρου ζωής, χωρίς ο ίδιος να βγαίνει ποτέ έξω από τον περίβολο του παρεκκλησιού, αλλά ούτε και να επιτρέπει σε κανένα άλλον να την πλησιάσει ή να τη δει.
Σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, η Κιβωτός κατέληξε εκεί όταν ο γιός του βασιλιά Σολομώντα και της βασίλισσας του Σαββά, Μενελίκ Α’, την έφερε στην Αιθιοπία αφήνοντας στη θέση της ένα αντίγραφο.
Βέβαια το γεγονός ότι η Αιθιοπία είναι γεμάτη με διάφορα «αντίγραφα» της Κιβωτού, αλλά και ότι κανείς από τους εκάστοτε ισχυρούς που την έψαχναν μανιωδώς δεν ασχολήθηκε με μια τέτοια «εύκολη» περίπτωση σύλησης, κάνει τον ισχυρισμό των Αιθιόπων απίθανο.
Και μόνο η απαγόρευση να μπει κάποιος στον χώρο που υποτίθεται ότι φυλάσσεται, αφήνει κάποια θεωρητική πιθανότητα να υπάρχει κάτι πέρα από έναν θρησκευτικό θρύλο.

Όσο για το αν η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό (έστω και χρυσό και περίτεχνο) σκεύος φύλαξης των πλακών των Δέκα Εντολών, έχουν διατυπωθεί πολλές μάλλον ευφάνταστες εικασίες, με την απλούστερη ότι είτε σκόπιμα είτε από σύμπτωση αποτελούσε έναν μεγάλο ηλεκτρικό πυκνωτή, πράγμα που την έκανε επικίνδυνη για εχθρούς και φίλους (μένει όμως να εξηγηθεί πώς φορτίζονταν). Φυσικά, είναι αδύνατον να υποθέσει κάποιος με ασφάλεια αν οι ιστορίες που δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση έχουν ίχνη αλήθειας ή (καθώς η πρόσβαση σ' αυτήν ήταν εξαιρετικά περιορισμένη), κατασκευάστηκαν εκ των υστέρων.